Nous avons passé le weekend chez Sebastian, l'ancien Président de la Germana Esperanto-Asocio, (Association Allemande d'Espéranto) à Emden. Il est collaborateur scientifique à la Hochschule de la ville (si j'ai bien compris , c'est une université technologique) ; il y enseigne entre autres l'espéranto. C'est un passionné d'électronique, entre autres choses.
Un vrai weekend de découvertes et de repos : repas de beignets de matjes (hareng) – c'est une spécialité locale incontournable -, balade dans la ville en... trottinette électrique à trois roues – une découverte pour nous -, flipper – c'est Véronique qui a gagné-, fauteuil et lit de massage. Un petit peu de vélo quand même le dimanche soir pour un repas pris à l'abri du vent dans un Strandkorb sur la terrasse d'un café-restaurant à 15 kilomètres d'Emden.Une vraie vie de patachon, la classe !Mais il faut bien repartir, comme disait Frédéric Reinhard Mey « à contre-coeur mais bien content » et puis... la Petite Sirène nous attend !Tout au long de la journée, nous avons eu à affronter un vent violent, de nord-ouest, de face donc. Rien à voir cependant avec le coup de tabac qui s'est abattu avant-hier sur la Normandie qui, à Giberville, a abattu notre bon vieux prunier qu'une tempête précédente avait, il est vrai, déjà lourdement endommagé. Le pauvre a déjà été débité et finira nous chauffera l'hiver prochain, comme un dernier adieu à ce bon camarade. Nous choisissons de nous écarter de notre route initiale : au lieu de longer l'estuaire de l'Ems par la rive droite jusque'à la mer et de suivre la côte, nous suivons un itinéraire balisé qui lui est parallèle, trois à cinq kilomètres à l'intérieur des terres. En vain. Le vent y est tout aussi fort. Escargots et limaces nous doublent – ou presque - : nous roulons à une vitesse comprise entre 10 et 12 kilomètres à l'heure ! Il faut pousser sur les pédales et se convaincre qu'on finira bien par arriver. Question de temps, roule et sois cool !Nous passons d'abord le village de Cadum. Est-ce d'ici que vient le nom de la marque de savon du célèbre bébé joufflu ? Sans doute pas. Nous traversons ensuite le magnifique village d'Upleward puis la belle ville – très touristique – de Grietseel. En chemin, nous découvrons Pilsum et l'histoire recommence. C'est à peu de choses près que la même celle de Bierum eux Pays-Bas que je vous ai contée il y a quelques jours : nous sommes en 50 avant Jésus-Christ. Toute la Germanie est occupée par les Romains... Toute ? Non! Ici, à Pilsum, le druide Von Mikstur prépare, etc, etc... Les Tchèques de Pilsen - dont la Pils tire en réalité son nom - auront beau protester...Lotion magique à Cadum, Potion magique à Pilsum... A vélo, on a le temps d'imaginer des histoires abracadabrantesques... De jolies fleurs attirent notre regard... Grâce à l'application Plant Net, nous les identifions. Leur nom n'est pas mois joli que leurs fleurs : ce sont des épervières orangées. Trop tôt pour qu'on puisse en récolter quelques graines. Dommage...Nous verrons bien le sort que nous réserve Éole. Les prévisions semblent plus favorables. La nuit devrait être moins fraîche que la précédente, le temps plus ensoleillé et le vent moins fort demain. Tant mieux car les cinq nuits qui viennent seront sous tente...
Ni pasigis la semajnfinon kun Sebastiano, la eksa Prezidanto de Germana Esperanto-Asocio, (Germana Esperanto-Asocio) en Emden. Li estas scienca kunlaboranto ĉe la Hochschule de tiu urbo (se mi bone komprenas, Hochschule estas teknologia universitato) en kiu li instruas interalie Esperanton. Elektroniko estas unu el liaj tre ŝatataj hobioj.
Semajnfino de malkovroj kaj ripozo : ni manĝis matjes (haringoj) fritaĵoj – ĝi estas nepre spertinda loka specialaĵo -, ni promenis tra la urbo per... trirada elektra skotero – malkovro por ni -, ni ludis flipermaŝinon – Véronique venkis - ni provis masaĝajn seĝon kaj liton. Ni iom biciklis tamen dimanĉe vespere por manĝi ŝirmita de la vento en Strandokorbo sur la teraso de kafejo-restoracio 15 kilometrojn de Emden.
Vera "pataĥona vivo", lukso !
Sed ni devas foriri, kiel diris Frédéric Reinhard Mey “kontraŭvole sed tamen feliĉa” : la Marvirineto atendas nin !
Dum la tuta tago, ni devis alfronti perfortan venton, de la nordokcidento, do de la fronto. Nenio rilatas tamen al la tabakblovo, kiu falis antaŭhieraŭ sur Normandion, kiu, en Giberville, faligis nian bonan maljunan prunarbon, kiun antaŭa ŝtormo, vere, jam forte malfortigis. La kompatindulo hodiaŭ jam estis ŝuldita. Ĝi varmigos nin la venontan vintron. Estos ia lasta adiaŭo al tiu ĉi bona kamarado.
Ni elektas devoji de nia antaŭvidita vojo: anstataŭ sekvi la Ems-estuaron sur la dekstra bordo ĝis la maro kaj sekvi la marbordon, ni sekvas markitan vojon kiu kuras paralele al ĝi, tri ĝis kvin kilometrojn ene de la kamparo. Vane. La vento estas same forta tie. Helikoj kaj limakoj preterpasas nin – aŭ preskaŭ –: ni rapidas inter 10 kaj 12 kilometroj hore ! Vi devas premi la pedalojn kaj konvinki vin, ke vi finfine alvenos. Prenu la tempon, biciklu kaj ne streĉu !
Ni unue preterpasas la vilaĝon Cadum. Ĉu de ĝi venas la nomo de la fama sapomarko de diketa bebo ? Verŝajne ne.
Ni poste transiras la belegan vilaĝon Upleward kaj poste la belan – tre turista – urbon Grietseel.
Survoje, ni malkovras Pilsum kaj la rakonto rekomenciĝas. Estas pli-malpli la sama kiel pri Bierum en Nederlando, pri kiu mi rakontis al vi antaŭ kelkaj tagoj : "ni estas en 50 a.K. La tuta Germanujo estas okupata de la romianoj... La tuta ? Ne ! Ĉi tie, en Pilsum, la druido Von Mikstur preparas, ktp, ktp... ". La loĝantoj de la ĉeĥa urbo Pilsen - de kiu venas la nomon de la biero - vane protestos...
Magia locio en Kadum, magia pocio en Pilsum... Sur biciklo, estas tempo por imagi bizarajn rakontojn...
Belaj floroj altiuras nian rigardon... Danke al la apo Plant Net, ni identigas ilin. Ilia nomo ne estas malpli bela ol iliaj floroj : ili estas oranĝaj akcipitroj. Tro frue por kolekti kelkajn semojn. Domaĝe...
Ni vidos, kiel Eolo sorĉos nin. Prognozoj ŝajnas pli favoraj. La nokto estu malpli malvarmeta ol la antaŭa, la vetero pli suna kaj la vento malpli forta morgaŭ. Bone ĉar ni tendumos la kvin venontajn noktojn ...
