Allez, tiens, pourquoi ne pas commencer par une petite chanson Charles Trénet, né ici : Narbonne mon amie,
Nous sommes revenus ce soir de notre escapade à Perpignan où notre fils, sa compagne et sa famille nous ont chaleureusement accueillis et ont pris le temps de nous faire découvrir leur belle région. Perpignan et ses alentours bien sûr mais aussi la montagne. Le train jaune nous y a emmenés en passant par des lieux d'une beauté à couper le souffle.
Nous avons aussi visité le mémorial du camp de Rivesaltes, ce désert balayé par le vent, où tour à tour ont souffert les combattants de la Guerre d’Espagne, les Juifs, les Tziganes et les Harkis.
La pause repose. Nous sommes donc prêts pour une nouvelle section de notre parcours qui nous mènera jusqu'à Strasbourg.
Montpellier d'abord puis Avignon, Orange, Lyon, Dôle, Mulhouse et Strasbourg.
Pour aujourd'hui, il s'agit de revenir à Narbonne. Canet-en-Rousillon, puis la piste cyclable qui longe la voie littorale, la voie verte de l’Agly jusqu'au Barcarès, Leucate, Port-la-Nouvelle où l'on reprend le canal de la Robine jusqu'à Narbone. La même route qu'à l'aller ou presque. À Leucate, nous décidons de prendre une jolie petite route qui serpente en crête entre les vignes et les amandiers et nous ramène au bord de la voie ferrée qui relie La Franqui à Port-la-Nouvelle. Cette section-là est détestable mais les routes passantes que nous avions prises à l'aller ne l’étaient pas moins.
La vraie difficulté du jour, c'est le vent. La tramontane souffle à 50-60 kilomètres heure. peut-être 70 en rafale, bien sûr, de face. La trajectoire du vélo est difficile à contrôler et, bien souvent, notre vitesse n'excède pas 10 kilomètres heure. À un moment, il faut abaisser les couleurs et retirer le drapeau normand que Véronique arbore sur son vélo, de peur que sa hampe ne se casse. Les drapeaux sur les plages sont à l'orange, la baignade est dangereuse, l'île Sainte Lucie est inaccessible au public, le risque d'incendie est trop élevé.
Et les gambettes tricotent.
Reprise exigeante... ça nous entraîne pour le mistral annoncé quand notre serons dans la vallée du Rhône...
Ni revenis ĉi-vespere de nia redtado en Perpinjano, kie nia filo, lia kunulo kaj ŝia familio varme bonvenigis nin kaj pasigis tempon por montri al ni tiun belan regionon. Perpinjano kaj ĝiaj ĉirkaŭaĵoj kompreneble sed ankaŭ la montoj. La flava trajno kondukis nin tien tra mirige belaj ejoj.
Ni ankaŭ vizitis la memorejon de Rivesaltes, tiun dezerton kie tiel forte blovas la vento, kie suferis laŭvice batalantoj de la Hispana Enlanda Milito, Judoj, Ciganoj kaj Harkis.
La paŭzo ripozas. Ni do estas preta por novan sekcion de nia itinero, kiu kondukos nin al Strasburgo.
Montpellier unue poste Avignon, Orange, Lyon, Dôle, Mulhouse kaj Strasburgo.
Hodiaŭ temas pri reveno al Narbonne. Canet-en-Rousillon, poste la bicikla vojo laŭlonge de la marbordo, la Agly-verda vojo al Barcarès, Leucate, Port-la-Nouvelle, kie ni sekvas laŭ kanalo Robine al Narbone. La sama vojo kiel dum la irado aŭ preskaŭ. En Leucate, ni decidas preni belan vojeton, kiu serpentumas sur kresto inter reboj kaj migdalarboj kaj revenigas nin al la rando de la fervoja linio, kiu ligas La Franqui al Port-la-Nouvelle. Ĉi tiu sekcio estas malaminda, sed la trafikataj vojoj, kiujn ni sekvis dum la irado, estis ne malpli.
La vera malfacilo de la tago estas la vento. La tramontano blovas je 50-60 kilometroj hore. eble 70 en eksplodo, kompreneble, ĝi frontale nin La trajektorio de la biciklo malfacilas regi kaj, tre ofte, nia rapido ne superas 10 kilometrojn hore. Iam vi devas malaltigi la kolorojn kaj forigi la normandan flagon, kiun Véronique elmontras sur sia biciklo, por ke ŝia stango ne rompiĝu. La flagoj sur la plaĝoj estas oranĝaj, naĝado estas danĝera, la insulo Sankta Lucio estas neatingebla por la publiko, la risko de fajro estas tro alta.
Kaj niaj kruretoj trikas.
Postulanta resaniĝo ... ĝi trejnas nin por la anoncita mistralo kiam ni estos en la Rhône-valo ...
