Nous nous levons aux alentours de 6 heures et demie, avec l'espoir de partir tôt – objectif 08 heures 30 - car l'itinéraire du jour approche les 80 kilomètres, avec des dénivelés certes accessibles mais auxquels nous ne sommes plus habitués. Par ailleurs, la météo s'annonce, ici aussi, chaude, même si les 27° attendus peuvent, en France, susciter un sourire condescendant.
Ça devrait être d'autant plus facile que nous n'avons pas de tente à ranger puisque nous avons loué un shelter dans un camping. Bref, il ne s'agit que de prendre le petit-déjeuner, de ranger et de charger les sacoches.Nous partons finalement à 09 heures 10... Nous n'y arriverons donc jamais. C'est ainsi.Nous quittons Hobro en longeant le fjord de Mariager, cette fois par la rive sud. Les premiers kilomètres sont ponctués de quelques montées pas si faciles.La petite ville de Mariager est bien jolie avec ses rues pavées de galets, peu adaptées cependant à nos vélos, il nous faut mettre pied à terre. Cette commune de 2.500 habitants organise dans quelques semaines le « Festival Politique de l'Europe », un forum qui veut faciliter le dialogue entre les institutions européennes, les associations et les citoyens. C'est d'autant plus remarquable que, depuis notre arrivée au Danemark, nous n'avons vu aucun drapeau européen. On y trouve aussi dans le village une excellent boulangerie-pâtisserie... mais c'est une autre histoire.Le paysage est varié, nous roulons tantôt en forêt, tantôt en campagne, le plus souvent sur de petites routes tranquilles. On pourrait être en France : les routes sont sinueuses, descentes et montées alternent, les paysages sont variés.Le petit détour de la véloroute par Dania, une station huppée au bord du fjord, est bien agréable.Après avoir passé Assens, nous infléchissons notre route au sud-est. La région semble moins riche ici. Les maisons sont souvent plus grandes mais plus anciennes. Beaucoup auraient besoin d'être rénovées. On croise quand même des bâtiments de ferme magnifiques qui , pour certains d'entre eux, tiennent du manoir ou du petit château.Pique-nique à Havndal sur le banc d'un parking dont le plus grand mérite est d'être à l'ombre et d'être situé tout à proximité du petit supermarché qui vend des bières bien fraiches, quasiment glacées. Une aubaine. Un couple est installé sur sa terrasse. Nous leur demandons de l'eau fraiche car celle de nos gourdes a déjà bien chauffé. On nous parle encore du Tour de France, une passion ici.Nous arrivons à Udbyhøj. La ville est partagée en deux par le Fjord de Randers. Le bac que nous empruntons, qui s'apprêtait justement à partir, nous permet de rejoindre la rive sud de la ville.Le paysage est ensuite grandiose. Les champs de céréales s'étendent à l'infini dans les collines, déclinant de belles couleurs, du jaune paille à l'ocre.Un marché attire notre attention à Store Sjørup. Pourquoi pas, nous avons un peu de temps.Véronique se laisse convaincre par la saurisseuse. Elle est bien sympathique et elle a du bagou. L'avantage du poisson fumé ou séché est qu'il n'est pas nécessaire qu'il soit conservé au froid. Nous voilà repartis avec un morceau de saumon fumé, un maquereau séché et trois boulettes de poisson.Véro achète aussi une paire de gants à une dame qui élèves ses moutons, les tond, carde et file leur laine, la tricote et vend ici le produit fini. Compte tenu de la température, Véro sera sans doute sa seule cliente du jour.Le chemin qui devait nous mener au camping n'existe plus, envahi par les herbes et les ronces, il nous faut faire un détour et rajouter deux ou trois kilomètres à l'itinéraire du jour pour atteindre finalement un camping surpeuplé et bruyant. Le voisin est sympa : il prend nos pains de glace dans le congélateur de sa caravane. Ils seront bienvenus demain. La température devrait être encore supérieure à celle d'aujourd'hui. L'autre voisine est en revanche moins sympa. Nous avons déposé quelques affaires sur le côté aveugle de sa caravane, à l'ombre, le temps de décharger et de les amener à la cuisine. La voilà qui s'amène : « It's my place ! ». Ben oui, on va pas squatter toute la nuit... Un effet indésirable de la chaleur excessive peut-être... Il en faudrait davantage pour nous gâcher la soirée, d'autant qu'il nous reste un peu de rosé.
Ni ellitiĝas ĉirkaŭ 6:30. Ni plabas foriri frue – celo 8:30 – ĉar la itinero de la tago proksimiĝas 80 kilometrojn, kun malebenajoj certe alireblaj sed al kiuj ni ne plu kutimas. Cetere, la vetero promesas esti varma ankaŭ ĉi tie, eĉ se la 27° ĉi tie povas, en Francio, instigi al kondescendendan rideton.
