Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Post bona paŭztago, ni forlasas Barberey Saint Sulpice kun Jean-Louis, kiu akompanas nin dum iom pli ol unu horo antaŭ ol reveni. Ni daŭrigas nian vojon sur la verda vojo Alta-Sejno (Haute-Seine), bela, tute ebena kaj facila por bicikli, plezure monotona kaj serena. La vetero estas klara, la suno brilas sen ke la temperaturo estu troa, ne ventas: estas ideale. Ni ankaŭ veturas je pli ol 17 kilometroj hore averaĝe sur ĉi tiu parto de la itinero, rekordo por ni.
Ni haltas por tagmanĝi en Saron je la 11:30 matene post 38 kilometroj, pli ol duono de la taga itinero jam farita. Ni havas rendevuon kun du amikoj Dominique kaj Nathalie, kiuj alportas la piknikon (kaj la vino chablis kiu akompanas ĝin). Ni instalas tablon kaj du seĝojn fronte al la benko ĉe la rando de la verda vojo, en la ombro. Bonega momento, kiu daŭras iom pli longe ol planite. Ni nur resurseliĝas ĉirkaŭ 14:45 sed tute ne gravas.
Ĝuste en ĉi tiu punkto ni forlasas la verdan vojon. Ni nun veturos norden. La pejzaĝoj estas trankvilaj kaj la reliefo iom post iom krutas. La lastaj kilometroj antaŭ Sézanne postulas pli forta puŝadon sur la pedalojn. Ni estas sur la turisma ĉampanovojo. Se temas pri ĉampano termas pri vinberoj, se temas pri vinberojn temas pri montetojn, se temas pri montetojn temas pri... suprenirejoj. Krome la afero estas malpli faciligita de la abundaj tagmanĝaj nutrado kaj vintrinkado. Sed ĉiuokaze, la grimpago ne estas tiel malfacila, ni nur prenas nian tempon.
Ĉiam estas plezuro renkonti amikojn survoje. Ni bonŝancis renkonti kelkajn ĉi tiuj lastaj tagoj.
Après une bonne journée de pause, nous quittons Barberey Saint Sulpice avec Jean-Louis qui nous accompagne pendant un peu plus d'une heure avant de rebrousser chemin. Nous poursuivons notre route sur la voie verte de la Haute-Seine, jolie, rigoureusement plate et roulante, délicieusement monotone et sereine. Le temps est clair, le soleil brille sans que les températures ne soient excessives, il n'y a pas de vent, c'est idéal. Nous roulons d'ailleurs à plus de 17 kilomètres heure de moyenne sur cette partie de l'itinéraire, un record pour nous.
Nous nous arrêtons pour le repas à Saron à 11 heures 30 après avoir parcouru 38 kilomètres, plus de la moitié de l'itinéraire du jour. Nous avons rendez-vous avec deux amis Dominique et Nathalie qui se chargent d'apporter le pique-nique (et le chablis qui l'accompagne). Une table et deux chaises installées face au banc au bord de la voie verte, à l'ombre. Un excellent moment qui se prolonge un peu plus que prévu. Nous ne nous séparons que vers 14 heures 45 mais qu'importe.C'est précisément à cet endroit que nous quittons la voie verte. Nous roulons désormais plein nord. Les paysages sont calmes et le relief s'accuse progressivement. Les derniers kilomètres avant Sézanne obligent à pousser sur les pédales. C'est que nous sommes sur la route touristique du champagne. Qui dit champagne dit raisin, qui dit raisin dit coteaux, et qui dit coteaux dit... côte. Et le copieux pique-nique bien arrosé de ce midi n'aide pas. Mais enfin, ce n'est pas non plus si difficile, il suffit de prendre son temps.C'est toujours un plaisir de retrouver des amis en chemin. Nous aurons été comblés ces derniers jours.
