Il y a bien eu des éclairs cette nuit, violents et bien visibles de Marlemont, mais nous quittons ce matin la maman de Véronique sur une route bien sèche et sous un franc soleil, bien reposés après une pause de trois jours.
La météo annonce de la pluie cette semaine. Nous verrons.Nous entamons cette fois le dernier tronçon de notre voyage. Retour à la maison. Nous y serons dans huit jours.Nous traversons la Thiérache, la Thiérache ardennaise d'abord, la Thiérache axonaise ensuite. L'une et l'autre ont un peu des airs de Normandie. Pâturages – jaunis mais sont-ils encore verts chez nous après les canicules de l'été -, quelques arbres au second plan, des collines, et des vaches bien sûr. Globalement, notre itinéraire du jour est descendant. Cela n'exclut quelques bonnes côtes, assez facilement montées pourtant grâce à l'élan acquis dans la descente. De fait, nous progressons rapidement. Nous arrivons vers 15 heures à Guise, les 70 kilomètres parcourus. Cela nous laisse le temps d'admirer le familistère, ce Palais du Peuple construit dans la seconde moitié du 19ème siècle par l'entrepreneur Jean-Baptiste André Godin – celui des poêles. Nous dormons dans l'un des appartements du pavillon Cambrai. C'est une impression étrange que celle de passer la nuit dans un bâtiment issu d'un mouvement qui a incontestablement écrit une page d'histoire du mouvement ouvrier.
Estis ja fulmo hieraŭ nokte, perforta kaj klare videbla de Marlemont, sed hodiaŭ matene ni lasis la patrinon de Véronique sur tre seka vojo kaj sub hela suno, bone ripozinta post tritaga paŭzo.
La veterprognozo postulas anoncas pluvon ĉi-semajne. Ni vidos.
Ĉi-foje ni komencas la lastan etapon de nia vojaĝo.
Ni reiras hejmen. Ni estos en Giberville post ok tagoj.
Ni transiras Thiérache, la ardennajn Thiérache unue, poste la axonan Thiérache. Ambaŭ iom aspektas kiel Normandio. Paŝtejoj – flavigitaj sed ĉu ili ankoraŭ estas verdaj ĉi tie post la someraj varmondoj -, kelkaj arboj malantaŭ, montetoj, kaj, kompreneble, bovinoj.
Nia hodiaŭa itinero malsupren iras. Tamen estas iuj krutaj suprenejoj. Ni sufiĉe facile grimpas ilin, tamen danke al la rapideco akirita en la malsupreniro.
Fakte, ni rapide progresas. Ni alvenas ĉirkaŭ la 15-a en Guise, la 70 kilometroj kovritaj.
Ni do havas tempon por admiri la "Familistère", ĉi tiun Popolan Palacon konstruitan en la dua duono de la 19-a jarcento de la entreprenisto Jean-Baptiste André Godin – tiu de la fornoj.
Ni pasigas la nokton en unu el la apartamentoj en la pavilono Cambrai. Stranga sento tranokti en konstruaĵo kiu sendube estas paĝo de la historio de la laborista movado.
