C'est ce qui arrive quand on est distrait et qu'on pose le sac sur le porte-bagages sans accrocher le sandow qui l'y maintient. Le sac tombe, me direz-vous. Si ce n'était que cela, il suffirait de le ramasser, de le raccrocher et de repartir. Le sac n'est pas tombé mais le tendeur s'est emberlificoté dans la roue arrière du vélo de Véronique. Après un court moment je parviens à le décrocher, non sans mal mais il faut se rendre à l'évidence, pas bien normal ce truc qui bringuebale : un rayon est cassé.
Heureusement nous sommes encore à Rambouillet, heureusement il y a des vélocistes à Rambouillet, heureusement Culture Vélo n'est qu’à deux kilomètres et demi de là, dans une zone commerciale périphérique. Un petit coup de fil pour s'assurer qu’un mécanicien peut nous recevoir.
J'explique notre situation et la réponse est immédiate : Vous pouvez venir, on va s'occuper de vous réparer ça rapidement.
Le vélo est pris en charge dès notre arrivée et la réparation immédiatement effectuée. Il s'est écoulé moins d'une heure et demie entre la survenue de l'incident et sa résolution. Qui plus est, nous en profitons pour acheter un pneu de rechange Schwalbe à tringle souple pour mon vélo, une pièce devenue introuvable ces derniers temps.
Les Rambolitain.e.s ont bien de la chance d'avoir un tel vélociste.
Nous pouvons reprendre la route. Elle alterne aujourd'hui entre passages en plaine et reliefs soit peu marqués soit plus affirmés sur de courts tronçons. Rien de bien difficile au bout du compte. Nous roulons le plus souvent sur de petites routes départementales peu fréquentées, parallèles à l’Eure dont on suit le cours sans presque jamais la voir, parfois sur des pistes cyclables. Ce n'est qu'à Lèves, commune limitrophe de Chartres que nous rejoignons une belle voie verte qui nous conduit au chef-lieu.
Soleil radieux toute la journée sans chaleur excessive et pas de vent. Des conditions idéales pour rouler.
Comme nous arrivons tôt à Chartres, nous prenons le temps de déambuler dans la ville que nous connaissons déjà un peu. Nous y venions régulièrement pour fuir la morosité de l’Aigle quand nous y habitions.
Jen kio okazas, kiam vi ne atentas kaj metas la sakon sur la biciklon sen hoki la ŝnuron, kiu tenas ĝin tie. La sako falas, vi diras al mi. Se nur tio estus, sufiĉus repreni ĝin, pendigi ĝin kaj iri. La sako ne falis, sed la elasta ŝnuro implikiĝis en la malantaŭan radon de la biciklo de Véronique. Post nelonge mi sukcesas malligi ĝin, ne sen malfacileco, sed ni devas alfronti la faktojn, ĉi tiu kraka afero ne estas tute normala : spoko rompiĝis.
Feliĉe ni ankoraŭ estas en Rambouillet, feliĉe estas biciklistoj en Rambouillet, feliĉe Culture Vélo estas nur du kilometroj kaj duono for, en ekstercentra butikumado. Nur rapida telefonvoko por certigi, ke mekanikisto povas vidi nin.
Mi klarigas nian situacion kaj la respondo estas tuja : Vi povas veni, ni riparos por vi rapide.
La biciklo estas prizorgata tuj post nia alveno kaj la riparado rapide plenumita. Malpli ol horo kaj duono pasis inter la okazo de la problemo kaj ĝia solvo. Krome, ni aĉetas Schwalbe-flekseblan pneŭon por mia biciklo, parto neaĉetebla lastatempe.
Rambolitain.e.s tre feliĉas havi tian biciklan komerciston.
Ni povas ekbicikli denove. Hodiaŭ alternas inter pasejoj en la ebenaĵo kaj reliefoj aŭ ne tre markitaj aŭ pli akraj sed nur dum mallongaj sekcioj. Nenio tro malfacila fine de la tago. Plej ofte ni pedalas sur malgrandaj, malplenaj departementaj vojoj, paralele al rivero Eure, kiujn ni sekvas la kurson sen apenaŭ iam vidi, foje sur biciklaj vojoj. Nur en Lèves, urbo limanta al Chartres, ni aliĝas al bela verda vojo, kiu kondukas nin al la ĉefurbo.
Brila suno la tutan tagon sen troa varmego kaj sen vento. Ideala vetero por rajdi.
Ĉar ni alvenas frue en Chartres, ni prenas la tempon promeni en la urbo, kiun ni jam iomete konas. Ni venis tien regule por eskapi de la mallumo de Aigle kiam ni loĝis tie.
