Est-ce le vent qui a soufflé toute la nuit qui a chassé les moustiques ? Très agressifs dans la soirée, ils ne nous ont pas importunés pendant la nuit. Après avoir préparé nos bagages et plié une tente déjà sèche, nous avons pris le petit-déjeuner au camping. Le prix était là encore très excessif mais pas question pour autant de partir le ventre vide.
La sortie d”Agde traverse des zones commerciales . Elles sont utiles au client on leur pardonnera donc leur laideur. Des voies cyclables ont été repérées plus qu’aménagées, sans cohérence. Il faut sans arrêt passer dun côté à l'autre de la route, les bordures sont insuffisamment surbaissées, les pistes s'arrêtent parfois brusquement. On emprunte finalement jusqu'à Marseillan-Plage une piste qui longe une départementale très fréquentée séparée de la route par une bordure. À gauche, la route et les voitures donc mais à droite la réserve naturelle de Bagnas, un paysage difficile à décrire, est-ce une lande, est-ce un marais ? On y croise de beaux oiseaux, paisibles malgré le bruit incessant du trafic.
À Marseillan-Plage, le superbe voie verte du Lido, parallèle à la plage traverse un cordon de dunes. C'est très agréable. Des sanitaires et des points d'eau sont aménagés çà et là,. Cela nous permet de renouveler l'eau des gourdes, déjà chaude.
La traversée de Sète par le port reste agréable malgré le trafic. Ce n'est pas qu'il n'y ait pas de piste aménagée mais les voitures s'y garent.
Ce serait bien de s'y arrêter un peu mais nous avons rendez-vous à Frontignan. L’appel du muscat... Ça tombe bien Bruno, un ancien collègue et son épouse Jocelyne, en vacances ici, nous l'ont préparé. Nous partageons le repas avec eux. On prend des nouvelles des enfants, on se souvient de quelques élèves - beaucoup nous sont restés chers - de quelques collègues... On pourrait continuer longtemps, à la poursuite de notre jeunesse, mais il est déjà l'heure de se remettre en selle.
L'itinéraire passe par un pont d'où l'on voit tout à la fois la mer, le canal, les étangs. Cette confluence confuse est superbe. Il faudrait revenir et prendre le temps de contempler.
La route s'éloigne ensuite de la mer pour contourner les étangs et passer par les vignes. C'est cette fois le domaine du muscat de Mireval. Mais nous n'y goûterons pas. Du moins pas aujourd'hui...
L'entrée dans Montpellier se fait par une piste gravilonnée récente, qui en longeant le Lèz depuis Lattes, nous emmène au cœur de la ville, à quelques dizaines de mètres à peine de chez Christian et Madeleine qui nous accueillent pour le week-end.
Mais pour l'heure, il est temps de se procurer un nouveau téléphone...
Ĉu la vento, kiu blovis la tutan nokton, forpelis la moskitojn ? Tre agresemaj vespere, ili ne ĝenis nin dum la nokto.
Pakinte niajn sakojn kaj faldinte jam sekan tendon, ni matenmanĝis en la kampadejo. La prezo denove estis tre troa, sed ne eblus foriri kun malplena stomako.
La eliro de Agde transiras butikajn areojn. Ili estas utilaj al la klientoj, do ĝi estos pardonitaj pro sia malbeleco. Biciklaj vojoj estis vidataj pli ol vere faritaj. Vi devas konstante pasi de unu flanko de la vojo al la alia, la bordoj estas nesufiĉe mallevitaj, la vojoj kelkfoje haltas subite.
Ni finfine biciklas al Marseillan-Plage, laŭ tre okupata departementa vojo disigita de la vojo per ŝtonlimo. Maldekstre, vojo kaj aŭtoj, sed dekstre, la naturrezervejo Bagnas, pejzaĝo malfacile priskribebla, ĉu erikejo, ĉu marĉo ? Ni vidas belajn birdojn, pacajn malgraŭ la senĉesa bruo de trafiko.
En Marseillan-Plage, la superba verda vojo Lido, paralela al la strando, transiras kordonon de dunoj. Ĝi estas tre agrabla, akvopunktoj estas disponigitaj tie kaj tie. Tio permesas al ni renovigi la akvon en niaj botelojn, kiu jam estas varma.
Transiri la haveno de Sète estas agrable malgraŭ la trafiko. Ekzistas biciklaj vojoj, sed multaj aŭtoj parkas tie.
Estus bone iom halti tie, sed ni havas rendevuon en Frontignan. La alvoko de muskato ... Bruno, iama kolego kaj lia edzino Jocelyne, kiu ferias ĉi tie, preparis ĝin por ni. Ni kunmanĝas. Ni prenas novaĵojn pri la infanoj, ni memoras kelkajn lernantojn - multaj restis al ni karaj - kelkajn kolegojn ... Ni povus daŭrigi longan tempon serĉante nian junecon, sed jam venis la tempo por resurseliĝi.
La itinero pasas super ponto, de kiu vi povas vidi la maron, la kanalon kaj la lagetojn samtempe. Ĉi tiu konfuza kunfluejo estas belega. Ni devus reveni kaj preni la tempon ĝoji pri tio.
La vojo tiam malproksimiĝas la maron por preteriri la lagetojn kaj trairi la vitojn. Ĉi-foje ĝi estas la regado de Maskato de Mireval. Sed ni ne gustumos ĝin. Almenaŭ ne hodiaŭ ...
Ni eniras Montpellier per freŝa farita bicikla vojo, kiu laŭ la Lèz de Lattes kondukas nin en la koron de la urbo, nur kelkajn dekojn da metroj de Christian kaj Madeleine, kiuj bonvenigas nin dum la semajnfino.
Sed nuntempe estas tempo por akiri novan telefonon ...
