Nous nous sommes aperçus ce matin que les magasins en Allemagne, contrairement aux danois sont fermés le dimanche. Nous n'avions pas anticipé la chose. Il nous reste quelques pâtes un peu de pesto qui feront l'affaire. Le boulangerie quand même est ouverte, pâtisserie en dessert !
Je teste le gâteau au sésame, excellent.L'itinéraire d'aujourd'hui nous conduit de village en village par de jolies routes de campagnes, souvent ombragées, ou à travers la forêt sur des chemins empierrés. Les rues sont désertes. C'est dimanche.C'en est semble-t-il définitivement fini des belles couleurs jaunes des céréales. Les récoltes sont terminées. Il reste bien quelques chaumes mais déjà les labours les effacent. La région est verte de ses pâtures, de ses arbres, de ses maïs.On devine les premiers signes de l'automne. Nous roulons de temps à autres sur un tapis de glands qui éclatent sous nos pneus.Après le pique-nique, nous nous offrons le luxe d'une petite sieste. Il fait chaud...Nous traversons le joli village de Fischerhude où nous faisons halte dans un Biergarten avant de reprendre la route de Brême ou Manuel, un espérantiste français qui travaille et réside ici nous accueille. Chaleureusement, comme toujours. Reconnaissons toutefois que nous laissons aller très rapidement à parler le français. Ça nous manquait...Pour arriver chez lui, on traverse Blockland, une très belle zone verte de près de 30 km2 puis on entre dans la ville par le Bürgerpark. Il y règne une ambiance Bois le Boulogne en ce dimanche après-midi ensoleillé. On traverse enfin le centre ville. L'étape de demain est courte et nous laissera le temps de le découvrir à l'occasion d'une petite promenade dans Brême avant de prendre la route.
Ni rimarkis ĉi-matene, ke la butikoj en Germanio, male al la danaj, estas fermitaj dimanĉe. Ni ne antaŭvidis ĉi tion. Restas al ni kelkaj nudeloj kun iom da pesto. En ordo. La bakejo ankoraŭ estas malfermita, kukaĵo kiel deserto!
Mi provas la sezaman kukon, bonega.
La hodiaŭa itinero kondukas nin de vilaĝo al vilaĝo laŭ belaj kamparaj vojoj, ofte ombritaj, aŭ tra la arbaro sur gruzaj padoj.
La stratoj estas senhomaj. Estas dimanĉo.
Ŝajnas, ke definitive finiĝis la belajn flavajn kolorojn de cerealoj. La tritiko estas rekoltita. Estas ankoraŭ kelkaj stoploj sed jam la plugado kaŝas ilin. La regiono estas verda kun siaj paŝtejoj, ĝiaj arboj, sia maizo.
Ni divenas la unuajn signojn de aŭtuno. Ni veturas de tempo al tempo sur tapiŝo de glanoj, kiu krakas sub niaj pneŭoj.
Post la pikniko, ni ĝojas la lukson de mallonga dormeto. Estas varme...
Ni transiras la belan vilaĝon Fischerhude kie ni haltas en Biergarten antaŭ ol preni la vojon al Bremeno kie Manuel, franca Esperanto kiu laboras kaj loĝas ĉi tie bonvenigas nin. Varma bonvenigo, kiel ĉiam. Ni konfesas tamen, ke ni tre rapide parolas la francan prefere al Esperanto. Post du monatoj, paroli la francan mankas al ni...
Por atingi lian hejmon, ni transiras Blockland, tre belan verdan zonon de preskaŭ 30 km2, poste ni eniras la urbon tra la Bürgerpark. Aspektas kiel malgranda Bois le Boulogne en ĉi tiu suna dimanĉa posttagmezo. Ni finfine transiras la urbocentron. La morgaŭa etapo estas mallonga kaj ofertos al ni sufiĉe da tempo pour malkovri ĝin dum mallonga promeno en Bremeno antaŭ ol la foriro.
