Journée de mise en jambes, journée de mise en tête. Trejnado tago por la kruroj, por la menso.
Vi legos la esperantan version sube, post la fotoj.
Cette première journée est une journée de mise en jambes.
L'étape d’aujourd’hui nous conduit à Saint Léonard où nous passons la nuit dans le camping où nous avions fait halte l'an dernier. Le temps est assez ensoleillé, mais il ne fait pas bien chaud car les nuages, parfois nous cachent du soleil et un petit vent de nord, sinon soutenu, du moins sensible, souffle et rafraichit nettement l'atmosphère. Nous commençons, puisque nous ne l'avions pas fait hier, par un petit tour dans le centre ville de Le Havre et nous repassons par l'Hôtel de Ville, par l'église Saint Joseph, les appartements Perret et... Pousse sur les pédales, mon gars ! Pour quitter le Havre, il faut grimper, jusqu'aux Jardins Suspendus. La pente est parfois à plus de 10 %. Mais de là-haut, la vue sur la mer est magnifique. Au large, on aperçoit les navires, les uns derrière les autres ; on dirait des chenilles processionnaires. Jusqu'à Boulogne-sur-Mer, notre itinéraire est, à contre sens, celui que nous avions suivi pendant l'été 2021. Nous repassons donc à Sainte-Adresse devant la statue du roi Albert 1er. Nous le saluons au passage, dans quelques jours après tout nous serons chez lui, en Belgique.Pendant la Première Guerre Mondiale, le gouvernement belge était venu se réfugier en exil ici, de 1914 à 1918. Le Roi-Soldat avait, lui, choisi de rester là-bas, au plus près du front.Puis, sur notre itinéraire nous retrouvons le phare du Cap d'Antifer. Entièrement automatisé, il n'est même plus gardienné, comme la plupart des phares d'aujourd'hui. Il ne reste plus que trois gardiens en Bretagne ! C'est tout un monde qui disparaît, sa mythologie avec lui, simplement pour quelques euros... Et, dernier « must-see », Etretat et ses falaises. La falaise d'Amont et son aiguille, immortalisée par l'Aiguille Creuse, l'aventure d'Arsène Lupin écrite par Maurice Leblanc, la falaise d'Aval et sa chapelle ; entre elles, la célèbre plage galets. La ville a fait le plein à l'occasion du weekend de l'Ascension, beaucoup de touristes sont repartis, pas tous : partout on parle anglais, les restaurants sont pleins et les magasins de souvenirs tous ouverts... Il est d'autres falaises. Celle de Vaucottes vaut bien celles d'Etretat et le site est calme et préservé. Petit à petit, on s'imprègne du voyage. Hier encore, nous étions à la maison, à peine à une centaine de kilomètres d'ici... un tout autre monde. Ce qui compte aujourd'hui, c'est de savoir s'il y aura du vent demain et s'il nous aidera ou si nous devrons l'affronter. C'est un autre système de priorités qui déjà, peu à peu, s'installe...Journée de mise en jambes, journée de mise en tête !
La hodiaŭa etapo kondukas nin al Saint Léonard kie ni tranoktas en la sama kampadejo kie ni haltis pasintjare.La vetero estas sufiĉe suna, sed ne tre varmegas, ĉar la nuboj foje kaŝas nin de la suno kaj norda venteto, ne forta, sed tamen sentebla, blovas kaj freŝigas la atmosferon rimarkeble.Ni unue rondvojaĝas en la urbocentro de Havro, ĉar ni ne faris tion hieraŭ. Ni reiras al la Urbodomo, al la preĝejo Sankta Jozefo, (église Saint Joseph), al la apartamentoj Perret kaj... Puŝu sur la pedaloj, ulo ! Por forlasi Havron, vi devas grimpi al la « Pendaj Ĝardenoj » (Les Jardins Suspendus). La suprenniro foje superas 10%. Sed ĉe la supro, la vido al la maro estas grandioza. En la maro, ŝipoj videblas, unu malantaŭ la alia; ili aspektas kiel pinaj procesio-papilioj.Ĝis Bulonjo-ĉe-Maro (Boulogne-sur-Mer), nia itinero estas, kontraŭdirekte, tiu, kiun ni sekvis dum la somero de 2021. Do en Sankta-Adreso (Sainte Adresse), ni denove preterpasas antaŭ la statuo de Reĝo Albert 1-a. Ni salutas lin, verdire, post kelkaj tagoj ni estos ĉe lia lando, Belgio.Dum la unua mondmilito, la belga registaro eksilis kaj rifuĝis ĉi tie, de 1914 ĝis 1918. La Soldato-Reĝo elektis resti en sia lando, pli proksime al la fronto.Poste, sur nia itinero, ni trovas la lumturon Cap d'Antifer. Tute aŭtomatigita, ĝi eĉ ne plu estas gardata, kiel la plej multaj hodiaŭ. Restas nur tri lumturistoj en Bretonio ! Estas tuta mondo, kiu malaperas, ĝia mitologio kun ĝi, nur por kelkaj eŭroj...Kaj, lasta "nepre videnda ejo", Etretat kaj ĝiaj klifoj. La Amont-klifo kaj ĝia pinto, eternigita de la Kava Pinto (l'Aiguille Creuse), aventuro de Arsène Lupin skribita de Maurice Leblanc , la Aval-klifo kaj ĝia kapelo; inter ili, la monfama ŝtoneto-strando.La urbo pleniĝis okaze de la semajnfino de la Ĉieliro. Foriris multaj turistoj, ne ĉiuj : ĉie oni parolas la anglan, la restoracioj estas plenaj kaj la suvenirbutikoj ĉiuj malfermitaj...Estas aliaj klifoj. Tiu de Vaucottes tute valoras tiujn de Etretat kaj la loko estas trankvila kaj konservita.Iom post iom, ni alkutimiĝas al la vojaĝon.Hieraŭ ni estis ankoraŭ hejme, apenaŭ cent kilometrojn de ĉi tie... en tute alia mondo.
Precipe gravas hodiaŭ scii ĉu ventos morgaŭ kaj ĉu vento helpos nin aŭ ĉu ni devos alfronti ĝin.
Alia sistemo de prioritatoj, jam iom post iom ekregas...
Hodiaŭ estes treino-tago ambaŭ por la kruroj kaj ankaŭ por la menso.
