07.07 - 01. Budapeŝto - Szob - Budapest - Szob

Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).

Dominique estas delonga konato de ni. Kiam ni vizitis nian filon, kiu studis unu jaron en la Universitato de Budapeŝto, kaj ĉiufoje kiam ni venis ĉi tien por dentokuracado, ni luis al li loĝejon. Li fariĝis amiko. Nia itinero preterpasis kelkajn kilometrojn de Dunakeszi kie li loĝas; estis bona okazo por mallonga vizito kaj komuna manĝo.

Nia unua plano estis ekbicikli de en Budapeŝto, sed li konsilis al ni preni la trajnon al sia hejmo. Ni do iris al la stacidomo Nuygati hodiaŭ matene post forlaso de Anna. Kajo 5. Sur la sekva kajo, ankaŭ la trajno de Szob estis preta foriri. Ĝi provis alogi nin: "Mi proponas veturi vin rekte al la ĉi-nokta etapo, senpene, ĉu vi dezirus tion?" ". Ne moku nin! Ni venis ĉi tie por bicikli, ĉiuokaze!

Estas domaĝe, ke nia regiona prezidanto ne uzis tian trajnon kiel nian, antaŭ ol mendi siajn novajn.

Kiel entrajnigi biciklon en Hungario: nur puŝu ĝin. Farite. Neniu paŝo por grimpi, neniu sako por malkroĉi, neniu gimnastiko por pendigi la maŝinon al la plafono. Estas sufiĉe da loko por ĉiuj kaj sekurzonoj por ligi ĉion. La rideto de la kontrolistino, kiu pacience atendas, ke ni eltrajniĝis por rajtigi la foriron de la trajno, estas bonuso. Kaj malmultekoste: 1,75 € por la biciklo kaj la vojaĝanto por 20-kilometra vojaĝo! Alveninte en la eta stacidomo de Dunakeszi estas neniu lifto sed ramplo por ruli la biciklon malsupren laŭ la ŝtuparo, metita je bona distanco de la muro tiel la sakoj ne frotu. Nur lasu ilin sur la portilo. La MAV, pli ol la SNCF, igos vin preferi la trajnon.

Daminique kaj Aliz preparis paston por ni. Ni havis grandan plezuron retrovi ilin por dum tiuj tro maldaŭraj momentoj.

Post la manĝo, Dominique, kiu jam venis retrovi ĉe la stacidomo, bicikle, prenas la tempon por akompani nin al Göd kie ni facile trovas la Eurovélo 6 kiu kondukas al Vác poste al Szob, laŭ la Eŭropa biciklo vojo 6, kiu fariĝos nia Ariadna fadeno dum la venontaj semajnoj.

De tiam temas pri estas sinsekvo de premieroj. Post la unua pedalturno, la unua vidpunkto al Danubo, la unuaj krioj de infanoj, kiuj banas sin en la rivero rigarditaj el lla strando de siaj gepatroj... la unua glaciaĵo ankaŭ por Veronik'. Oni devas diri, ke la provizopunktoj por la soifantaj kaj malsataj estas multaj survoje.

Speciala mencio pri la beleco de la urbo Vác.

Ni alvenas al la kampadejo Ipolikapu - unua nokto de tendaro, ankoraŭ premiero - ĉirkaŭ 17:30. Ĝi estas malgranda kampadejo kie ĉio estis elpensita por la migranto. La loko al ni estas proponita estas en la ombro kaj estos do en la suno morgaŭ matene. La ekipaĵo provizita estas rimarkinda: manĝoĉambro kun kuirejo, fridujo kaj frostujo, senpaga vifio, en la lavejo, tordilo kaj sekrakoj interne kaj ekstere disponeblas senpage. Ĉio por malpli ol 20 eŭroj. Memoru la adreson se vi preterpasas apude. Ni neniam estis tiel bone akceptitaj. Pri pureco, ĝi estas rimarkinda. 

Duŝo, lavejo, manĝo, blogo kaj dormo, esperante, ke la multaj moskitoj faros la samon!

Version, en français.

Dominique est une connaissance de longue date. Quand nous avons rendu visite à notre fils qui faisait une année d'études à l'université de Budapest, et à chaque fois que nous sommes venus ici pour recevoir des soins nous lui avons loué un appartement. C'est devenu un ami. Notre itinéraire passait à quelques kilomètres Dunakeszi où il réside , c'était l'occasion d'une petite visite et d'un repas partagé.

Notre intention première était de mettre le pied à la pédale à Budapest mais il nous a conseillé de faire en train le trajet jusqu'à chez lui. C'est donc à la gare Nuygati que nous nous sommes rendus ce matin après quitté Anna. Quai 5. Sur le quai voisin, le train de Szob était lui aussi prêt à partir, nous faisant du gringue : « Je vous amène directement à l'étape de ce soir, sans effort, ça vous dit ? ». C'est quand même mal nous connaître! Nous sommes venus ici pour pédaler, quand même!

Il est dommage que notre président de région n'ait pas utilisé un train du même type que celui dans lequel nous avons voyagé avant de commander ses Bombardiers (Certes Monsieur Morin a été ministre de la défense, mais ici, quand on parle de Bombardier, il s'agit simplement du nom du constructeur du train).

Mode d'emploi en Hongrie : pour embarquer le vélo, le pousser, c'est tout. Pas de marche à franchir pas de sacoche à décrocher, pas de gymnastique pour accrocher a machine au plafond. Il y a de la place pour tout le monde et des ceintures de sécurité pour accrocher le tout. Le sourire de la contrôleuse qui attend avec le sourire que nous débarquions pour autoriser le départ du train est en prime. Le tout pour un pris modique : 1,75€ vélo et passager pour les 20 kilomètres du trajet ! A l'arrivée dans la petite gare de Dunakeszi pas d'ascenseur mais une rampe pour faire rouler le vélo dans l'escalier, judicieusement placée à bonne distance du mur, les sacoches ne frottent pas, rien à décrocher. La MAV, plus que la SNCF, vous fera préférer le train.

Daminique et Aliz nous avaient préparé des pâtes. Nous avons eu grand plaisir à les retrouver pour ces trop courts instants.

Après le repas, Dominique, qui était déjà venus chercher à la gare, à vélo, prend le temps de nous accompagner jusqu'à Göd où nous trouvons sans problème l'Eurovélo 6 qui mène à Vác puis à Szob, qui sera notre fil d'Ariane pour les jours à venir.

Et puis c'est une succession de premières. Après le premier tour de pédale, -le premier point de vue sur le Danube, les premiers cris d'enfants qui se baignent dans le fleuve sous le regard des parents qui les surveillent depuis la plage, la première glace pour Véro, aussi. Il faut dire que les points de ravitaillement pour assoiffés et affamés sont nombreux sur le chemin.

Mention spéciale sur la parcours à la magnifique ville de Vác.

Nous arrivons au camping Ipolikapu – première nuit de camping – vers 17 heures 30. C'est un petit camping où tout a été pensé pour le randonneur. La place qu'on nous propose est à l'ombre et sera au soleil demain matin. L'équipement mis à disposition est remarquable : salle à manger avec cuisine, frigo et congélateur, wifi gratuit, dans la laverie, à disposition gratuitement une essoreuse et des étendages à l'intérieur et à l'extérieur. Le tout pour un moins de 20 euros. Retenez l'adresse si vous passez dans le coin. Jamais nous n'avons été aussi bien accueillis. Quand à la propreté elle est exemplaire. Douche, lessive, repas, blog et dodo, en espérant que les nombreux moustiques feront de même !