C'est avec un certaine émotion que nous quittons ce matin Torben et Pia qui nous ont accueillis durant ces trois jours.
Nous avons partagé d'excellents moments. Certains étaient attendus, comme la visite à Copenhague mais nous avions été présomptueux... nous n'avons pas eu le temps de faire la moitié de ce que nous avions prévu... une bonne excuse pour revenir. D'autres ne l'étaient pas et sont nés des circonstances. Recettes de cuisine échangées, cours de tricot, musique, repas partagé avec Peter, un autre espérantiste ou chez Riz Raz, un restaurant végétarien all you can eat dont vous me direz des nouvelles.Et puis c'est l'heure de partir... bien sonnée. Le premier coup de pédale se donne une heure après l'heure prévue, cela va de soi. Il faut bien le temps de promettre de se revoir...Torben nous accompagne sur quelques kilomètres.La route aujourd'hui nous est étrange. Il nous reste trois jours à passer au Danemark. Mais nous avons l'impression que, si l'aventure n'est pas terminée – il reste encore plus de 2.000 kilomètres à parcourir – une page se tourne pourtant. A la différence de l'an dernier où aucune étape de notre tour de la France ne prévalait sur une autre, notre voyage cette année est un aller-et-retour, sans qu'on sache d'ailleurs si c'était à Skagen ou à Copenhague.De fait, c'est l'émotion du départ d'Albbertslund et la construction de sentiment du retour qui nous habitent aujourd'hui et nous n'aurons pas retenu grand chose de l'étape, variée et sans caractéristique déterminante.Quelques kilomètres avant d'arriver au shelter où nous devions passer la nuit, nous en croisons un autre, dans le village de Holtug. Il a l'air sympa. On jette un œil et on décide d'y rester.Il y a en fait deux shelters ici. L'autre est déjà occupé par Sylvia, une jeune Espagnole. Elle voyage seule. Elle a pris l'EV4 jusqu'à Caen, le train jusqu'à Paris pour visiter de la famille, puis l'EV6 jusqu'à Vienne, avant de prendre la route de Berlin et d'Hambourg. Elle remonte maintenant vers Copenhague et Oslo où son voyage s'arrêtera. Déjà plus de 4.000 kilomètres dans les mollets. Elle nous dit avoir beaucoup aimé son passage par la Normandie.Bon, on vous laisse... on a une Goudale à partager avec elle !
Emiciitaj, ni foriras ĉi-matene Torben kaj Pia, kiuj akceptis nin dum ĉi tiuj tri tagoj.
Ni pasigis kune bonegajn momentojn.
Kelkaj estis atendataj, kiel la vizito al Kopenhago, sed ni estis arogantaj... ni ne havis tempon por fari duonon de tio, kion ni planis... bona preteksto por reveni.
Aliaj ne estis kaj naskiĝis pro cirkonstanco. Kuirreceptoj interŝanĝitaj, trikaj lecionoj, muziko, manĝo kun Peter, alia esperantisto aŭ ĉe Riz Raz, vegetara restoracio pri manĝebla manĝo... Memorinda adreso.
Kaj kiam alvenas tempo foriri... Ni malfruas. La unua pedalturno oni faras horon post la planita horo. Necesas tempo por promesi renkontiĝi denove...
Torben akompanas nin dum kelkaj kilometroj.
La biciklado hodiaŭ estas stranga por ni. Restas tri tagoj en Danio. Sed ni havas la impreson, ke, ja la aventuro ne finiĝas – restas ankoraŭ pli ol 2 000 kilometroj por iri – sed tamen paĝo turniĝas. Male al la pasinta jaro, kiam neniu etapo de nia biciklado ĉirkaŭ Francio pli gravis ol la aliaj, nia ĉi-jare estas rondbiciklado, (sed ni ne scias ĉu Skagen aŭ Kopenhago estis la celo).
Fakte, estas la emocio de la foriro el Albbertslund kaj la konstruado de la sento de la reveno, kiu regas en ni hodiaŭ. Ni ne memoris pri la prejzaĝo, diversa sed sen determinaj trajtoj.
Kelkajn kilometrojn antaŭ ol alveni al la ŝirmejo, kie ni devis tranokti, ni vidas alian, en la vilaĝo Holtug. Ĝi ŝajnas afabla. Ni rigardas kaj decidas resti tie.
Fakte estas du ŝirmejoj ĉi tie. La alian jam okupas Sylvia, juna hispanino. Ŝi vojaĝas sole. Ŝi biciklis sur la Eŭropea bicikla vojo EV4 al Caen, iris al Parizo por viziti familion, daŭurisgis sian vojaĝon sur la EV6 al Vieno, kaj prenis la vojon al Berlino kaj Hamburgo. Ŝi nun iras al Kopenhago kaj Oslo kie ŝia vojaĝo finiĝos. Jam pli ol 4.000 kilometroj en la suroj. Ŝi rakontas al ni, ke ŝi tre ŝatis la trairon de Normandio.
Nu, ni lasas vin... ni havas bieron (Goudale) por trinki kun ŝi !
