Après une pause en famille, nous avons quitté Louis, Brigitte et Vincent et repris la route ce matin, accompagnés pour les premiers kilomètres d’Élodie et de Nicolas. Sur leur conseils, nous modifions l'itinéraire prévu : au lieu de rejoindre l’EV5 au nord de Strasbourg en passant par la Piste des Forts, nous reprenons le Canal de la Bruche à l’ouest pour rejoindre ensuite l’EV5 à Saverne après être passés par Wasselone et Marmoutier. On retrouve le canal de la Marne au Rhin à Saverne, que l'on suit jusqu'au camping situé à proximité du Plan Incliné d’Arzwiller, cet ascenseur à bateaux qui permet de s’affranchir en quelques minutes du passage de 17 écluses.
La journée est une longue transition qui nous fait quitter l’Alsace pour rejoindre la Lorraine par les Vosges qui marquent la journée. Un petit verre de Pinot au bar éphémère croisé sur la piste où les vignerons locaux font la promotion de leur production, quelques cigognes posées dans un champ ou au sommet du cheminée. Quelques côtes jusqu'à Saverne et vient la Lorraine. De très belles forêts nous accompagnent tout au long de la journée et des reliefs nettement plus accusés jusqu'à ce que nous rejoignons le canal. Le paysage pourtant reste ouvert, bien plus par exemple que dans la vallée de la Meuse dans les Ardennes. La montagne se fait douce, bien présente mais cependant discrète avec ici ou là des airs de Bavière.
Sur notre chemin, nous visitons la ville de Marmoutier et sa très belle église, héritage de l'ancienne abbaye dont les vestiges méritent le détour .
La météo est plutôt clémente mais instable. Il faut beau et même chaud par moments mais dès que les nuages cachent le soleil, ou que le vent, parfois assez fort, souffle, il fait nettement plus frais. Quelques gouttes peu avant notre arrivée mais la pluie s'arrête rapidement et nous montons la tente au sec.
Maya, une cycliste suisse qui a planté sa tente à côté de la nôtre, nous offre un verre de vin blanc. Nous quitterons bientôt ces pays vinicoles... pour des terroirs brassicoles.
Post familia paŭzo, ni forlasis Louis, Brigitte kaj Vincent kaj ekbiciklis hodiaŭ matene, kun Élodie kaj Nicolas dum la unuaj kilometroj. Laŭ ilia konsilo, ni ŝanĝas la planitan itineron : anstataŭ iri tuj al la EV5 norde de Strasburgo per la Piste des Forts, ni prenas la Bruche Kanalon okcidente por poste atingi la EV5 en Saverne post Wasselone kaj Marmoutier. Ni trovas la kanalon Marne-Rejno en Saverne, kiun ni laŭiras al la kampadejo proksime al Pan Incliné, tiu boata lifto, kiu permesas vin trairi 17 kluzojn en kelkaj minutoj.
La tago estas longa transiro, kiu igas nin forlasi Alzacon por atingi Lorenon tra la Vogezoj, kiuj markas la tagon. Malgranda glaso da Pinot ĉe la efemera drinkejo sur la vojo, kie lokaj vinkultivistoj montras sian produktadon, kelkaj cikonioj ripozantaj en kampo aŭ ĉe la supro de la kameno. Iuj supreniroj al Saverne kaj venas Loreno. Tre belaj arbaroj akompanas nin dum la tago kaj multe pli malebenaj reliefoj ĝis ni atingos la kanalon. La pejzaĝo tamen restas malfermita, multe pli ekzemple ol en la valo de Mozo en Ardenoj. La montoj estas molaj, tre ĉeestantaj sed tamen diskretaj kun ĉi tie kaj tie similicuir al Bavario.
Survoje, ni vizitas la urbon Marmoutier kaj ĝian belan preĝejon, heredaĵon de la malnova abatejo, kies restaĵoj valoras, keni devojis.
La vetero estas iom milda sed malstabila. Foje estas bele kaj eĉ varme, sed tuj kiam la nuboj kaŝas la sunon aŭ kiam la vento, kelkfoje sufiĉe forta, blovas, estas multe pli malvarma. Kelkaj gutoj baldaŭ antaŭ nia alveno, sed la pluvo ĉesis rapide kaj ni starigis la tendon seke.
Maya, svisa biciklanto, kiu starigis sian tendon apud la nia, ofertas al ni glason da blanka vino. Ni baldaŭ forlasos ĉi tiujn vinkultivajn landojn ... por bierlandoj.
