Post amika vespero pasigita kun Conny kaj Jean-Luc kaj bona nokto en bona lito en Airbnb, ni denove ekveturas ĉi-matene, li malpezaj. Ni ne plu kunportas du el niaj sakoj nek nian tendon, kiun ni ne plu bezonos. Ni lasis ilin ĉe la domo de Jean-Luc. Lia frato Jean-Marc, kiu baldaŭ vizitos lin, reprenos ilin kaj reportos ilin al ni en Caen kie li loĝas. Porti ĉi tiujn sakojn ne estas tiom malfacila por ni, la pezo ne tiom gravas. Ni jam portis ilin dum pli ol du monatoj. Sed, estos por ni multe pli facile enbusiĝi por reveni de Hannover al Parizo, tiam por entrajniĝide Parizo al Caen. Provizante al ni ĉi tiun servon, niaj amikoj provizas al ni estimatan helpon. Ili verŝajne ne scias, kiomgrade ĝi estas altvalora por ni.
La hodiaŭa etapo estas mallonga, de Baierstedt ĝis Brunswick. Ni pasigos tie du noktojn ĉe Eckart kaj Christine, kiujn ni renkontis en Ystad, Svedio, komence de julio. Ili ankaŭ estis en vojaĝantaj bicikle. Ili afable invitis nin resti ĉe ili. Ni iom reiros malantaŭen morgaŭ al Schoppenstedt por viziti la Muzeon Till Uylenspiegel. Ni vidis ĝin ĉi-posttagmeze kaj eĉ piknikis tie sed ne eblis viziti ĝin, ĝi estas fermita lunde.
La vento malleviĝis, bona afero! La varmo estas modera, ĉiukaze perfekte eltenebla. La pejzaĝoj estas absolute belaj, ĉio, la graco de la kurboj de la montetoj, la vario de neniam agresemaj koloroj, la eleganteco de la ventoturbinoj - Sciu, ke flandroj amas ventomuelejojn. La bruon, pro kiu iuj kritikas ilin, mi nomas kanto, mi trovas ilin sveltaj, kiel lumturoj kaj certe pli diskretaj kaj malpli danĝeraj ol atomcentralo. La arboj sur la pintoj de la montetoj memorigas min pri Toskanio. Ili estas ĉi tie en formo de sfero prefere ol peniko sed simile skulptas la pejzaĝon, memorigante al ni, ke ĉi tiu naturo ne estas tiel natura, ĝi estas la rezulto de la respektema laboro de la viroj kiu formis ĝin.
Après une soirée amicale passée avec Conny et Jean-Luc et une bonne nuit dans un bon lit en Airbnb, nous reprenons la route ce matin, allégés de deux sacoches et de notre tente dont nous n’aurons plus besoin. Nous les avons laissées chez Jean-Luc où son frère Jean-Marc qui doit lui rendre bientôt visite les récupèrera pour nous les rapporter à Caen où il habite. Transporter ces sacoches ne nous est pas si difficile, le poids n’est pas si important, nous le faisons depuis plus de deux mois. En revanche, il nous sera bien plus facile d’embarquer dans le bus pour le voyage du retour, de Hannovre à Paris, puis dans le train de Paris à Caen. En nous rendant ce service, nos amis nous apportent une aide dont ils ne mesurent sans doute pas à quel point elle nous est précieuse.
L’étape du jour est courte, de Baierstedt à Brunswick. Nous y passerons deux nuits chez Eckart et Christine, que nous avions à croisés à Ystad, en Suède, début juillet. Ils étaient eux-mêmes en vélovoyage. Ils nous ont gentiment inviter à séjourner chez eux. Nous retournerons un peu sur nos pas demain jusqu’à Schoppenstedt pour y visiter le musée Till Uylenspiegel. Nous l’avons vu ce midi et y avons même pique-niqué mais impossible de le visiter, il est fermé le lundi.Le vent est tombé, c’est une bonne chose. La chaleur est modérée, en tout cas parfaitement supportable. Les paysages sont d’une beauté absolue, tout, la grâce des courbes des collines, la variété des couleurs jamais agressives, l’élégance des éoliennes – que voulez-vous un Flamand aime les moulins. Le bruit que certains leur reprochent, je l’appelle leur chant, je les trouve graciles, comme les phares et assurément plus discrètes et moins dangereuses qu’une centrale nucléaire. Les arbres plantés au garde-à-vous au sommet des collines me rappellent la Toscane. Ils sont ici en boule plutôt qu’en pinceau mais découpent semblablement le paysage, rappelant que cette nature n’est pas si naturelle, elle est le résultat du travail respectueux de l’homme qui l’a façonnée.
