21.07 - 13 - Aschach an der Donau - Untergriesbach
0
21.07 - 13 - Aschach an der Donau - Untergriesbach
Publiée le 21/07/2023
.
Esperanta versio (version française ci-dessous, après les photos).
Ni estis planintaj restadi du noktojn en Passau kaj luis dormĉambron pere de Airbnb. Mi konfirmis la luon ekde majo kaj kie ni devis alveni tie ĉi-nokte. Sed... mi ne estis sufiĉe dubema pri la manko de seriozeco de la gastiganto, kiu, kiel ŝajnas, ke li jam plurfoje faris, nuligis la luon tri tagojn antaŭ nia alveno. Ni sensukcese serĉis alian solvon: Passau estas turisma urbo. Neniu loĝado ankoraŭ disponeblas sur la platformoj kaj hotelprezoj estas tute super niaj rimedoj. La kampadejo aperas kiel la ununura solvo. Jen kion ni unue pripensis antaŭ ol rimarki, ke laû la veterprognozo ni verŝajne spertos ĉi tiu nokto perfortaj fulmotondroj.
Ni do rezignis nian paŭzon en Passau. Ni luis hotelĉambron por ĉi tiu nokto en Gasthof, 20 kilometrojn antaŭ Passau kie ni iros nur morgaŭ kaj kie ni starigos la tendon esperante pli bonan veteron.
La hodiaŭa etapo estas konsiderinde mallongigita. Ni do havins tempon por iom malrapidi ĉi-matene.
Ni foriras ĉirkaŭ la 9-an kaj duono. Ni devas unue atingi la maldekstran bordon de la rivero prenante la pramon funkciigitan de la kampadejo kie ni tranoktis.
Ni devas atendi iom pli ol duonhoron, la tempon por la pramo fari du rotaciojn por transiri la riveron kun sufiĉe granda grupo da hungaraj biciklantoj, alvenintaj antaŭ ni. Veronik' profitas la ŝancon por revizii siajn partiturojn.
La vojo estas tre agrabla, preskaŭ ĉiam ebena kaj taŭge asfaltita. Ni pedalas meze de la naturo, laŭ la rivero. Ĉio estas tiel kvieta, ke niaj pneŭoj ŝajnas bruegi sur la vojo. Oni aŭdas nur kantojn de birdoj kaj la bruon faritan de falenta fiŝo, kiu ĵus saltis de Danubo.
Ardeo antaŭ niaj okuloj kaptas ranon kaj manĝas per ĝi. La malfeliĉo de iuj... La aŭtomobilo de la poŝtisto estas preskaŭ la nura, kiun ni vidas.
Ne estas vojo de Graffenau al Au. La valo estas tro kruta kaj la klifoj falas rekte en la riveron. Ni devas preni la Donaubus, malgrandan pramon – ni estas solaj en ĝi – kiu kondukas nin al Au, preter la meandro. La vojaĝo daŭras sufiĉe da tempo, estas sufiĉe agrable avanci tiel senpene.
Post la pikniko, ni klare spertas veteroŝanĝon kaj ni premas la pedalojn por atingi nian hotelon kiel eble plej rapide. La anoncita fulmotondro povus baldaŭ ekkrevi.
Domaĝe por Passau, ni simple preterpasos. Ni estos bone ĉi vespere "carpe noctem".
Nous aurions dû séjourner deux nuits à Passau dans un Airbnb que nous avions réservé depuis le mois de mai et où nous devions arriver ce soir. C'était sans compter sur le manque de sérieux de l'hôte qui, comme il l'a semble-t-il déjà fait à plusieurs reprises, a annulé la location trois jours avant notre arrivée. Nous avons cherché une autre solution sans la trouver : Passau est une ville touristique. Aucun logement n'est plus disponible sur les plateformes et les prix des hôtels sont tout à fait hors de nos moyens. Reste le camping. C'est ce que nous avions envisagé dans un premier temps avant de constater que la météo annonce pour cette nuit de violents orages.
Nous avons donc choisi de renoncer à notre halte à Passau. Nous avons loué une chambre d'hôtel pour cette nuit dans une Gasthof, à 20 kilomètres de Passau où nous n'irons que demain et où nous dresserons la tente en espérant une météo clémente.L'étape d'aujourd'hui s'en trouve considérablement raccourcie, ce qui nous permet de trainer un peu ce matin.Nous partons vers 9 heures et demie. Il nous faut tout d'abord rejoindre la rive gauche du fleuve en empruntant le bac opéré par le camping où nous avons passé la nuit.Il nous faut patienter un peu plus d'une demi-heure, le temps que le bac fasse deux rotations pour faire franchir le fleuve à un groupe assez important de cyclistes hongrois arrivé avant nous. Véro en profite pour réviser ses partitions.La route ensuite est très agréable, presque toujours plate et correctement revêtue, en pleine nature, le long du fleuve. Tout est si calme que le bruit de nos pneus sur la route semble un hurlement. On n'entend que des chants d'oiseaux et le bruit que fait en y retombant un poisson qui vient de sauter du Danube.Un héron sous nos yeux attrape une grenouille et s'en régale. Le malheur des uns...
La voiture du facteur est presque la seule que nous croisons.
Il n'y a pas de chemin de Graffenau à Au. La vallée est trop encaissée et les falaises tombent directement dans le fleuve. Il nous faut obligatoirement prendre le Donaubus, un petit bac – nous y sommes seuls - qui nous emmène à Au, au-delà du méandre. Le trajet dure un bon moment, c'est assez plaisant de se faire ainsi balader sans avoir à consentir le moindre effort.Après le pique-nique, on perçoit nettement un changement de temps et nous rallions notre hôtel au plus vite. L'orage annoncé pourrait bien éclater.Tant pis pour Passau, nous ne ferons qu'y passer. Nous serons bien ici cette nuit « carpe noctem ».
