Kompreneble, vi devas puŝi sur viaj etaj kruroj... Vi devas meriti ĉion.
Post ni foriras Schortens ni biciklas laŭ neinteresaj ĉefŝoseoj dum kelkaj kilometroj antaŭ olveturi sur malgrandaj trankvilaj kamparaj vojoj.
Ni iras al Wilhemshaven, urbo de iom pli ol 75 000 loĝantoj, kiun ni trapasos preskaŭ sen rimarki ĝin ĉar ni biciklas tra parkoj kaj urbaj arbaroj por trairi ĝin. Tamen, laboroj sur Deichbrücke, kiun ni devis preni por transiri la kanalon neeblas trafikon. Estas iom longa ĉirkaŭvojo por ke ni prenu alian ponton, Kaiser-Wilhem Brücke, sufiĉe malnovan ponton. Post bicikli laŭ la plaĝo, ni retrovas digon kaj ŝafojn : foje ni veturas dekstren malsupre, foje maldekstren, marflankon, foje ĉe la supro de la digo. La Vada Maro estas ege bela. Vi povas vidi la insulojn malproksime. Ĝi estas mirindaĵo. Pikniko kun vido de la ejo, listigita kiel Monda Heredaĵo !
Ni ĉirkaŭiras la golfeton kaj faras mallongan ĉirkaŭvojon por iri al Varel kie ni aĉetas nian vespermaĝon ĉar nia kampadejo ĉi-vespere estas en la kamparo, malproksime de iu vendejo aŭ restoracio. Ni poste devas veturi kelkajn kilometrojn laŭ la ĉefa vojo antaŭ ol vi povas reveni al la digo.
Mirigas la kontrasto inter la du vojoj, paralelaj unu al la alia nur kelkcent metrojn for. Sur unu, oni devas kalkuli aŭton plej ofte rapidaj ĉiujn kvar ĝis kvin sekundojn, aliflanke, ni estas absolute solaj, kun la ŝafoj, kompreneble.
La vetero estis bona hodiaŭ. Malavara suno kaj milda vento krom dum la lastaj kilometroj : la vento tiam klare plifortiĝis kaj ni devis alfronti ĝin dum ĝi .
Dum mi skribas ĉi tiujn liniojn, fazano trairas la ebenaĵon kie ni starigis nian tendon, kvar biciklantoj pasas sur la najbara vojo, ni aŭdas la pepadon de birdoj, la kvakado de ranoj kaj la blekado de ŝafoj kaj niaj flagoj svingas en la vento.
Voyager est un privilège. La journée d'aujourd'hui le confirme.
Bien sûr, il faut pousser sur ses petites jambes... Tout se mérite.On suit après avoir quitté Schortens des grand-routes sans intérêt pendant quelques kilomètres avant de s'engager sur des petites routes de campagne tranquilles.Nous nous dirigeons vers Wilhemshaven, une ville d'un peu plus de 75.000 habitants que nous traverserons presque sans nous en apercevoir car nous roulons à travers parcs et forêts urbaines. Pourtant, le Deichbrücke que nous devions emprunter pour traverser le canal est en travaux et la circulation y est impossible. Il nous faut faire un long détour pour emprunter un autre pont, le Kaiser-Wilhem Brücke, un joli pont ancien. Après avoir longé la plage, nous retrouvons digue et moutons : tantôt nous roulons à droite en contrebas, tantôt à gauche, côté mer, tantôt au sommet de la digue. La mer de Wadden est de toute beauté. On aperçoit les îles au loin. C'est une merveille. Pique-nique avec vue sur le site, classé au patrimoine mondial de l'humanité !Nous faisons le tour de la baie et un petit crochet pour aller à Varel où nous faisons les courses car notre camping de ce soir est en pleine campagne, éloigné de tout magasin ou restaurant. Il faut ensuite faire quelques kilomètres le long de la grand-route avant de pouvoir reprendre la digue.Le contraste entre les deux routes, parallèles l'une à l'autre à quelques centaines de mètres à peine est étonnant. Sur l'une, il faut compter une voiture toutes les quatre à cinq secondes, à grande vitesse le plus souvent, sur l'autre, nous sommes absolument seuls, avec les moutons, cela va de soi.Le temps aura été beau aujourd'hui. Le soleil généreux et le vent clément sauf dans les tous derniers kilomètres où il nous a fallu l'affronter tandis qu'il se renforçait nettement.Tandis que j'écris ces lignes, un faisan traverse la plaine où nous avons dressé la tente, quatre cyclistes passent sur la route voisine, on entent le gazouillis des oiseaux, le coassement des grenouilles et le bêlement des moutons et nos drapeaux claquent au vent.Bientôt, c'est nous qu'on entendra ronfler.
