Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Por renkonti aliaj homoj - precipe esperantistos - ĉiam mankas la tempo kaj bedaŭrinde ni deavs forlasi István kaj lian familion, kiuj varme bonvenigis nion kaj plenigis la malvarmigilon hodiaŭ matene per malvarma biero, legomoj el la ĝardeno kaj kelkaj memfaritaj kuketoj.
Dankon! Ni esperas vin iun tagon en Normandio!
Trapasante Györ, ni vizitas la bazilikon kaj haltas por aĉeti panon. La juna knabino, kiu servas nin, estas franc-hungara... Tio multe plifaciligas la konversacion.
La etapo ne estas tre longa kaj, escepte de Györ, ne estas tre interesa. Temas pri longa trako, kiu kuras laŭ la vojo. Ĝi transiras kelkajn vilaĝojn kaj iras laŭ kampojn de cerealoj kaj sunfloroj. Tamen la tago ne estas malagrabla.
La suno forte brilas. La temperaturo estas 35 gradoj. Trinku, trinku, trinku. Feliĉe ĉi tie estas (ankoraŭ) facile alireblaj publikaj akvopunktoj (tio pli kaj pli maloftas en Francio). Ni piknikas antaŭ la piedpilkejo de Ásványráró okupata de feria centro. Oni afable lasas nin konekti nian elektran kaldrono. Jes! Kafo!
La kampadejo Kis-Duna fakte estas motelo en kies ĝardeno ni starigas la tendon. Ni estas la solaj kampuloj tie. Ni vespermanĝos kaj matenmanĝos morgaŭ en la restoracio, 10 metrojn for. La proksima vojo estas sufiĉe trafikata kaj iom brua sed ni estas sufiĉe lacaj kaj trovos dormon mi pensas sen ia problemo.
Estas nia lasta nokto en Hungario. Morgaŭ ni pasos rapide tra Slovakio kaj Bratislavo, ĝia ĉefurbo, antaŭ ol atingi Aŭstrion. Ne plu kalkuloj - ĉiam tre proksimumaj, foje eraraj - por konverti hungarajn forintojn al eŭroj. Ju pli ni progresas, des pli la homoj, kiujn ni renkontas, ankaŭ parolas la germanan, okazo por ni vekigi niajn rememorojn el la lernejo.
Mallonga recenzo pri biciklado en Hungario.
La biciklovojoj estas multaj laŭ la vojoj, kiel en Germanio, ne ĉiam en tre bona stato sed tamen senprobleme traireblaj. Nur oni devas akcepti kelkajn saltojn.
Hungaraj aŭtistoj tute ignoras rapidlimojn sed estas aliflanke tre respektemaj al biciklantoj. Neniu turniĝas rekten ĉi tie sen unue kontroli, ke neniu biciklo alproksimiĝas.
Biciklaj vojoj ofte – kaj foje senkiale – ŝanĝas flankojn, necesigante transiri la vojon, sed denove, eĉ se ili estas en rekta linio, aŭtistoj malrapidiĝas aŭ eĉ haltas por lasi biciklantojn transpasi la ŝoseon ĉe la pasejo markita de du flavaj strioj.
Biciklavojoj preskaŭ neniam estas interrompitaj per haltsignalo intencita por certigi nepravigan prioritaton por aŭtistoj, donante al ili, ekzemple, kiel en Francio prioritaton dekstreniri postulante la biciklanto haltu kaj relanĉu sian maŝinon. (Pri tio mi grumblas.)
Aŭtistoj ĉiam vaste flankeniras por preterpasi biciklantojn, plej ofte ili uzas la apudan trafikvojon.
Preskaŭ ĉiuj bordoj estas faritaj tiel ke ili estas facile traireblaj al biciklantoj.
Les rencontres semblent toujours trop courtes et c'est à regret que nous quittons István et sa famille qui nous ont réservé un accueil chaleureux et rempli la glacière ce matin avec une bière bien fraiche, des légumes du jardin et quelques biscuits faits maison.
Merci. Nous vous espérons un jour en Normandie !Repassant par Györ, nous visitons la basilique et nous arrêtons pour acheter du pain. La jeune fille qui nous sert est franco-hongroise... ce qui facilite bien la conversation.L'étape n'est pas très longue et, à l'exception de Györ, présente peu d'intérêt. Il s'agit d'un longue piste qui borde la route en traversant quelques villages et en longeant les champs de céréales et de tournesols. L'étape n'est cependant pas désagréable.Le soleil tape, fort. Il fait 35 degrés. Boire, boire, boire. Heureusement, on trouve (encore) ici des points d'eau publics facilement accessibles (cela devient rare en France). Nous pique-niquons face au terrain de foot de Ásványráró occupé par un centre de vacances. On nous laisse gentiment brancher notre bouilloire électrique. Yes ! Café!Le camping Kis-Duna est en fait un motel dans le jardin duquel nous dressons la tente. Nous y sommes les seuls campeurs. Nous prendrons le repas du soir et le petit déjeuner demain dans le restaurant, à 10 mètres. La route voisine est assez passante et un peu bruyante mais nous sommes suffisamment fatigués et trouveront le sommeil je crois sans problème.C'est notre dernière nuit en Hongrie. Nous passerons demain rapidement par la Slovaquie et Bratislava, sa capitale, avant de rejoindre l'Autriche. Finis donc les calculs – toujours très approximatifs, parfois erronés - pour convertir en Euros les forints hongrois. Plus nous avançons plus les personnes que nous croisons parlent aussi l'allemand, l'occasion pour nous de réveiller nos souvenirs d'école.Petit bilan sur le vélo en Hongrie.Les pistes cyclables sont nombreuses au long des routes, à l'allemande, pas toujours en très bon état mais néanmoins praticables sans problème au prix de quelques ressauts.Les automobilistes hongrois ignorent les limitations de vitesse mais sont en revanche très respectueux des cyclistes. Personne ne tourne ici à droite sans s'être préalablement assuré qu'aucun vélo n'est en approche.Les pistes cyclables changent souvent – et parfois inexplicablement - de côté, ce qui oblige à traverser la route mais là encore, même s'ils sont en pleine ligne droite, les automobilistes ralentissent ou s'arrêtent pour laisser passer les cyclistes au passage marqué par deux bandes jaunes.Les pistes cyclables ne sont quasiment jamais interrompues par un stop destiné à assurer une priorité indue aux automobilistes, leur assurant par exemple comme en France (Scrogneugneu) une priorité pour tourner à droite en imposant au cycliste de s'arrêter et de relancer sa machine.Les automobilistes s'écartent toujours largement pour doubler les cyclistes, empruntant le plus souvent la bande voisine de circulation.Presque toutes les bordures sont traités pour permettre un franchissement aisé.Bref... C'est pas la Flandre mais ça viendra !