Ĝi devus esti des pli facila ĉar ni ne havas tendon por malmunti, ĉar ni luis ŝirmejon ĉe kampadejo. Resume, temas nur pri matenmanĝo, prepari kaj ŝargi la selsakojn.
Ni finfine foriras je 09:10... Do ni neniam sukcesos foriri frue. Estas tiel.
Ni forlasas Hobro-n laŭ la Mariager Fjordo, ĉi-foje laŭ la suda bordo. Dum la unuaj kilometroj estas ne tiom facilaj grimpadoj.
La urbeto Mariager estas tre bela kun siaj stratoj pavimitaj per ŝtonetoj, tamen ne tre facila por niaj bicikloj, ni devas deĉevaliĝi.
Tiu ĉi urbo de 2.500 loĝantoj organizas post kelkaj semajnoj la "Politikan Festivalon de Eŭropo", forumon kiu celas faciligi la dialogon inter eŭropaj institucioj, asocioj kaj civitanoj. Ĉi tio estas des pli rimarkinda, ke, ekde nia alveno en Danujo, ni ne vidis eŭropan flagon.
Ankaŭ estas bonega bakejo kaj kukejo en la vilaĝo... sed tio estas alia historio.
La pejzaĝo estas varia, ni veturas foje en la arbaro, foje en la kamparo, plej ofte sur malgrandaj trankvilaj vojoj. Ni povus esti en Francio : la vojoj serpentumas, la malsupreniroj kaj grimpadoj alternas, la pejzaĝoj estas diversaj.
La mallonga deturniĝo de la bicikla vojo tra la urbo Dania, feriejo por riĉuloj ĉe la rando de la fjordo, estas tre agrabla.
Pasinte Assens, ni iras sudoriente. La regiono ŝajnas malpli riĉa ĉi tie. La domoj ofte estas pli grandaj sed pli malnovaj. Multaj bezonus laborojn. Ni ankoraŭ renkontas grandiozajn farmkonstruaĵojn, kiuj, por kelkaj el ili, aspektas kiel grandbienoj aŭ malgrandaj kasteloj.
Pikniko en Havndal sur la benko de parkejo, kies plej granda merito estas esti en ombro kaj troviĝi tre proksime de la eta superbazaro, kiu vendas tre malvarmajn bierojn, preskaŭ frostitajn. Bona afero !
Paro estas instalita sur sia teraso. Ni petas de ili freŝan akvon ĉar tiu de niaj boteloj jam varmiĝis. Oni ankoraŭ rakontas al ni pri la Tour de France, pasio ĉi tie.
Ni alvenas al Udbyhøj. La urbo estas dividita en du fare de Randers Fjord. La pramo, kiun ni prenas, kiu estis ĵus forironta, permesas al ni atingi la sudan flankon de la urbo.
La pejzaĝo estas tiam grandioza. La kampoj de cerealoj etendiĝas senfine en la montetoj. Ili havas belajn kolorojn, de pajleflavo ĝis okro.
En Store Sjørup, ni vidas merkato. Kial ne, ni havas iom da tempo.
Véronique lasas sin konvinki de la fiŝvendistino. Ŝi estas tre agrabla kaj ŝi estas parolema. La avantaĝo de fumita aŭ sekigita fiŝo estas ke ĝi ne bezonas esti konservita malvarma. Ni foriris kun peco da fumaĵita salmo, sekigita skombro kaj tri fiŝaj buletoj.
Véro aĉetas ankaŭ paron da gantoj de sinjorino, kiu bredas siajn ŝafojn, tondas ilin, kartigas kaj ŝpinas ilian lanon, trikas ĝin kaj vendas la pretan produkton ĉi tie. Pro la temperaturo, Vero certe estos ŝia nura kliento por la tago.
La vojo, laŭ kiu ni devis iri al la kampadejo, ne plu ekzistas, superkreskita de herboj kaj rubusoj, ni devas fari deturniĝon kaj aldoni du-tri kilometrojn al la taga itinero por finfine atingi troloĝatan kaj bruan kampadejon. La najbaro estas agrabla: li prenas niajn glacipakaĵojn en la frostujo en sia ruldomo. Ili estos bonvenaj morgaŭ. La temperaturo devus esti eĉ pli alta ol hodiaŭ.
La alia najbaro, aliflanke, estas malpli amika. Ni lasis kelkajn aĵojn flanke de ŝia ruldomo, en la ombro, dum ni malŝarĝis kaj alportis ilin al la kuirejo. Jen ŝi venas : "Estas mia loko!" ". Nu jes, ni ne okupos ĝin la tutan nokton... Nedezirinda efiko de troa varmego eble... Necesus pli por fuiŝ nian vesperon, precipe ĉar restas al ni iom da roza vino.
