Nous nous sommes levés un peu plus tôt ce matin, vers 06 heures 30, avant que la musique des chasseurs ne réveille le reste du village. Ceux qui défilent encore ont un peu moins fière allure qu'hier soir, la nuit a peut-être été longue...
Juste après avoir quitté Flehe, le quartier de Düsseldorf où nous longeons, il nous faut traverser le Rhin en empruntant... l'autoroute A46, ou plutôt la piste cyclable qui la longe. C'est une impression étrange que de rouler ainsi à moins d'un mètre du flux des voitures. Cela ne dure guère, juste le temps de traverser le fleuve. On retrouve ensuite la berge. Le contraste est saisissant entre le vacarme de là-haut et le calme d'en bas. Du matériel agricole est entreposé sous le pont, prêt à servir dans le champ voisin.Les cyclotafeurs sont nombreux sur le chemin. Contrairement à ce qui se passe en France, les déplacements interurbains à vélo sont ici nombreux... et bien plus faciles.C'est du reste l'impression la plus étrange de l'étape d'aujourd'hui. On passe sans cesse d'un site naturel tranquille à une zone industrielle trépidante.Ici, le chemin de halage, les plages au long du Rhin, quelques péniches dont le radar, en reflétant le soleil du matin se donne un air de phare. Un éclair blanc à chaque seconde. Le chant des oiseaux, les plantes en bordure du chemin. On retrouve la fleur de la chicorée que nous avions tant vue au Danemark mais presque jamais depuis.Là, le paysage fantastique des cheminées, un fatras de câbles et des tuyaux enchevêtrés, une géométrie les lignes franches, verticales ou horizontales. Le vacarme des presses et des scies, le bip des camions qui reculent, les sirènes, sans rapport avec la Demoiselle de Copenhague.On arrive à Cologne. La circulation en ville y est plutôt facile. Les pistes cyclables sont nombreuses, leurs usagers aussi.A Cologne, nous prenons le repas chez Bona Me, un (excellent) restaurant turc où nous avions déjà mangé... il y a cinq ans quand nous avions suivi le cours du Rhin de sa source à son embouchure.Ce soir, nous dormons chez Andrei, un espérantiste russe, installé depuis 30 ans à Pulheim, une ville à quelques kilomètres d'ici.
Ni ellitiĝis iom pli frue ol kutime ĉi-matene, ĉirkaŭ la 6-a kaj duono, antaŭ ol la muziko de la ĉasistoj vekigis la tutan vilaĝon. Tiuj, kiuj ankoraŭ paradas, aspektas iom malpli fieraj ol hieraŭ nokte, la nokto eble estis longa...
Tuj post la eliro de Flehe, la kvartelo de Duseldorfo kie ni pasas, ni devas transiri Rejnon laŭ... la aŭtovojon A 46, aŭ pli ĝuste sur la biciklan vojon, kiu iras laŭ ĝi. Estas stranga sento veturi tiel, malpli ol unu metron de la fluo de aŭtoj. Ĝi ne daŭras longe, nur dum la transiro de la rivero. Tiam ni trovas la bordo de la rivero.
La kontrasto estas okulfrapa inter la bruo supre kaj la trankvilo malsupre. Agrikultura ekipaĵo estas stokita sub la ponto, preta por esti uzita en la proksima kampo.
Estas multaj biciklantoj survoje. Male al kio okazas en Francio, interurbaj biciklovojaĝoj estas multnombraj ĉi tie... kaj multe pli facilaj.
Jen la plej stranga impreso de la hodiaŭa etapo. Ni konstante pasas de trankvilaj naturaj lokoj al bruegaj industriaj zonoj.
Ĉi tie, la tirvojeto, la plaĝoj laŭlonge de Rejno, kelkaj barĝoj, kies radaro, reflektante la matenan sunon, aspektas kiel lumturo. Blanka ekbrilo ĉiusekundo. La kanto de la birdoj, la plantoj laŭ la vojo. Ni trovas la cikoriofloron, kiun ni tiom multe vidis en Danio sed preskaŭ neniam de tiam.
Tie, la fantazia pejzaĝo de kamentuboj, miksaĵo de kabloj kaj implikitaj tuboj, geometrio de rektaj linioj, vertikalaj aŭ horizontalaj. La bruado de premiloj kaj segiloj, la bipado de kamionoj malantaŭenirante, la sirenoj - ne temas pri la Marvirineto de Kopenhago.
Ni alvenas en Kolonjo. Trairi la urbon estas sufiĉe facila. La biciklovojoj estas multaj, ankaŭ iliaj uzantoj.
En Kolonjo ni tagmanĝas ĉe Bona Me, (bonega) turka restoracio, kie ni jam manĝis... antaŭ kvin jaroj, kiam ni sekvis la kurson de Rejno de ĝia fonto ĝis ĝia buŝo.
Ni tronoktos ĉe Andrei, rusa esperantisto, kiu loĝas de 30 jaroj en Pulheim, urbo je kelkaj kilometroj de ĉi tie.
