01.08 - 23 - Schwäbisch Gmünd - Remseck am Neckar

Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).

Akvo, akvo, akvo.

Tiu, kiu falas sur niajn kapojn kaj kuras laŭ niaj koloj kaj tiu de la rivero, kiu akompanas nin dum la tuta etapo.

Pluvo dum la tuta tago, anoncis la veterprognozo. Fakte, la tutan tagon, nepre komenciĝas matene kaj kiam ni foriras, la pluvo verŝas. Ni bedaŭras, ke ni elektis biciklon prefere ol pedalboaton por vojaĝi. Tiel estas. Nenion ni povas fari por ŝanĝi tion. Ni devas daŭrigos. Tio ne mortigos nin.

La situacio eĉ estas ĉarma: la homoj, kiujn ni renkontas plej ofte, ridetas komplice, kompatas al ni, iom admiraj sendube, iomete mokemaj foje sed ĉiam kun afableco.

Aŭtomobilistoj devojiĝas flanken kaj malrapidiĝas por ne ŝprucigi nin survoje.

Dum ni decidis instali nin en rapidrestoracio por manĝi ĉar ekstere estas neeble pikniki, la vetero ŝanĝiĝas. La vento leviĝas kaj forpelas la nubojn. La pluvo ĉesas ĉirkaŭ la 13-a horo kaj estas finfine sub neatendita radiluma suno, ke ni atingos la etapon post facila vojo, preskaŭ ĉiam malsuprenira: 254 metroj por supreniri kontraŭ 425 metroj por supreniri, laŭ mia Garmin-o.

La kialo estas, ke la tutan tagon ni sekvas la riveron Rems kiu akompanis nin preskaŭ dum sia tuta fluo, de ĝia fonto en Aalen kie ni pasis hieraŭ ĝis ĝia buŝo, proksimume dek kilometrojn antaŭ Stutgarto.

La pluvo finita, la tago estis tre agrabla ĉe la bordo de ĉi tiu rivero, kiu enfluas en Neckar, alfluanto de... Rejno. Ĉu Danubo ĵaluzos aŭ pardonos?

Version française.

De l'eau, de l'eau, de l'eau.

Celle qui nous tombe sur la tête et nous coule dans le cou et celle de la rivière qui nous accompagne au long de l'étape.

De la pluie toute la journée, annonçait la météo. De fait, toute la journée, ça commence forcément dès le matin et au moment où nous partons, la pluie tombe à verse, à vous faire regretter d'avoir choisi le vélo plutôt que le pédalo. C'est comme ça, on n'y peut rien. Il faut faire avec. On n'en mourra pas.

Ça a même son charme : les personnes que nous croisons nous adressent le plus souvent un sourire complice, désolées pour nous, un peu admiratives sans doute, un rien goguenardes parfois mais toujours avec gentillesse, avec un zeste de compassion.

Les automobilistes s'écartent et ralentissent pour ne pas nous arroser au passage.

Tandis que nous nous sommes résolus à nous installer dans un restaurant rapide tant il est impossible de pique-niquer dehors, le temps change. Le vent se lève et chasse les nuages. La pluie cesse vers 13 heures et c'est finalement contre toute attente sous un beau soleil que nous parviendrons à l'étape après une route facile, presque entièrement en descente : 254 mètres d’ascension pour 425 mètres de dénivelé négatif, si j'en crois mon Garmin.

C'est que toute la journée nous suivons le fil de l'eau de la rivière Rems. Elle nous aura accompagnés sur la quasi-totalité de son cours, de sa source à Aalen où nous sommes passés hier à son embouchure, une dizaine de kilomètres avant Stuttgart.

La pluie finie, la journée aura été finalement bien agréable au bord cette rivière qui se jette dans le Neckar, un affluent du... Rhin. Le Danube en sera-t-il jaloux ?