Un tour en France en 2020, un tour de France en 2021...
C'est vers la Roumanie que nous devions pédaler, jusqu'à Constanta, jusqu'au détroit du Danube. Dix pays à traverser. Le départ était prévu pour juin 2020 mais le coronavirus est venu déjouer nos projets. Nous avons donc décidé de faire un petit tour en France avec l'idée qu'en 2021...
Et puis non, pas plus en 2021 que l'année précédente nous ne pourrons nous baigner en Mer Noire.
Qu'à cela ne tienne, puisqu'il semble que les frontières soient encore difficiles franchissables, nous resterons donc à l'intérieur des nôtres et nous ferons le tour de France, Nous rendrons visite à la famille, nous retrouverons des amis perdus de vue, nous nous en ferons de nouveaux. Nous revisiterons des chemins déjà parcourus, et des paysages déjà admirés, nous en découvrons d'autres, les fesses sur la selle, les pieds à la pédale et le coeur dans les étoiles.
De Caen, nous prendrons la direction de la Bretagne puis nous longerons la côte atlantique jusqu'à Bordeaux où nous emprunterons le Canal des deux mers pour atteindre Perpignan. Nous remonterons ensuite la vallée du Rhône, puis cap à l'est jusqu'à Strasbourg. Nous suivrons la vallée de la Meuse jusqu'aux Ardennes, puis ce sera la côte de Flandre, celle de Picardie et celle de Normandie jusqu'au Havre. Nous serons presque rentrés à la maison, presque... avoir longé tant de voies d'eau sans suivre la Seine, sans aller jusqu'à Paris, manquerait à l'épopée ! Nous irons donc saluer la Tour Eiffel et puis, septembre venu, il faudra bien rentrer par le Perche la voie verte de la Suisse normande, qui nous est si familière.
Enfin, si nos p'tites gambettes y consentent....
Nous serons fin septembre, il sera temps de rentrer... et de songer à ce voyage à la Mer Noire.
Mais dans l'immédiat, l'heure est aux derniers préparatifs. Il faut boucler les sacoches et trouver le juste compromis : ne manquer de rien mais ne pas avoir trop de poids à hisser en haut des côtes.
Il faut aussi prendre les dispositions pour la maison, qui sera désertée pendant près de quatre mois, solliciter les voisins et les amis pour qu'ils y jettent un oeil, qu'ils récupèrent le courrier, qu'ils s'occupent des fleurs, trouver quelqu'un pour tondre la pelouse, régler les problèmes administratifs, et même... donner procuration pour les prochaines élections.
Ĝis Rumanio ni planis bicikli, ĝis Konstanto, ĝis la danuba delto, tra dek landoj. La foriro estis planita por junio 2020 sed la kronviruso kontraŭis niajn planojn. Dum la pasinta somero, ni do decidis bicikli en Francio, tamen gardis enkape la ideon, ke en 2021 ...
Kaj tute ne, nek en 2020, nek en 2021 ni naĝos en Nigra Maro.
Ne gravas. Ŝajnas, ke ankoraŭ malfacilas transiri la limojn, ni do restos ene de nia propra lando kaj ni ĉirkaŭvojaĝos Francion, ni vizitos familion, ni retrovos perditajn amikojn, ni amikiĝos kun novaj homoj. Ni revizitos jam trairitajn vojojn, kaj jam admiritajn pejzaĝojn, ni malkovros aliajn, pugo sur la selo, piedoj sur la pedaloj kaj koron en la steloj.
De Kaeno, ni biciklos al Bretonio. Tiam ni sekvos la atlantikan marbordon ĝis Bordozo kie ni prenos la "Canal des deux mers" (Duamaran kanalon) por atingi Perpinjanon. Ni tiam laŭiros la valon de Rodano, tiam iros orienten al Strasburgo. Ni sekvos la Mozan valon ĝis Ardenoj, poste ni laŭbiciklos la marbordojn de Flandrio, de Pikardio kaj de Normandio ĝis Havro. Ni preskaŭ estos hejme, preskaŭ ... estus domaĝe laŭrajdi tiom da akvovojoj sen laŭiri Sejnon ĝis Parizo : mankus al la epopeo, ĉu ? Ni do salutos Eiffel-Turon kaj poste, en septembro, ni reiros hejmen tra Perche kaj laŭ la bicikla vojo de Normanda Svislando, kiu ni tiel bone jam konas.
Kompreneble, ni haltos kelkajn horojn apud Flers por viziti Jef Zégard, tiun esperantiston kiu nur bezonis cent tagojn por bicikli de Bretenonio ĝis Vladivostoko, tiun "avo(n) ki(u) bicikl(i)s tra la mondo", laŭ la titolo de lia libro.
Jen, fine de septembro, ni estos reirinte hejmen ... estos tempo por prepari tiun neniam forgesitan vojaĝon al Nigra Maro.
Tamen, kondiĉe, ke niaj gambetoj konsentos ...
Sed ĉi tiuj tagoj estas tempo por plenumi la preparadon. Ni devas enpaki la sakojn kaj trovi la ĝustan kompromison : ne manki de io ajn, sed ne havi tro multe da pezo kiam ni suprenbiciklos la montetojn.
Ni devas ankaŭ pretigi la domon, kiu estos forlasita dum preskaŭ kvar monatoj, peti de najbaroj kaj amikoj, ke ili ĵetos rigardon al ĝi, ke ili kolektos la poŝton kaj akvumos la florojn. Ni devas trovi iun por tondi la gazonon. Ni devas solvi administrajn problemojn, eĉ doni prokuron por la venontaj elektoj.
