75. De Saint-Léonard à Le-Havre

C'est au début d'août, sur les bords du Canal de la Bruche, aux environs de Strasbourg, que nous avions rencontré Isabelle et Philippe.  Il s'apprêtait à la prendre en photo. Il manque toujours le photographe à l'image. Nous leur avons donc proposé de prendre la pose. Ils ont eux aussi fait une photo de nous deux et nous avons pris le temps de discuter quelques instants. Quand un cycliste rencontre un autre cycliste, qu'est-ce qu'ils se racontent ? Vous l'imaginez bien, des histoires de cyclistes.

Le drapeau normand hissé sur le porte-bagages de Véronique ne passe pas inaperçu. Et donc quand un Normand rencontre un autre Normand...

-Vous êtes d'où ?

-De Caen et vous ?

-Du Havre.

-On y passera début septembre.

-Et bien venez donc dormir à la maison.

...Entre membres de la merveilleuse communauté Warmshowers.

Et, près d'un mois plus tard, nous voici, en pause - encore - pour une journée au Havre, sous le soleil, à la découverte de la ville,  grâce à l'accueil de nos nouveaux amis. 

Découvrir Le Havre, c'est l'enjeu. 

De prime abord,  la ville n'est pas spécialement attirante, du moins pour nous, entre ses citernes pétrolières, ses docks, sa plage toute de galets et son architecture bétonnée. Elle est pourtant classée au patrimoine mondial de l’humanité mais surtout ceux qui l’habitent en sont éperdument amoureux et ne la quitteraient pour rien au monde. Il doit bien y avoir une raison. Il nous la faut découvrir.  C'est le programme de  cette journée de pause, une fois réglées les questions d'intendance : lessive, ajustement de la pression des pneus, achat de nouvelles chaussures, les miennes ont rendu l'âme...

Pour venir ici, la journée d'hier ressemblait un peu de celle de la veille  : un itinéraire joli mais un peu monotone, plaine et falaises, avec quelques endroits magiques et de bonnes grimpettes.

Sur les conseils d’Isabelle et de Philippe,  nous avons emprunté la variante de l’EV4, indiquée sur ma carte mais non balisée,  qui passe plus près de la mer et par les belles falaises de Vaucottes. L'un et l'autre itinéraire passent par Étretat, toujours aussi belle avec sa vue sur la falaise d’aval qui vous évite de pédaler jusqu'aux Kerguelen pour découvrir qu'il n'est plus d’arche, là-bas, la belle s'est effondrée...

Bien sûr, beaucoup de monde encore dans la ville, trop à notre goût mais de fait, nous en sommes..

On entend  parler anglais, allemand, néerlandais,  d'autres langues qui me semblent être du danois ou du suédois, On croise pas mal de voitures immatriculées au Luxembourg.

En ce jour de rentrée scolaire, beaucoup de vacanciers ont dû quitter la Normandie et rentrer dans leur région d'origine. 

Je ne peux m'empêcher de penser à tous ceux qui viennent de rejoindre le travail ou l'école... il fait beau aujourd'hui, ce qui n'aura guère été le cas pendant leurs vacances... C'est sans doute un rien rageant...

Le Havre est  la fin de notre tour de la France à proprement parler... Mais Paris...

Samedi, nous commencerons notre ”rallongis”. Direction Paris par les Boucles de la Seine et retour par le Per hé et la Vélo Francette, Un petit millier de kilomètres et trois semaines pour s'habituer à l'idée du retour à la vie sédentaire. 

Et, puisque nous sommes au Havre,  n'oubliez pas Jules Durand...

Estis komence de aŭgusto ĉe la bordo de Kanalo Bruche, proksime al Strasburgo, ke ni renkontis Isabelle kaj Philippe. Li estis faronta ŝin. La fotisto ĉiam mankas en la bildo. Ni do proponis foti ilin. Ili ankaŭ fotis nin kaj ni prenis la tempon babili dum kelkaj momentoj.

Kiam biciklanto renkontas alian biciklanton, pri kio ili parolas ? Kiel vi povas imagi, rakontoj pri biciklantoj.

La normanda flago levita sur la biciklo de Véronique ne restas nerimarkite. Kaj do kiam normando renkontas alian normandon ...

-De kie vi venas ?

-De Caen kaj vi?

-De Havro..

-Ni estos tie komence de septembro.

-Nu, venu dormi ĉe la domo.

... Inter membroj de la mirinda komunumo Warmshowers.

Monaton poste, jen ni, ripozante - denove - por tago en Havro, dum suna vetero, esplorante la urbon, danke al la bonvenigo de niaj novaj amikoj.

Malkovri Havron estas nia celo.

Unuavide la urbo ne estas bela urbo, almenaŭ por ni, inter siaj petrolaj cisternoj, siaj dokoj, sia ŝtoneta strando kaj ĝia konkreta arkitekturo. Tamen ĝi estas listigita kiel Monda Heredaĵo, sed precipe tiuj, kiuj loĝas tie, amas ĝin kaj neniam forlasus ĝin

Devas esti kialo. Ni devas ekscii ĝin.

Jen la programo por ĉi-taga paŭzo, post kiam kelkaj negravaj problemoj estos solvitaj : lavotaĵo, ĝustigado de la pneŭa premo, aĉetado de novaj ŝuoj, la miaj formortis ...

Por veni ĉi tien, hieraŭa tago iom similis al la antaŭa tago : bela sed iom monotona itinero, ebenaĵo kaj klifoj, kun iuj magiaj lokoj kaj bonaj grimpadoj.

Laŭ konsilo de Isabelle kaj Philippe, ni prenis la varianton de la EV4, videbla sur mia mapo sed ne markita, kiu pasas pli proksime al la maro kaj tra la belaj klifoj de Vaucottes. Ambaŭ vojoj pasas tra Étretat, ankoraŭ bela per sia vidpunkto al la kontraŭflua klifo, kiu malebligas vin pedali al Kerguelen por malkovri, ke ne plu estas arko tie, la bela kolapsis.

... Kompreneble, estas ankoraŭ multaj homoj en la urbo, tro multaj por nia gusto, sed fakte ni estas parto de tiu homaso. Ni aŭdas la anglan, germanan, nederlandan, aliajn lingvojn, kiuj ŝajnas al mi kiel dana aŭ sveda, ni renkontas multajn aŭtojn registritajn en Luksemburgio.

Dum ĉi tiu nova lernojaro multaj feriantoj devis forlasi Normandion kaj reveni al sia propra regiono. Mi ne povas ne pensi pri ĉiuj, kiuj ĵus reiris hodiaŭ al laboro aŭ lernejo ... la vetero estas bela, kio apenaŭ okazos dum iliaj ferioj...

Strikte parolante, Havro estas la fino de nia vojaĝo ĉirkaŭ Francio ... Sed Parizo ...

Sabate ni komencos nian "pluon". Al Parizo per la bicikla vojo Boucles de la Seine kaj reveno tra Perche kaj Vélo Francette, mil kilometrojn kaj tri semajnojn plu por alkutimiĝi al la ideo reveni al malnomada vivo.

Kaj, ĉar ni estas en Havro, ne forgesu Jules Durand ...