Hier, c'était journée de pause. En fait, il faut bien le reconnaître, il s'agissait surtout d'une pause gourmande, très gourmande... Nous ne pouvions pas passer dans la région sans nous arrêter, le temps d'un Weslh à Audinghen dans ce qui fut autrefois « Chez Léonce », devenu aujourd'hui « les Margats de Raoul » où Raoul de Godewarsvelde avait ses habitudes...
Pour ceux qui ne connaissent pas, les malheureux, le Welsh est un plat très léger, très diététique et tout à fait indiqué pour les cyclistes : il s'agit d'une fondue de cheddar à la bière, gratinée au four. On tourne autour des 400 calories aux 100 grammes, mais c'est sans compter la bière (une Raoul, forcément) qui l'accompagne, sans l'apéritif qui précède (Picon bière pour Bertrand, et – le nom est trop tentant - Zizi coin coin pour Véronique) et la ch'tit' glace pour terminer. Quitte à abuser, abusons.Nous sommes quand même un peu sérieux : avant de nous livrer à ces excès, nous étions passés à Wimereux photographier notre ZEO numéro 3 : la Villa Espéranto et, après nous être livrés à ces excès, nous avons poussé jusqu'au Cap Gris-Nez, l'un des plus beaux lieux que nous connaissons. Au retour, une petite pluie fine et pénétrante nous accompagne. Toute la journée, le ciel est resté bas et Napoléon devait avoir bien froid tout seul en haut de sa colonne, le regard dirigé vers Boulogne, le dos tourné à la mer et à l'Angleterre pour, dit-on, lui manifester son mépris, auréolé de gloire mais nimbé de brume. De là à grimper les 260 marches pour lui monter un café ou un chocolat chaud. On n'est pas si bons.Nous rentrons à Wimille passer la nuit chez Claudine qui nous a reçus avec beaucoup de gentillesse avant de reprendre la route ce matin. Le premier tronçon est donc, jusqu'à Audinghen, peu ou prou le même que celui que nous avions parcouru hier. Nous nous arrêtons sur la tombe du chanteur. C'est après tout un peu à lui que nous devons ces moments heureux. Quelqu'un sur sa tombe a déposé une bouteille de bière. C'est bien sûr un peu insolite mais je sûr que la bonhomme aurait aimé ça. Nous en discutons un peu avec une dame qui traverse le cimetière et nous montre la maison de famille de Chloé Mons qui, dans l'église du village, a épousé Alain Bashung et enregistré à cette occasion une belle version du Cantiques des Cantiques sur une musique de Rodolphe Burger (à écouter ICI).
Nous repartons ensuite par un vent glacial et violent mais qui, cela n'est pas coutume, nous pousse. Il faut tenir fermement le guidon car les bourrasques nous déséquilibrent. Nous pique-niquons sur la place de Wissant, recroquevillés sur un banc, en plein vent.
Et puis on arrive au Cap Blanc-nez et on roule dans la beauté. La belle et longue piste cyclable qui contourne le site le donne à voir dans sa majesté. Les côtes ici ne sont pas faciles. Elles ne pas rudes comme celles du Pays de Caux mais elles sont longues - on pousse les pédales et on tire la langue -, récompensées par de belles descentes. La pluie fait mine de s'installer comme hier en crachin très mouillant puis, nous prenant en pitié peut-être, laisse finalement la place au soleil. Mais il fait toujours très froid. J'en tremble.
Nous faisons étape au très beau camping du Fort Lapin ce soir. Il faudra se couvrir pour la nuit.
Demain, nous rejoindrons la Flandre où Patrice et Patricia, deux espérantistes, nous attendent à Coudekerque-Branche, près de Dunkerque.Et si vous n'êtes jamais venus au site des Deux Caps, d'aussi loin que vous veniez, venez.
Hieraŭ estis paŭzotago. Fakte, mi devas konfesi, ke temis pri frandema paŭzo, tre frandema... Neeblas trairi la regionon sen halti, por manĝi Weslh-on en Audinghen en tiu restoracio, kui antaŭe nomiĝis "Chez Léonce", nun konata. kiel "Les Margats de Raoul". Tie Raoul de Godewarsvelde kutimis trinki bieron kaj babili kun siaj multaj amikoj...
