Pourquoi il faut toujours porter un casque à vélo.
Ce matin, si je n'en n'avais porté, le voyage se serait vraisemblablement arrêté à Saint-Valéry-en-Caux. En franchissant la sortie du camping je n'avais pas vu, parce qu'elle était dans l'angle mort, la barrière qui s'abaissait après qu'un véhicule l'avait franchie. Le coup à la tête a été violent et, sans casque, il a fort à parier que j'aurais été blessé. Je m'en tire bien : j'ai juste les cervicales un peu douloureuses et l'air d'un robot quand je tourne la tête mais ça va passer. Je signale l'incident à l'accueil en suggérant qu'un signal sonore se déclenche pendant la manœuvre de la barrière. On me répond « oui, oui » et on pense clairement « cause toujours ». Du reste l'impression que nous laisse le camping de la Vieille Eglise est mitigée. On n'y fait guère d'efforts pour s'adapter aux besoins des randonneurs, leur préférant une autre clientèle, sans doute plus lucrative. L'itinéraire d'aujourd'hui se décompose clairement en plusieurs phases distinctes. Le matin, le paysage est similaire à celui d'hier. La plage de Cayeux est de galets. On la longe en suivant le Route Blanche ; c'est, étrangement, le nom de la voie verte. Le soleil est généreux et le vent est tiède. On passe la pointe du Hourdel, célèbre pour sa colonie de phoques.A Saint-Valéry-sur-Somme, après avoir franchi la Somme, on quitte la Normandie et on pénètre en Picardie.La piste cyclable fait le tour de la baie, en longeant une route très fréquentée par les voitures. Le paysage est magnifique mais, bien que le cycliste circule souvent en retrait de la route, le bruit des moteurs gâche la sérénité du lieu. On regrettera aussi l'absence d'aménagement : pas de bancs, pas de tables sur des kilomètres. Il faut nous aller jusqu'au Crotoy pour pique-niquer dans de bonnes conditions.On rira en revanche des panneaux qui, tous les cinq cent mètres exigent qu'on mette pied à terre pour franchir de petits ponts de bois qui peuvent être glissants. Qui peut vraiment croire que les cyclistes mettront pied à terre et imagine-t-on de demander à un automobiliste de pousser sa voiture pour franchir un carrefour dangereux ?La route passe ensuite par le célèbre parc ornithologique du Marquenterre, on roule à couvert ou en campagne sur des pistes ou de petites routes tranquilles.On traverse ensuite les stations balnéaires ensuite de Quend-Plage-les-Pins et de Fort-Mahon. Mon père, adolescent je crois, y passait ses vacances.Il faut ensuite traverser la Baie de l'Authie pour rejoindre Berck-sur-Mer où nous passons la nuit, sous la tente. Cette fois, sur de long tronçons on emprunte la départementale passagère, sans aménagement alors que le trafic est intense en cette veille de week-end de Pentecôte.Nous arrivons vers 17 heures 00 au camping, où nous sommes presque seuls, fatigués d'avoir roulé à un bon rythme depuis la fin du repas.La personne qui nous accueille est très sympathique : comme il n'y a pas de service de restauration sur place, elle va nous chercher des frites au restaurant distant de 800 mètres, en voiture pour qu'elles arrivent chaudes sur notre table. C'est agréable de manger chaud, même si... c'est la troisième fois que nous mangeons des frites cette semaine... !Le temps a changé du tout au tout au cours de la journée... La pluie commence à tomber au moment où nous montons la tente et devient de plus en plus intense. Elle est annoncée violente cette nuit. Le camping met à notre disposition un préau pour que nous puissions manger au sec et y entreposer nos vélos et nos sacoches à l'abri.La journée de demain s'annonce désagréable, pluvieuse et avec des coups de vent prévus à 75 kilomètres heure...Nous verrons... On ne peut pas partir quatre mois et s'attendre à ne rencontrer aucun aléa météorologique. Même si la météo s'annonce maussade jusqu'en fin de la semaine prochaine, nous restons confiants : après la pluie vient le beau temps à un moment ou... à un autre.
