Après avoir suivi un temps le canal à la sortie de Narbonne, nous rejoignons Cuxac-de-l'Aude. Le trafic est ici intense ; il n'y a aucun aménagement cyclable. Les piétons ne sont pas mieux lotis : les voitures passent à quelques centimètres des buveurs attablés sur la terrasse qui monopolise tout l'espace du trottoir. Il règne une ambiance de nationale 7 des jours mythiques.
L'EV8 emprunte ensuite de petites routes et de mauvais chemins pour rejoindre le canal du Midi à la limite du département de l'Hérault. Elle est rarement signalée.
Ensuite, c'est le canal dont le chemin de halage n'est pas meilleur ici. Clairement c'est du VTT.
On voit cependant de jolis paysages ; ils semblent plus secs ici. Nous pique-niquons dans la jolie ville de Capestang, aux ruelles étroites. On passe par les neuf écluses de Fontseranes et le pont canal de l'Orb. Jolis sites très fréquentes par les touristes qui se soucient peu des cyclistes, il faut jouer de la sonnette et slalomer.
La piste est ensuite meilleure jusqu'à Villeneuve-les-Béziers.
Nous avons le vent, toujours soutenu, désormais le plus souvent de dos.
Et, le croirez-vous ? Il fait ici très chaud, ce qui ne semble vraiment pas être le cas ailleurs en France.
L'itinéraire se poursuit ensuite tantôt sur des chemins, tantôt sur des routes, parfois bonnes, parfois défoncés.
On arrive enfin au Grau-d'Agde où il faut prendre un bateau pompeusement appelé bus de mer. Il faut pour embarquer descendre un escalier de sept ou huit marches, à 45 degrés. Aucun plan Incliné. Résultat : au cours de la manœuvre, mon téléphone tombe. Écran cassé...
Nous arrivons enfin au camping. Nous sommes dans le sud, le prix est sans rapport avec la prestation.
Les moustiques sont agressifs en soirée... Nous verrons cette nuit...
Le ton de la chronique jour n’est certes pas enthousiaste... je crains que nous ne soyons pas très adaptés au sud...
Post iom da tempo ni sekvis la kanalon ĉe la elirejo de Narbonne kaj atingas Cuxac-de-l'Aude. La trafiko ĉi tie estas intensa ; ne estas bicikla instalaĵo. La piedirantoj ne pli bonas : la aŭtoj preterpasas kelkajn centimetrojn de la drinkuloj sidantaj sur la teraso, kiu monopoligas la tutan spacon de la trotuaro. Estas etoso de "nationale 7" de la mitaj tagoj.
La EV8 tiam uzas malgrandajn vojojn kaj malbonajn tervojojn por atingi Canal du Midi ĉe la limo de la departemento Hérault. Ĝi malofte estas raportita.
Tiam la kanalo, kies tirpado ne pli bonas ĉi tie. Klare temas pri montbiciklado.
Tamen ni vidas belajn pejzaĝojn; ili ŝajnas pli sekaj ĉi tie. Ni piknikas en la bela urbo Capestang, kun ĝiaj mallarĝaj stratoj. Ni trapasas la naŭ kluzojn de Fontseranes kaj la ponto de la kanalo Orb. Belaj lokoj kun multaj turistoj, kiuj malmulte zorgas pri biciklantoj, vi devas uzi la sonorilon kaj slalomi.
La vojo tiam pli bonas ĝis Villeneuve-les-Béziers.
La venton, ĉiam fortan, nun blovas malantaŭen kaj helpas nin..
Kaj, ĉu vi kredos ĝin? Ĉi tie estas estas la vetero tre varma, kio vere ne ŝajnas esti la kazo aliloke en Francio.
La itinero tiam daŭras foje laŭ vojoj, foje bonaj, foje malebena.
Ni finfine alvenas al Grau-d'Agde, kie vi devas preni boaton pompe nomatan mara buso. Por eniri, vi devas malsupreniri ŝtuparon de sep aŭ ok ŝtupoj, je 45 gradoj. Neniu deklino por bicikloj. Jen mia telefono falas. Rompita ekrano ...
Ni finfine alvenas al la kampadejo. Ni estas en la sudo, la prezo ne rilatas al la servo.
Moskitoj estas agresemaj vespere ... Ni vidos ĉi-vespere ...
La rubriko de la tago certe ne entuziasmiĝas ... Mi timas, ke ni ne estas tre sudemaj...
Je crois que le "Sud" est moins rigoureux que le" Nord ". Mes parents , nés à Béziers , ont déménagé tous les 4 ans au gré des mutations professionnelles : leurs villes préférées ont été Morlaix et Dunkerque .
