Est-ce parce que nous avions dit hier notre déception de n'avoir qu’entraperçu le fleuve, de n'avoir traversé que des paysages qui nous avaient paru un peu quelconques, qui se trouvaient là mais qui auraient pu tout aussi bien se trouver ailleurs ?
Nous aurons vu aujourd'hui l’Ardèche et la Tourne, l’Escoutay et le canal Donzère-Mondragon, le Rhône bien sûr. Nous aurons traversé fleuve et rivières sur des ponts, construits par Monsieur Eiffel ou par d’autres, larges ou étroits, sur une passerelle himalayenne même. Nous vu des digues et des levées, roulé sur le halage, traversé des barrages et des usines hydrauliques.
Le Rhône est majestueux, sûr de sa force, il court et son débit important.
C'était une tout autre journée que la veille.
Sous un franc soleil tempère par le mistral, suffisamment fort pour nous rafraîchir, suffisamment doux pour que notre progression ne s'en trouve pas ralentie plus que de raisonnable.
Nous avions fait le même voyage dans l'autre sens l'an dernier. Les souvenirs qui nous reviennent sont curieusement soit très précis soit au contraire très vagues, sans qu'on sache pourquoi. Tel souvenir sans importance s'est fixé quand tel autre à tout à fait disparu.. Que restera-t-il dans quelques mois de notre passage ici ?
En roulant sur des pistes dont le trafic est négligeable ou sur des voies vertes, nous aurons traversé de bien belles villes. Saint Martin d’Ardèche, Bourg Saint Andeol., Viviers, Rochemaure où nous logeons soir et où des amis sont venus nous rejoindre pour le repas ce soir.Ce qui laisse moins de temps pour le blog mais qu’importe.
Il en est ainsi des nombreux témoignages d'amitié qui nous sont adressés sur notre parcours, il nous accompagnent dans notre voyage, le rendent parfois tout simplement possible, le rendent
Ĉu ĉar ni diris hieraŭ nian seniluziiĝon nur ekvidis la riveron, transiris nur pejzaĝojn, kiuj ŝajnis al ni iom ordinaraj, kiuj estis tie, sed povus esti alialoke trovitaj ?
Hodiaŭ ni estos vidis riveroj Ardèche kaj Tourne, Escoutay kaj Donzère-Mondragon-kanalon, Rodano kompreneble.
Ni estos transiris riverojn sur pontoj, konstruitaj de sinjoro Eiffel aŭ de aliaj, larĝaj aŭ mallarĝaj, sur himalaja ponteto mem. Ni vidis digojn, ruliĝis super la tirpado,
Rodano estas majesta, certa pri sia forto, ĝi kuras kaj ĝia fluo estas signifa.
Estis tute alia tago ol la antaŭa tago.
Sub forta suno freŝigita de la mistralo, Sufiĉe forta por refreŝigi nin, sufiĉe milda por ke nia progreso ne malrapidiĝu
Ni faris la saman vojaĝon al la alia direkto pasintjare. La memoroj revenantaj al ni estas kurioze aŭ tre precizaj aŭ male tre malprecizaj, sen scii kial, kelkaj negravaj memoroj estas fiksitaj kiam aliaj tute malaperis. Kio restos post kelkaj monatoj de nia migr1do ĉi tie ?
Biciklante sur trakoj kun nekonsiderinda trafiko aŭ sur verdaj vojoj, ni trairis multajn belajn urbojn. Saint Martin d´Ardèche, Bourg Saint Andeol., Viviers, Rochemaure, kie ni loĝas vespere kaj kie amikoj venis akompani nin por la manĝo ĉi-vespere, kiu lasas malpli da tempo por la blogo, sed ne gravas. .
Tiel okazas kun la multaj atestoj pri amikeco senditaj al ni dum nia vojaĝo, ili akompanas nin dum nia vojaĝo, foje ebligas ĝin simple, ĉiuokaze faras ĝin pli agrabla kaj ligas nin al la mondo.
Sur la bela fresko ĉe la enirejo al Rochemaure, ni vidas biciklanton tirantan ĉaron, sur kiu estas skribite: "" La vojaĝo estas iri de si al si tra aliaj ". Ŝajnas, ke ĝi estas tuarega proverbo kaj ili scias multon pri la vojaĝo. Ili diras ĝuste.
