Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Lastan saluton ĉi-matene al niaj junaj belgaj herooj, la promeso renkontiĝi denove, kial ne, en Normandio aŭ Belgio kaj ni foriras.
Unue, ni eliru el Passau. La eŭropa biciklovojo (Eurovélo 6) preterpasas hidrelektran digon kies aliro estas barita, konstruata ĝis oktobro. Ni devas iri returnen al alia ponto, ne tre facile alirebla. Feliĉe estas dimanĉo kaj la aŭtotrafiko estas malmulta.
Dimanĉo ĉi tie estas tago de predikado kaj tago de fiŝkaptado *. Multaj fiŝkaptisto instalis sin ĉe la rivero.
Iuj estas indiferentaj, ili venas tien por pasigi tempon, ĝui la trankvilon aŭ la vidon. Ili senatente trempas unu aŭ du fiŝvergojn en la akvo kaj poste, kuŝaĉintaj en siaj seĝoj, legas bonan romanon aŭ faras krucvortojn. Se ili revenos kun malplenaj manoj, ne gravas! Eble eĉ kiel la ardena poeto André Dhôtel li havas la sekretan esperon, ke la fiŝoj neglektos la logaĵon, tiel ke ili legos sian libron ĝis la lasta paĝo kaj scios antaŭ tagmezo la nomon de la murdisto.
Estas tiuj, kiuj venas kun la espero manĝi la produkton de sia kaptaĵo tagmanĝe. Eble saturitaj de Schnitzel. Ni sentas tiujn pli atentajn, iliajn okulojn nitajn sur la korko, esperante je ezoko tiel granda, vi ne kredos min sinjorino.
Kaj poste estas la militistoj. Ili vestiĝas en kamuflaĵo, ŝirmitaj sub la tendo, kiun ili starigis matene apud siaj ĉiaterenaj veturiloj. Antaŭ ili la nepra vergsubtenilo: kiel alie ili povus teni kvar fiŝvergojn per nur du manoj? Ili estas ekipitaj per zumilo, kiu avertas ilin pri tuŝo. La distrita fiŝo, kiu prenis la logilon, ne devus eskapi la distritan fiŝkaptiston, okupitan malkapsuligi sian bieron.
Post kelkaj kilometroj laŭlonge de la rivero, la itinero sekvas ŝtonitajn padojn aŭ malgrandajn kamparajn vojojn, kvietajn ĉi-dimanĉe, milde montetajn kaj variajn. Ni trairas kelkajn vilaĝojn. En unu el ili estas ĝuste la jarfina festo de la lernejo – la ferioj ĉi tie komenciĝas la 31-an de julio kaj daŭras ĝis la 15-a de septembro -. Ni aĉetas kelkajn kukojn kaj manĝas nian kuskusan salaton sur tablo en la ombro. En alia vilaĝo estas la festo de la fiŝkaptistoj, sur la placo de tria, laŭ la krioj kaj la muziko, estas ankaŭ festo.
Proksimume dek kilometrojn antaŭ Deggendorf, nia hodiaŭa etapo, la biciklovojo estas denove barita kaj ni devas denove preni grandan vojon por atingi la malgrandan kampadejon, kie ni tranoktos, denove kelkajn metrojn de Danubo.
Un dernier salut à nos petits héros belges, la promesse de se revoir pourquoi pas en Normandie ou en Belgique et nous voilà partis.
D'abord, sortir de Passau. L'Eurovélo passe un barrage hydroélectrique dont l'accès est fermé, en travaux jusqu'au mois d'octobre. Il nous faut rebrousser chemin et emprunter un autre pont, pas très facile d'accès. Heureusement c'est dimanche et le trafic routier est limité.Le dimanche ici, c'est jour de prêche et jour de pêche. Ils sont nombreux à s'être installés au bord du fleuve.Certains sont nonchalants, ils viennent là pour tuer le temps, profiter du calme ou de la vue. Ils plongent sans conviction une canne ou deux dans l'eau puis, vautrés dans leur fauteuil lisent un bon roman ou font des mots fléchés. S'ils reviennent bredouilles, pas grave ! Peut-être même comme le poète ardennais André Dhôtel ont-il le secret espoir que les poissons négligeront l'appât, de sorte qu'ils liront leur livre jusqu'à la dernière page et sauront avant midi le nom de l'assassin.Il y a ceux qui viennent dans l'espoir de manger ce midi le produit de leur pêche. Marre peut-être des Schnitzel. On sent ceux-là plus attentifs, les yeux rivés sur le bouchon, espérant un brochet grand comme ça, vous ne le croirez pas.Et puis il y a les guerriers. Ils s'habillent en tenue de camouflage, abrités sous la tente qu'ils ont installée à l'aube à côté de leur 4 X 4. Devant eux l'indispensable stand : comment autrement pourraient-ils tenir quatre cannes à pêche avec leurs seules deux mains ? Elles sont munies d'un avertisseur sonore qui les prévient d'une touche. Faudrait quand même pas que le poisson distrait qui a mordu à l'hameçon échappe au pêcheur distrait, occupé à décapsuler sa bière.Après quelques kilomètres au bord du fleuve, l'itinéraire emprunte des chemins gravillonnés ou des petites routes de campagne, calmes en ce dimanche, doucement vallonnées et variées. On traverse quelques villages. Dans l'un d'eux c'est justement la fête de fin d'année de l'école – les vacances commencent ici le 31 juillet et durent jusqu'au 15 septembre -. Nous achetons quelques gâteaux et mangeons notre taboulé sur une table à l'ombre. Dans un autre village c'est la fête des pêcheurs, sur la place d'un troisième, à en juger par les cris et la musique, c'est aussi la fête.Une dizaine de kilomètres avant Deggendorf, le lieu de notre étape, l'Eurovélo est à nouveau coupée et il nous faut reprendre la route pour parvenir au petit camping où nous passerons la nuit, une fois encore à quelques mètres du Danube.
