Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Ni forlasas nian loĝejon en Amiens, la lasta kun tegmento de la vojaĝo, trankvile. La vojo estas ankoraŭ mallonga kaj ev-bena hodiaŭ. Ankaŭ estas la lasta fojo, morgaŭ ni revenos en Normandion kaj ni trovos la krutajn reliefojn de Pays de Caux.
Ni preskaŭ ĉiam veturas inter Somme kaj ĝiaj lagoj. Estas malpli da fiŝkaptistoj ol hieraŭ – estis la semajnfino kaj ili estis centoj ĉe la riverbordo, centoj mi ne troigas. La fiŝo devus esti zorgplena ĉi tie. La apuda kafejo nomiĝas kompreneble "La rendevuo de la fiŝkaptistoj" ("Le Rendez-vous des Pêcheurs"), la restoracio "la Ezoko" ("le Brochet"), la lageto tie apartenas al la fiŝkaptista societo, la muroj de iuj domoj estas ornamitaj per freskoj samtemaj kaj tiel plu.
Tiuj, kiuj ne fiŝkaptas, ĉasas. Anaso. Ĉie en la lagetoj ni vidas embuskejojn kaj amason da plastaj anasoj, kiuj estas iluzigiloj kiuj allogos la birdojn kiam venos la tempo. Ili estas pli realismaj sed multe malpli belaj ol tiuj de mia banujo.
Ĉi tiuj homoj diras, ke ili amas la naturon. Mi provu kompreni.
Rilate al ni, la naturo, ni vidas ĝin en ĝia beleco. Ĝi estas verda kaj paca, grandioza, same bela, ni koncedu, kiel la Transardena verda vojo inter Sedan kaj Givet, aŭ kiel la verda vojo de la Normandia Svislando. Vere. Kiuj scias komprenos. Tiuj, kiuj ne scias, perdas multon kaj devus pripensi surseliĝi sian biciklon.
Ĉi-vespere ni estas en tre bela kampadejo kie ni luis grandan antaŭmontitan tendon kun bona granda aermatraco. Neniu tendo por sekigi, neniu matraco por enpaki morgaŭ.x
Eble pluvos ĉi-nokte sed la vetero devus esti sufiĉe bela sed malvarmeta morgaŭ: neniu pluvo, modera vento, kun varma pluovero ni tamen matenmanĝos.
Nous quittons notre logement d'Amiens, le dernier en dur du voyage, tranquillement. La route est encore courte et plate aujourd'hui. C'est la dernière fois aussi, nous serons demain de retour en Normandie et nous retrouverons les reliefs marqués du Pays de Caux.
Nous roulons presque toujours entre la Somme et ses étangs. Les pêcheurs sont moins nombreux qu'hier – c'était le weekend et ils étaient des centaines sur les bords de la rivière, des centaines je n'exagère pas. Le poisson a du souci à se faire dans le secteur. Le café du coin s'appelle bien sûr « Le Rendez-vous des Pêcheurs », le restaurant « le Brochet », l'étang là-bas appartient à la société de pêche, les murs de certaines maisons sont ornés de fresques sur le même thème et tout est à l'avenant.Ceux qui ne pêchent pas chassent. Le canard. Partout dans les étangs on voit des affûts et une multitude de canards en plastique qui serviront de leurre le temps venu. Ils sont plus réalistes mais bien moins sympa que ceux du bain.Il paraît que ces gens sont poussés par l'amour de la nature. Va comprendre.Quant à nous, la nature, la voyons en beauté. C'est vert et paisible, magnifique, aussi beau, concédons-le que la voie verte Transardennaise entre Sedan et Givet, ou que la voie verte de la Suisse Normande, c'est dire. Ceux qui connaissent comprendront. Ceux qui ne connaissent pas y perdent beaucoup et devraient songer à enfourcher le vélo.Nous sommes ce soir dans un petit camping bien sympa et nous avons loué une grande tente pré-montée avec un bon gros matelas pneumatique. Ni tente à sécher, ni matelas à rouler demain.Il pleuvra peut-être cette nuit mais le temps devrait rester relativement beau mais frais demain : pas de pluie, vent modéré, petit déjeuner en col roulé.
