La version française du texte est en bas page, après les photos.
Ni deziras feliĉan nacian tagon al ĉiuj belgoj.
Antaŭ kelkaj jaroj, ni komencis nian vojaĝon al Berlino en Bruselo la 21-an de julio, nacia festotago. Estis multe da homoj en la urbo kaj feliĉa etoso, kiun ni ne konas aŭ ne plu konas en Francio la 14-an de julio.
Sed ni estas en Danio ĉi-jare...
Ni forlasas la kampejon Dråby Strand je la 9-a... Ni pliboniĝas.
La ĉi-nokte etapo estas ĉe Lago Braberand (Barberand Sø), proksimume dek kilometrojn de Aarhus, kie ni paŭzos morgaŭ antaŭ ol iri al Odense.
Ni unue laŭiras golfeton de Ebeltoft. Feriantoj estas multaj sur la strandoj. Malgrandaj feriejoj, sunbanado, naĝado.
Ni tiam iras tran la duoninsulon de la Nacia Parko Montoj Mols, la pejzaĝo tie estas tre malsame ol tiu apud la maro. Kaj supreniras. En kelkaj kilometroj, ni atingas altecon de 82 metroj. Ĝi ne aspektas multe sed ni komencas de la marnivelo kaj estas bela grimpado.
Ni tiam sekvas la golfeton de Kalo al Aarhus.
Dum la tuta tago ni multfoje vidads la maron, sed la horizonto estas nebula. La marbordoj en la malproksimo kaj la boatoj sur maro ne estas tre distingaj.
La vento falis kaj la termometro malaltiĝis ekde hieraŭ, la temperaturo altiĝas je 27° ĉe la plej varma de la tago. La percepto kiun ni havas pri ĝi estas tamen malsama. Hodiaŭ estas pli peniga ol hieraŭ. Ŝvito kuras en niajn okulojn kaj mi devas rezigni porti la kaskon, tio preskaŭ neniam okazas.
Ni transiris tiom da belaj pejzaĝoj hodiaŭ, tiel diversaj. Estas iluzie provi priskribi ilin. Oni devus skribi senĉese aŭ halti unu horon ĉiun kilometron por registri ĉion : unu pejzaĝo forgesigas la alian, nova sento forviŝas la antaŭan. Restas je la fino de la tago nur konfuza memoro. Kaj necesus tempo, necesus paĝoj kaj paĝoj. Ni finus kun ĉi tiu paradokso : oni devas halti, mallonge ĉesi vojaĝi por priskribi la vojaĝon. Aŭ oni devus esti verkisto.
Antaŭ ol promeni laŭ la lago por atingi la ĉambron, kiun ni luis, ni transiras la urbon Aarhus. Ĝi estas la dua plej granda urbo de Danio. El ĉiuj urboj, kiujn ni trairis ĝis nun, ĉi tiu estas la unua kiu havas veran viglan urbocentron.
Véro eĉ trovas tie paron da sandaloj, precize identaj al tiuj, kiujn ŝi aĉetis antaŭ pli ol dek jaroj en Svedio. Ŝi delonge sensukcese serĉis anstataŭigi ilin en Francio.
Ni revenos morgaŭ por promeni kaj malkovri la urbon.
Ni manĝas kun niaj gastigantoj, hinda paro, kiu loĝas en Danio dum pli ol kvardek jaroj. Ili kuiris al ni pladojn el ilia lando. Estas tiom bone ! Ni ŝatus noti ĉiujn receptojn. Savita ne rifuzas doni ilin al ni, male, sed la lingvo malhelpas. Tiu obstaklo tamen lasas nin ŝati la ekstreman afablecon de ilia bonvenigo.
Il y a quelques années, nous avions commencé à Bruxelles notre voyage à Berlin, le 21 juillet, jour de fête nationale. Il y avait beaucoup de monde en ville et une ambiance joyeuse que nous ne connaissons pas ou plus en France le 14 juillet.Mais c'est au Danemark que nous sommes cette année...Nous quittons le camping de Dråby Strand à 09 heures 00... On progresse.L'étape de ce soir est au Lac de Braberand, à une dizaine de kilomètres d'Aarhus, où nous ferons une pause demain avant de nous diriger vers Odense.Nous longeons d'abord la baie d'Ebeltoft. Les vacanciers sont nombreux sur les plages. Petites stations balnéaires, bronzette et baignade.Nous coupons ensuite la péninsule du Parc national des montagnes de Mols, le paysage est très différent. Et ça monte. En quelques kilomètres, on atteint une altitude de 82 mètres. Ça n'a l'air rien mais on part du niveau de la mer et ça fait une belle grimpette.Nous suivons ensuite la baie de Kalo jusqu'à Aarhus.Tout au long de journée, nous n'avons cessé de croiser la mer. Mais l'horizon est nimbé de brume. Les côtes au loin et les bateaux en mer ne sont pas très distincts.Le vent est tombé et le thermomètre a baissé depuis hier, la température s'établit à 27° au plus chaud de la journée. La perception qu'on en a est pourtant différente. Cette journée est plus éprouvante que celle d'hier. La transpiration nous coule dans les yeux et il me faut renoncer à porter le casque, ce qui n'arrive pratiquement jamais. Nous avons croisé tant de beaux paysages aujourd'hui, et si variés, qu'il est illusoire de prétendre les décrire. Il faudrait pouvoir écrire en continu ou s'arrêter une heure à chaque kilomètre pour tout consigner : un paysage fait oublier l'autre, une nouvelle sensation efface la précédente. Il n'en reste en fin de journée qu'une mémoire confuse. Et il faudrait du temps, il faudrait des pages et des pages. On aboutirait à ce paradoxe : il faut s'arrêter, cesser de voyager en somme pour décrire le voyage. Ou être écrivain.Avant de longer le lac pour rejoindre la chambre que nous avons louée, nous traversons la ville d'Aarhus. C'est la seconde ville la plus importante du Danemark. De toutes les villes que nous avons traversées jusqu'à maintenant, c'est la première qui a un vrai centre ville animé.Véro y trouve même une paire de sandalettes, exactement identiques à celles qu'elle avait achetées il y plus d'une dizaine d'années en Suède. Elle cherchait depuis longtemps à les remplacer sans les trouver France.Nous retournerons demain nous promener et découvrir la ville. Nous prenons le repas avec nos hôtes, un couple d'Indiens installés au Danemark depuis plus de quarante ans. Ils nous ont mijoté des plats du pays. C'est un régal ! On voudrait noter toutes les recettes. Ce n'est pas que Savita refuse de nous les donner, loin de là, mais la langue est un obstacle. Un obstacle qui ne nous empêche pas cependant d'apprécier l'extrême gentillesse de leur accueil.
