28-an de Aŭgusto - 28 août - 55 - Braunschweig - Hanovre

VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS.

Ĝi estas preskaŭ 80 kilometroj longa; ĉi tiu lasta etapo de nia biciklovojaĝo estas la plej longa el ĉiuj. Ĝi ankaŭ estas la plej facila. Ĝi estas tute ebena, sur bonkvalitaj biciklovojoj aŭ sur sekundaraj vojoj malmulte trafikitaj. Estas kelkaj dekoj da metroj da pavimita vojo aŭ gruza vojo tie kaj tie, kelkaj radikoj ankaŭ, sed tio celas nur memorigi vin, ke vi estas en Germanio.

Tamen la itinero ne proponas vidpunkton, kiu igas vin eltiri la fotilon.

Ni alvenas al Hanovro multe pli frue ol ni imagis: ni havas tempon por trinki malgrandan senalkoholan bieron fronte al la stacidomo – ili estas tiel bonaj ĉi tie kiel la aliaj –.

Ni tostas ĉe nia alveno. Ni kovris pli ol 3.000 kilometrojn ekde nia unua pedalbato la 20-an de junio. Amikoj trovitaj survoje, novaj konatoj, momentoj kundividitaj, tio estas vojaĝo. La pejzaĝoj, la monumentoj, la kuirartaj specialaĵoj ankaŭ kompreneble havas sian gravecon sed la urboj transiritaj dum la tempo konfuziĝas, paliĝas kaj malcertigas la memoro pri ili. Ĉu estis ĉi tie aŭ tie? Ni ne plu scias, ĉiukaze, ni ne plu estas certaj. Sed la memoro pri la renkontoj daŭras, multe pli preciza.

La aventuro ne finiĝas. Ni daŭrigos nian vojaĝon sed ĉi-foje sen niaj bicikloj, kiuj atendos nin ĉi tie ĉe Andy, membro kiel ni de BEMI, la Bibiklista Espertantista Movado Internacia.

Ni foriros morgaŭ vespere al Pollando, al Bjalistoko, la urbo kie Ludoviko Lazare Zamenhof naskis Esperanton. La tieaj esperantistoj afable akceptos nin tie. Ni poste renkontos Dorota, amikino de preskaŭ kvardek jaroj en Varsovio. Post mallonga restado en Krakovo, ni revenos al Varsovio kaj tie enbusiĝos por reveni ĉi tien por repreni niajn biciklojn antaŭ ol reembusiĝi al Parizo. Poste ni reiros al Caen trajne. La plej lastaj pedalbatoj revenigos nin hejmen. Ĉi tiu konfuza tempo, kiu estas vojaĝo, provizore finiĝos, estos la 14-a de septembro.

Eble nia lando tiam havos registaron.

VERSION EN FRANÇAIS.

Avec ses presque 80 kilomètres, cette  dernière étape de notre vélovoyage est la plus longue de toutes. C’est aussi la plus facile. Elle est toute plate, sur des routes équipées de pistes cyclables de bonne qualité ou sur des routes secondaires à faible trafic. Il y a bien ici ou là quelques dizaines de mètres de route pavée ou de chemin de gravillonné, quelques racines aussi, mais c’est juste pour vous rappeler que nous sommes en Allemagne.

Elle n'offre pas en revanche de point de vue qui donne envie de sortir l’appareil photo.

Nous arrivons à Hanovre bien plus tôt que nous l’avions imaginé, ce qui nous laisse le temps d’une petite bière, toujours sans alcool – elles sont ici aussi bonnes que les autres - face à la gare.

Nous trinquons à notre arrivée. Plus de 3.000 kilomètres parcourus depuis notre premier coup de pédale, le 20 juin, des amis retrouvés en chemin, de nouvelles connaissances, des moments partagés, le voyage en somme. Les paysages, les monuments, les spécialités culinaires aussi ont bien sûr aussi leur importance mais villes traversées avec le temps se confondent, leur souvenir s’estompe et se fait incertain. Était-ce ici ou là-bas ? On ne sait plus, en tout cas, on n’est plus sûr. Mais la mémoire des rencontres perdure, bien plus précise.

L’aventure n’est pas finie. Nous poursuivons notre voyage mais cette fois sans les vélos qui nous attendront ici chez Andy, membre comme nous de BEMI, l’association internationale des cyclistes espérantistes.

Nous repartons demain soir pour la Pologne, pour Białystok, la ville où Louis-Lazare Zamenhof a donné naissance à l’espéranto. Les espérantistes locaux nous y accueillent généreusement. Nous retrouverons ensuite à Varsovie Dorota, une amie de près de quarante ans. Après un court séjour à Cracovie, nous reviendrons à Varsovie d’où nous reprendrons un bus pour revenir ici récupérer nos vélos avant d’en prendre un autre pour Paris puis le train pour Caen. Les tout derniers coups de pédales nous ramèneront à la maison. C’en sera provisoirement fini de ce temps suspendu qu’est le voyage, nous serons le 14 septembre.

Notre pays peut-être aura alors un gouvernement.

 

J’ajouterai quelques pages à ce blog pendant cette seconde partie de notre voyage mais les publications seront plus irrégulières.