Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Ni ne havis sufiĉe da tempo hieraŭ por viziti la tutan familistejo (Familistère). Ĉefe ni ne vidis la loĝejon de ĝia fondinto, Jean-Baptiste André Godin, la homo, kiu faris sian socialisman utopion feliĉa realaĵo. Preskaŭ 150 jarojn post lia morto, la posteuloj de tiuj kiuj loĝis tie, la "familistériens" kaj ĉiuj loĝantoj de Guise diras Sinjoro Godin kiam ili parolas pri la viro kaj lia laboro. Sinjoro Godin.
Estas tiom multe por lerni de li por konstrui pli justan, demokratian, pli feliĉan socion hodiaŭ. Kial kaj kiel ni lernis nenion el tio?
Ni ekbicijklas al Tergnier.
Ankaŭ oni celis loĝigi en modela urbo, post la unua mondmilito, la laboristojn de la Norda Kompanio Fervoja (Compagnie des Chemins de fer du Nord). Tie oni konstruis ĝardenurbo, la unua kaj plej granda el la reto: 1 400 loĝejoj loĝas 4 500 loĝantoj.
Ni planis ligi unu kaj la alian urbon per la verda akso, kiel en la antaŭa etapo, laŭ la Stevenson-vojo, varianto de la Eurovélo 3 bicikla vojo, kiu elvokas lia navigadon sur la rivero Oise okaze de la vojaĝo de la verkisto en 1878 sur la nordaj riveroj. La hieraŭa ŝtormo decidis alie.
La unuaj kilometroj estas senprobleme, ankoraŭ tiel belaj. Matisse tiel opiniis kiam li ekloĝis ĉi tie dum kelkaj jaroj, en Lesquielles-Saint-Germain.
Ni preterpasas la belan akvoradon de la muelejo de la iama cisterciana abatejo Bohéries antaŭ ol atingi Origny-Saint-Benoite, fama pro sia sukerfabriko.
Kelkajn kilometrojn plu, ni trovas arbon kuŝantan trans la vojo. Levante la biciklojn, ni sukcesas venki la obstaklon sed biciklanto vojaĝanta alidirekte rakontas al ni, ke, en la ĉirkaŭaĵo de Ribemont, la tirvojo estas absolute Ni ne havis sufiĉe da tempo hieraŭ por viziti la tutan familistejo (Familistère). Ĉefe ni ne vidis la loĝejon de ĝia fondinto, Jean-Baptiste André Godin, la homo, kiu faris sian socialisman utopion feliĉa realaĵo. Preskaŭ 150 jarojn post lia morto, la posteuloj de tiuj kiuj loĝis tie, la "familistériens" kaj ĉiuj loĝantoj de Guise diras Sinjoro Godin kiam ili parolas pri la viro kaj lia laboro. Sinjoro Godin.
Estas tiom multe por lerni de li por konstrui pli justan, demokratian, pli feliĉan socion hodiaŭ. Kial kaj kiel ni lernis nenion el tio?
Ni ekbicijklas al Tergnier.
Ankaŭ oni celis loĝigi en modela urbo, post la unua mondmilito, la laboristojn de la Norda Kompanio Fervoja (Compagnie des Chemins de fer du Nord). Tie oni konstruis ĝardenurbo, la unua kaj plej granda el la reto: 1 400 loĝejoj loĝas 4 500 loĝantoj.
Ni planis ligi unu kaj la alian urbon per la verda akso, kiel en la antaŭa etapo, laŭ la Stevenson-vojo, varianto de la Eurovélo 3 bicikla vojo, kiu elvokas lia navigadon sur la rivero Oise okaze de la vojaĝo de la verkisto en 1878 sur la nordaj riveroj. La hieraŭa ŝtormo decidis alie.
La unuaj kilometroj estas senprobleme, ankoraŭ tiel belaj. Matisse tiel opiniis kiam li ekloĝis ĉi tie dum kelkaj jaroj, en Lesquielles-Saint-Germain.
Ni preterpasas la belan akvoradon de la muelejo de la iama cisterciana abatejo Bohéries antaŭ ol atingi Origny-Saint-Benoite, fama pro sia sukerfabriko.
Kelkajn kilometrojn plu, ni trovas arbon kuŝantan trans la vojo. Levante la biciklojn, ni sukcesas venki la obstaklon sed biciklanto vojaĝanta alidirekte rakontas al ni, ke, en la ĉirkaŭaĵo de Ribemont, la tirvojo estas absolute netrairebla. Li devis preni la departementan vojon.