Sciu, malfeliĉuloj, kiuj ne scias, kion estas Welsh-o, ke ĝi estas tre dieta malpeza plado, kiu tute taŭgas por biciklantoj : ĝi estas ĉedara kaj bierfonduo, gratinata en la forno. Pezas ĉirkaŭ 400 kalorioj po 100 gramoj, sed vi devas aldoni la bieron ("Raoul"-bieron, kompreneble) kiu akompanas ĝin, kaj la aperitivo (Picon-biero por Bertrand, kaj - la nomo mem incitis ŝin - Zizi-Coin-Coin por Véronique). Ah, ankoraŭ aldonu la "malgranda" glaciaĵo. Ni decidis tromanĝi, tromanĝu ni !
Ni tamen estas sufiĉe seriozaj : antaŭ ĉi tiu ekcesa manĝaĝo, ni iris al Wimereux por foti nian ZEO numeron 3 : Vilao Esperanto kaj, post ĉi tiuj ekcesa manĝaĝo ni piediris al Kabo Griza Nazo (Cap Gris-Nez), la tiel bela loko.
Dum la reveno akompanas nin fajna kaj penetra pluvo. La tutan tagon, la ĉielo restis malalta kaj Napoleono certe estis tre malvarma tute sola ĉe la supro de sia kolono, sia rigardo direktita al Bulonjo, turnante la dorson al la maro kaj al Anglio por, laŭdire, montri sian malestimecon. Li estis kronita de gloro sed envolvita en nebulo. De tie ni estis povante supreniri la 260 ŝtupojn por alporti al li kafon aŭ varman ĉokoladon. Ni ne estas tiom bonkorecaj.
Ni revenas al Wimille por pasigi la nokton ĉe Klodin' (Claudine), kiu akceptis nin tre afablece.
Ĉi-matene. La unua sekcio estas do, ĝis Audinghen, pli-malpli la sama kiel tiu, kiun ni kovris hieraŭ. Ni vizitas la tombon de la kantisto. Estas iomete danke al li, ke ni travivas ĉi tiujn feliĉajn momentojn. Sur lian tombon, iu metis botelon da biero. Ĝi estas kompreneble iom nekutima sed mi opinias, ke la ulo estus ŝatinta tion. Ni iom parolas pri tio kun loĝantino de la vilaĝo, kiu transiras la tombejon kaj montras al ni la familian hejmon de Chloé Mons kiu, en la preĝejo, edziĝis al Alain Bashung (fama franca kantisto) kaj registris ĉi-okaze belan version de la Kanto de Kantoj kun muziko kompozita den Rodolphe Burger. Aŭskultu ĝin TIE.
Poste ni foriras dum glacia kaj perforta vento sed, tio ne kutimas, ĝi puŝas nin. Ni devas firme teni la stirilojn ĉar la ekblovoj malekvilibrigas nin. Ni piknikas sur la Placo de Wissant, ŝrumpinta sur benko, ekstere, en la vento.
Poste ni alvenas al Cap Blanc-nez kaj ni biciklas en beleco. La agrabla kaj longa bicikla vojo, kiu preteriras la ejon, vidigas ĝin en ĝia tuta majesteco.
La montetoj ĉi tie ne facilas. Ili ne estas akraj kiel tiuj de Pays de Caux sed ili estas longaj kaj vi premas la pedalojn kaj elmetas la langon. Tamen vi estas rekompencita per belaj malsupreniradoj.
Pluvas, kiel hieraŭ en tre malsekiga pluveto. Eble kompatante nin, la pluvo haltiĝas kaj eksunas. Tamen estas ankoraŭ tre malvarme. Mi tremiĝas pro la frusto.
Ni haltas ĉi-vespere ĉe la tre bela kampadejo Fort Lapin.
Morgaŭ, ni atingos Flandron kie, Patrice kaj Patricia, du esperantistoj, atendas nin ĉe Coudekerque-Branche.
Se vi neniam venis al la ejo Du Kaboj (Site des Deux Caps), venu ! Ne gravas de kie vi venos, venu. Mi promesas. La vojaĝo indas !
