75. Marlemont

Après avoir partagé un verre Place Ducale avec nos anciens collègues venus pour notre plus grand plaisir nombreux à notre rendez-vous impromptu, nous avons pris en toute fin d'après-midi le chemin de Belval à quelques kilomètres de Charleville pour retrouver Jean-Yves et Marie-Ange, d'autres amis de longue date qui nous ont appelé il y a quelques jours pour nous inviter à séjourner chez eux à l'occasion de notre passage. Comme toujours – ils nous avaient déjà reçus l'an dernier à l'occasion de notre tour de France -, leur accueil est chaleureux. Nous goûtons avec gourmandise les confitures de Jean-Yves, confitures de myrtilles ou de lait – celui des vaches de... Bertrand.

Bien que nous n'ayons que peu de kilomètres à couvrir pour rejoindre Marlemont où nous passons quelques jours chez la mère de Véronique, nous les quittons vers 9 heures ce matin. C'est que nous avons encore d'autres personnes à voir, nos anciens voisins de Sormonne où nous avons vécu plus de vingt ans, nous attendent : l'occasion de revoir encore huit personnes avant de repartir pour Vaux-Villaine où la sœur de Véronique et son mari nous attendent pour le repas.

Il y a plus de dix ans que nous avons quitté les Ardennes et nous n'y revenons le plus souvent que pour des rencontres familiales qui nous laissent peu de temps pour revoir les amis, les anciens voisins, les anciens collègues. En trois jours nous en aurons revu plus d'une trentaine qui se sont rendus disponibles pour nous, le plus souvent à l'improviste. Comment dire à quel point cela nous touche ? Les conversions se renouent en un instant comme si elles avaient été interrompues la veille. Il y a la magie de l'amitié dans tout cela.

De saut de puce en saut de puce, nous parvenons finalement à Marlemont en début de soirée, comme prévu. 

Au moment de notre départ de Vaux-Villaine, quelques gouttes de pluie sont tombées... Quelques gouttes seulement, bien insuffisantes pour arroser vraiment fleurs et plantes assoiffées. 

Demain, Béatrice, une autre sœur de Véronique, et son mari Armel, lui aussi cyclovoyageur, feront la route de Reims pour partager la journée avec nous, le temps d'un barbecue en famille.

Lundi, repos, lessive et mise au point des dernières étapes. Nous avons finalement décidé de délaisser les belles et exigeantes falaises du Pays de Caux pour rentrer par la route du lin, une nouvelle véloroute que nous ne connaissons pas, plus à l'intérieur des terres. Il faut redéfinir les étapes, contacter les hébergements, définir l'itinéraire et télécharger les traces GPS.

Pas eu le temps de faire des photos...

Mi ne havis tempon por foti...

Trinkinta glason Placon Ducale kun niaj iamaj kolegoj, kiuj venis por nia plej granda plezuro al nia improvizita renkontiĝo, ni eliris al Belval tute fine de la posttagmezo, kelkajn kilometrojn de Charleville por trovi la domon de Jean-Yves kaj Marie- Ange, aliaj delongaj amikoj, kiuj vokis nin antaŭ kelkaj tagoj por inviti nin resti ĉe ili dum nia vizito. Kiel ĉiam – ili jam pasintjare akceptis nin okaze de nia turneo en Francio – ilia bonvenigo estas varma. Ni frandeme gustumas la konfitaĵojn de Jean-Yves, konfitaĵojn de mirteloj aŭ marmelado de lakto - tiun de la bovinoj de... Bertrand.

Kvankam ni havas nur kelkajn kilometrojn por bicikli por atingi Marlemonton kie ni pasigas kelkajn tagojn ĉe la patrino de Véronique, ni lasas ilin ĉirkaŭ la 9-a hodiaŭ matene. Ni ankoraŭ havas aliajn homojn por vidi, niaj iamaj najbaroj el Sormonne, kie ni loĝis pli ol dudek jarojn, atendas nin : la okazon vidi pliajn ok homojn antaŭ ol foriri al Vaux-Villaine kie la fratino de Véronique kaj ŝia edzo atendas nin por tagmanĝi.

Jam pasis pli ol dek jaroj de kiam ni forlasis Ardenojn kaj plejofte ni revenas nur por familiaj renkontiĝoj, kiuj lasas al ni malmulte da tempo por vidi amikojn, iamajn najbarojn, iamajn kolegojn. Post tri tagoj ni vidos pli ol tridek el ili, kiuj trovis tempon por ni, plej ofte neanoncite. Kiel ni povas diri kiom ĉi tio kortuŝas nin? Diskutoj rekomencas tuj kvazaŭ ili estus interrompitaj la antaŭan tagon. Tio estas la magio de amikeco-.

Pulo-salto post pulo-salto, ni finfine atingas Marlemonton en la frua vespero, kiel planite.

En la momento de nia foriro el Vaux-Villaine falis kelkaj gutoj da pluvo... Nur kelkaj gutoj, tute nesufiĉaj por vere akvumi soifantajn florojn kaj plantojn.

Morgaŭ Béatrice, alia fratino de Véronique, kaj ŝia edzo Armel, ankaŭ ciklovojaĝanto, venos de Reims por pasigi la tagon kun ni, la tempon de familia kradrostado.

Lundo, ripozo, lavejo kaj preparado de la lastaj etapoj. Ni decidis forlasi la belajn sed postulemajn krutaĵojn de la Pays de Caux por reveni laŭ la lina vojo, nova biciklovojo, kiun ni ne konas, pli internen. Ni devas redifini la etapojn, kontakti la loĝejon, difini la itineron kaj elŝuti la GPSajn spurojn.