Hodiaŭ matene, se mi ne surportus kaskon, la vojaĝo verŝajne estus finita ĉe Saint-Valéry-en-Caux. Transirante la elirejon de la kampadejo mi ne vidis, ĉar ĝi estis en la blinda punkto, la baro kiu malaltiĝis post kiam veturilo trapasis ĝin. La bato al la kapo estis perforta kaj, sen kasko, verŝajne, mi estus vundita. Mi fartas bone : mi nur havas iomete doloran kolon kaj aspektas kiel roboto kiam mi turnas la kapon sed mi resaniĝos. Mi raportas la okazaĵon al la akceptisto sugestante ke aŭdsignalo estas ekigita dum la funkciado de la bariero. Mi ricevas la respondon "jes, jes" sed klare ŝi pensas "Mi ne zorgas nek zorgos pri tio". Cetere, ni ne tre ŝatas tiun kampadejon Vieille Eglise. Oni ne zorgas adaptiĝi al la bezonoj de migrantoj, preferante alian klientaron, sendube pli enspezigan.
La hodiaŭa itinero klare disiĝas en plurajn apartajn fazojn.
Matene, la pejzaĝo similas al tiu de hieraŭ. Cayeux-strando estas ŝtoneta. Ni laŭiras la plaĝon sur la Route Blanche strangetiel nomiĝas la verda vojo. La suno estas forta kaj la vento estas varmeta. Ni preterpasas la Pointe du Hourdel, fama pro sia kolonio de fokoj.
Ĉe Saint-Valéry-sur-Somme, trapasinte la riveron Somme, oni forlasas Normandion kaj eniras Pikardion.
La biciklovojo iras ĉirkaŭ la golfo (Baie de Somme), laŭ vojo kun multaj aŭtoj. La pejzaĝo estas mirinda sed, kvankam la biciklanto ofte veturas ne tute apud la vojo, la bruo de la motoroj difektas la serenecon de la loko.
Ni ankaŭ bedaŭras la mankon de instalaĵoj : neniuj benkoj, neniuj tabloj dum kilometroj. Ni devas iri al Le Crotoy por pikniki en bonaj kondiĉoj.
Aliflanke, ni ridos pri la signoj kiuj, ĉiujn kvincent metrojn postulas, ke ni deĉevaliĝas por transiri malgrandajn lignajn pontojn, kiuj povas esti glitigaj. Kiu vere kredas, ke biciklantoj deĉevaliĝos. Ĉu vi imagos peti aŭtomobiliston puŝi sian aŭton tra danĝera intersekciĝo?
La vojo tiam pasas tra la fama ornitologia parko de Marquenterre, ni veturas tra arbaroj aŭ en la kamparo sur trakoj aŭ malgrandaj trankvilaj vojoj.
Ni tiam transiras la banurbojn Quend-Plage-les-Pins kaj Fort-Mahon. Mia patro, adoleskanto mi kredas, pasigis siajn feriojn tie.
Necesas tiam transiri la Golfon de Authie por aliĝi al Berck-sur-Mer kie ni tranoktas, sub la tendo. Ĉi-foje, sur longaj sekcioj ni prenas la departementajn vojon, dum la trafiko estas intensa en ĉi tiu vespero de la Pentekosta semajnfino.
Ni alvenas ĉirkaŭ la 17:00 al la kampadejo. Ni estas preskaŭ solaj, lacaj pro sufiĉe rapida biciklado ekde la fino de la manĝo.
La akceptisto estas tre amika : ĉar ne ekzistas restoracio surloke, ŝi proponas aĉeti por ni fritaĵojn el la restoracio 800 metrojn for. Si iras per aŭtomobilo, por ke ni mangu ilin varmaj. Estas agrable manĝi varme, kvankam... estas la trian fojon, ke ni manĝas fritaĵojn ĉi-semajne...!
La vetero tute ŝanĝiĝis dum la tago... Ekpluvas dum ni starigas la tendon kaj rapide pluvas pli kaj pli. Perforta pluvo oni anoncas ĉi-nokte. La kampadejo disponigas al ni korton por ke ni povu sub la tegmento manĝi kaj konservi niajn biciklojn kaj sakojn sekaj.
La morgaŭa tago estos malagrabla. Pluvos kaj blovos la vento je 75 kilometroj hore...
Ni vidos... Vi ne povas vojaĝi dum kvar monatoj kaj atendi renkonti nur bona vetero.
Eĉ se la vetero probable estos malbona ĝis la fino de la venonta semajno, certas : post la pluvo venas la bona vetero je ĉi tiu tago aŭ je alia tago.
