91. De Chanu à Clécy.

La brume laiteuse ce matin donnait aux horizons ornais nappés de blanc un aspect fantomatique. Le soleil pourtant déjà brillant a eu quelque mal à la dissiper et réchauffer l'atmosphère bien fraîche, qu'un vent vif rafraîchissait encore.

Nous commençons par faire le détour de Saint-Georges-des-Groseilliers pour rapporter à Zef le camembert que nous lui avions acheté à Champsecret et que nous avions oublié hier dans le frigidaire. Chose promise, chose due, mais le bougre habite tout en haut du haut de la rue qui grimpe !

Du reste, ce ne sera pas la seule grimpette de la journée.  Cette partie de la Vélo Francette, est peut-être la partie la plus exigeante de la véloroute.  Nous totalisons aujourd'hui 700 mètres de dénivelée.  C'est peut-être un détail pour vous mais pour nous ça veut dire beaucoup....

Et puis, on arrive en Suisse Normande. Cela donne le sentiment d'être rentré., l'impression que nous ne sommes plus en voyage puisqu’arrivés à Clécy,  nous savons que nous roulerons désormais sur une voie verte qui nous est familière,  l'itinéraire des sorties à la journée. Nous pourrions même être rentrés dès ce soir mais pourquoi se priver d'une journée de plus qui aura la saveur d'un moment volé.

Nous posons donc nos sacoches au camping de Clécy.  La cyclotente est remarquablement équipée  : lits, prise de courant, étendoir pour le linge, table, tabourets et fauteuils,  abri bâché pour les vélos à l'arrière de la tente. Ceci fait,  nous grimpons à la ferme des Ber’Tommes acheter, selon notre habitude,  du yaourt et du fromage. Ils sont tellement bons que je fais régulièrement la route à vélo pour venir ici.  Nous passons juste à côté,  ce serait dommage... 

Demain,  nous rentrerons lentement à la maison... un peu comme on entre lentement dans la mer pour s'y baigner quand elle est froide... Nous prendrons le repas de midi à  l'auberge du Pont de Brie sans que nous ayons encore décidé s'il s'agit d'y fêter notre retour ou d'y noyer la fin d'une aventure..

Heureusement,  nous aurons croisé auparavant la Brasserie de la Lie...

La lakteca nebuleto ĉi-matene donis al la ornamitaj blankaj horizontoj kovritan fantoman aspekton. La suno, tamen jam brils, kaj malfacile disipis ĝin kaj varmigis la atmosferon, kiun akra vento ankoraŭ refreŝigis.

Ni unue devojiĝis  al Saint-Georges-des-Groseilliers por alporti al Zef la kamemberton, ke ni aĉetis lin ĉe Champsecret kaj ke ni forgesis hieraŭ en la fridujo. Promesita, do deviga afero, sed la ulo loĝas ĉe la supro de la grimpa strato !

Cetere ĝi ne estos la sola grimpado de la tago. Ĉi tiu parto de la Vélo Francette estas eble la plej postulema parto de la bicikla vojo. Hodiaŭ ni havas entute 700 metrojn da vertikala falo. Ĉu estas detalo por vi ? Por ni signifas multon ...

Ni tiam alvenas en Suisse Normande. Sento de reveno., La impreso, ke ni ne plu vojaĝas de kiam ni alvenis en Clécy, ni scias, ke ni nun biciklos sur verda vojo, kiu estas al ni konata, la itinero de tagaj ekskursoj. Ni povus eĉ esti hejme ĉi-vespere, sed kial ne profiti ankoraŭ unu tagon, kiu havos la guston de ŝtelita momento.

Do ni metas niajn sakojn ĉe la kampadejo Clécy. La ciklotento estas rimarkinde ekipita: litoj, kurento, sekigilo por tolaĵo, tablo, taburetoj kaj foteloj, ŝirmilo por bicikloj malantaŭ la tendo.

Farite, ni grimpas al la bieno Ber’Tommes por aĉeti, kiel kutime, jahurton kaj fromaĝon. Ili estas tiel bonaj, ke mi regule biciklas por veni ĉi tien. Estas centkilometran biciklado. Ni nur preterpasas, estus domaĝe ...

Morgaŭ ni iros hejmen malrapide ... Preskaŭ  kiel eniri la maron malrapide por naĝi kiam malvarmas ... Ni tagmanĝos ĉe Auberge du Pont de Brie ; ni ne ankoraŭ decidis ĉu festi nian revenon aŭ droni. la fino de aventuro tie. Feliĉe, ni transiros Bierokabrikon la Lie antaŭ ...