52. Maribo Sø

Pour notre dernier jour au Danemark, la pluie était de la partie.

Déjà hier soir, de façon inattendue, le ciel a crevé. Il faisait beau et chaud et rien ne lassait présager un changement de temps. En quelques minutes à peine pourtant, des trombes d'eau sont tombées. Toute la nuit, il a plu par intermittence et la pluie s'est remise à tomber de plus belle au moment où nous nous sommes levés avant de cesser au moment de notre départ.

La météo annonçait des averses pour toute la journée. Nous avions donc choisi de prendre l'itinéraire le plus court pour arriver à l'étape de ce soir. Ce n'était sans doute assurément pas la plus belle. Les prévisions étaient en fait un peu pessimiste sauf en fin d'après-midi où nous avons parcouru les derniers kilomètres sous une pluie battante mais qui a cessé une heure après notre arrivée, laissant place au soleil.

De ce fait, la journée était quelconque. Les premiers kilomètres étaient très beaux, dans la campagne autour de Mern. Ensuite, nous avons bien dû assumer notre choix. Nous avons le plus souvent suivi les pistes cyclables au long des nationales : elles ne s'offrent pas le luxe d'un détour de quelques kilomètres. Plus vite arrivé, moins mouillé. Ce n'est d'ailleurs le fait d'être mouillé qui gêne, c'est la difficulté qu'il a ensuite à faire sécher les affaires. Aucun camping ou presque ne propose d'espace adapté.

Comme prévu, il fallu traverser le pont du Storstrøm (4 km env.altitude 26 mètres), finalement moins impressionnant que ce que je craignais. De toutes façons, c'était ça ou traverser à la nage, le vélo entre les dents, à la mode commando.

Est-ce parce que nous sommes plus au sud ou parce que nous avançons déjà en saison, les deux peut-être mais le fait est que, tout au long de notre route aujourd'hui nous avons cueilli des prunes, des mirabelles et les dernières cerises.

Demain matin, nous roulerons nos 25 derniers kilomètres au Danemark , jusqu'à Rødby où nous prendrons le bateau pour Puttgarden. 45 minutes et 18 kilomètres de traversée. Nous serons revenus en Allemagne.

Por nia lasta tago en Danio, pluvis.

Jam hieraŭ nokte, neatendite, la ĉielo krevis. Estis sune kaj varme kaj estis neniu signo de ŝanĝo en la vetero. En nur kelkaj minutoj tamen falis akvofluoj. La tutan nokton pluvis intermite kaj la pluvo komencis fali denove kiam ni ellitiĝis antaŭ halti kiam ni foriris.

La veterprognozo anoncis pluvojn dum la tuta tago. Ni do elektis la plej mallongan vojon por alveni al la ĉi-vespere etapo. Ĝi certe ne estis la plej bela. La prognozo estis efektive iom pesimisma krom je la malfrua posttagmezo kiam ni veturis la lastajn kilometrojn sub pluvego kiu ĉesis unu horon post nia alveno.Poste sunbrilis.

Rezulto, la tago estis iele-trapele. La unuaj kilometroj estis tre belaj, en la kamparo ĉirkaŭ Mern. Tiam ni devis elporti la konsekvenco j de nia elekto. Ni plej ofte sekvis la biciklajn vojojn laŭ la naciaj vojoj : ili ne proponas la lukson de ĉirkaŭvojo de kelkaj kilometroj. Pli rapide ni alvenos, malpli malsekaj ni estos. Ne esti malseka ĝenas, estas precipe la malfacileco, por sekigi aferojn. Preskaŭ neniu kampadejo ofertas taŭgan spacon.

Kiel ni planis, ni devis transiri la ponton Storstrøm (4 km ĉ. alteco 26 metroj), finfine malpli malfacila ol mi timis. Krome, estis aŭ tio aŭ transnaĝi, la biciklo inter viaj dentoj, komanda stilo.

Ĉu ĉar ni estas pli sude aŭ ĉar ni jam progresas laŭsezone, eble ambaŭ, sed la fakto estas, ke laŭlonge de nia itinero hodiaŭ ni plukis prunojn, mirabelajn prunojn kaj la lastajn ĉerizojn.

Morgaŭ matene ni rajdos niajn lastajn 25 kilometrojn en Danio, al Rødby kie ni prenos la boaton al Puttgarden. 45 minutojn kaj 18 kilometrojn por transiri. Ni revenos en Germanio.