Avant de quitter Chartres ce matin, il nous fallait faire quelques courses pour le repas et grimper au centre-ville. ”Grimper”, le mot est juste car sur la route du Monop’, mon Garmin affiche une côte à 16%. Ce sera quasiment la seule de la journée. L'étape se déroule principalement sur des petites départementales peu ou pas fréquentées. On est en plaine. La regard porte loin, parfois limité par la ligne des arbres à l'orée de la forêt.
On ne traverse aucune ville importante, juste quelques bourgs et quelques villages. Il vaut mieux penser à faire la liste des achats à effectuer avant de partir faire les courses. Celui qui aura oublié le sel refera quelques kilomètres.
Nous sommes ce soir hébergés chez Véronique, une amie rencontrée dans les Ardennes il y a longtemps quand nous étions jeunes et (déjà) beaux. Nous étions collègues et nos chemins se sont croisés plusieurs fois depuis, à Signy-l’Abbaye, à Revin, en Normandie - quelques kilomètres à peine séparaient nos deux collèges mais nous n'étions pas dans la même académie, aujourd'hui, les deux rectorats de Caen et de Rouen ont fusionné et forment l'académie de Normandie. Elle nous accueille dans l'un des gîtes qu'elle gère à Neuilly-sur-Eure, dans l’Orne. Elle est malheureusement absente mais ce n'est que partie remise...
Et puisque nous sommes dans l’Orne, nous sommes revenus en Normandie... Plus qu'une semaine. Je n'aurais jamais cru que quatre mois puissent passer si vite...
Antaŭ ol foriri Chartres hodiaŭ matene, ni devis aĉeti por tagmanĝi kaj grimpi urbocentre. "Grimpi", la vorto ĝustas ĉar sur la vojo al la Monop ', mia Garmin havas gradecon de 16%. Estos preskaŭ la sola supreniro de la tago. La etapo okazas ĉefe sur malgrandaj departementaj vojoj kun malmulta aŭ neniu trafiko. Ni estas en la ebenaĵo. La rigardo iras malproksimen, kelkfoje limigita de la vico de arboj rande de la arbaro.
Ni transiras neniun gravan urbon, nur kelkajn urbetojn kaj vilaĝojn. Faru la liston de aĉetoj farotaj antaŭ ol iti en la vendejojn. Kiu forgesis la salon, reveturos kelkajn kilometrojn.
Ĉi-vespere ni restas ĉe Véronique, amikino, kiun ni renkontis en Ardenoj antaŭ longe, kiam ni estis junaj kaj (jam) belaj. Ni estis kolegoj kaj niaj vojoj plurfoje kruciĝis, en Signy-l'Abbaye, en Revin, en Normandio - nur kelkaj kilometroj disigis niajn du kolegiojn sed ni ne estis en la sama akademio, hodiaŭ, la du rektorecoj de Caen kaj Rueno kunfandiĝis kaj formas la Akademion de Normandio. Ŝi bonvenigas nin en unu el la loĝejoj, kiujn ŝi administras en Neuilly-sur-Eure, en Orne. Ŝi bedaŭrinde forestas sed ĝi estas nur parte prokrastita ...
Kaj ĉar ni estas en Orne, ni revenis en Normandio ... Restas nur unu semajnon vojaĝi. Mi neniam pensis, ke kvar monatoj povus pasi tiel rapide ...