Piknikinte en la urbo, sur la placo, kie staras la statuo de Kondorceto (Condorcet), naskita ĉi tie, ni sekvas lian konsilon. La vojo estas kompreneble malpli agrabla.
Ni devas navigi por trovi la vojon, kiu permesos al ni atingi Tergnier sen preni la vojon al Saint Quentin, kiun ni supozas multe trafikata kaj danĝera. Ni reprenas la tirvojon en Travecy. Plejparto de la vojo estas facile trairebla. Ni nur bezonas deĉevaliĝi unu aŭ dufoje por sendanĝere ĉirkaŭiri obstaklon.
Ĉe nia alveno al la kampadejo, ni trovas, ke la naŭtika bazo, kiu apudas ĝin, estas fermita la tutan tagon laŭ decido de la prefekto pro la klimataj kondiĉoj.
Tamen, la nokto estus pli trankvila: malvarmeta sed nepluva.. Li devis preni la departementan vojon.
Piknikinte en la urbo, sur la placo, kie staras la statuo de Kondorceto (Condorcet), naskita ĉi tie, ni sekvas lian konsilon. La vojo estas kompreneble malpli agrabla.
Ni devas navigi por trovi la vojon, kiu permesos al ni atingi Tergnier sen preni la vojon al Saint Quentin, kiun ni supozas multe trafikata kaj danĝera. Ni reprenas la tirvojon en Travecy. Plejparto de la vojo estas facile trairebla. Ni nur bezonas deĉevaliĝi unu aŭ dufoje por sendanĝere ĉirkaŭiri obstaklon.
Ĉe nia alveno al la kampadejo, ni trovas, ke la naŭtika bazo, kiu apudas ĝin, estas fermita la tutan tagon laŭ decido de la prefekto pro la klimataj kondiĉoj.
Tamen, la nokto estus pli trankvila: malvarmeta sed nepluva.
Nous n'avions pas eu le temps hier de visiter tout le Familistère. Nous n'avions notamment pas vu l'appartement de son fondateur, Jean-Baptiste André Godin, l'homme qui a fait de son utopie socialiste une réalité heureuse. Près de 150 ans après sa mort, les descendants des familistériens et les gens d'ici lui donnent du Monsieur quand ils parlent de l'homme et de son oeuvre. Monsieur Godin.
Il y a tant à apprendre de lui pour construire aujourd'hui encore une société plus juste, plus démocratique, plus heureuse. Pourquoi et comment n'en n'avons-nous rien appris ?Nous prenons la route de Tergnier.Ici aussi, il était question de loger, après la première guerre mondiale, les ouvriers de la Compagnie des Chemins de fer du Nord dans une cité modèle. On y a construit une cité jardin, la première et la plus grande du réseau : 1.400 logements y abritent 4.500 résidents.Nous comptions relier l'une et l'autre ville par l'axe vert, comme à l'étape précédente, en suivant le chemin Stevenson, une variante de l'Eurovélo 3 qui évoque le passage sur l'Oise de l'écrivain lors de son voyage de 1878 sur les rivières du Nord mais l'orage d'hier en a décidé autrement.Les premiers kilomètres se passent pourtant sans encombres. C'est toujours aussi beau . Matisse ne s'y est pas trompé qui s'est installé quelques années ici, à Lesquielles-Saint-Germain.Nous passons la belle roue à aubes du moulin de l'ancienne abbaye cistercienne de Bohéries avant d'atteindre Origny-Saint-Benoite, célèbre pour sa sucrerie.Quelques kilomètres plus loin, nous trouvons un arbre couché en travers de la piste. En soulevant les vélos, nous parvenons à franchir l'obstacle mais un cycliste qui circule dans l'autre sens nous indique que, dans les environs de Ribemont, le chemin de halage est absolument impraticable. Il a dû se résoudre à prendre la route départementale.Après avoir pique-niqué dans la ville, sur la place où trône la statue de Condorcet, né ici, nous suivons son conseil. La route est bien sûr moins agréable.Il nous faut naviguer pour trouver l'itinéraire qui nous permettra d'atteindre Tergnier sans emprunter la route de Saint Quentin que nous supposons fréquentée et dangereuse. Nous finissons par reprendre le chemin de halage à Travecy. L'essentiel du chemin est praticable sans encombres. Il nous faut juste par précaution mettre pied à terre une fois ou deux pour contourner un obstacle.A notre arrivée au camping, nous constatons que la base nautique qui la jouxte est fermée toute la journée sur décision du préfet en raison des conditions climatiques.La nuit s'annonce pourtant plus calme : elle sera fraiche mais il ne devrait pas pleuvoir.
