49. De Seurre à Fraisans

L'étape du jour est assurément l'une des plus belles que nous ayons parcourues. Elle nous fait quitter la Bourgogne et arriver au Jura.

Après avoir quitté Seurre, tantôt en suivant la Saône,  tantôt en suivant des routes perdues entre maïs et tournesols, nous atteignons Saint-Jean-de-Losne.

Nous quittons alors la Saône pour suivre le canal du Rhône au Rhin qui emprunte parfois le cours du Doubs. Quelques kilomètres plus loin,  nous changeons de département, nous sommes maintenant dans le Jura.

Nous faisons un petit tour dans Dôle, trop court, mais nous reviendrons certainement l'an prochain : un panneau indique "Nantes : 900 k.m", "Mer Noire: 3.500 km".

Les paysages changent,  à l’opulence tranquille de la Bourgogne succède une ambiance différente, plus modeste, plus populaire en somme.  Les maisons sont plus modestes, les villages semblent plus industriueux. 

Je retrouve l'ambiance des, lectures de ma jeunesse,  Bernard Clavel encore une fois, ce merveilleux raconteur d'histoire,  qui fait vivre ses personnages autant que les lieux, les fleuves et rivières où ils vivent.

Sur les berges de la rivière, on voit davantage de monde, pêcheurs, promeneurs, lecteurs, vacanciers. Certains font de l'escalade sur les falaises, d'autres font du canoë,  il règne un air de Suisse Normande. Est-ce toujours ainsi ou est-ce seulement aujourd'hui parce que la météo s'y prête ?

Demain nous devrions affronter des reliefs plus marqués pour rejoindre Baume-les-Dames où nous ferons notre dernière pause avant Strasbourg. Cela nous changera. Ça fait un bon moment déjà que nous roulons sur le plat ; depuis que nous avons quitté la  Bretagne, les montées sont rares. Il va sans doute falloir pousser un peu plus sur les pédales.  Véronique l’Ardennaise s'en réjouit,  le Flamand que je suis est moins enthousiaste, il en faut pour tous les goûts et ce voyage est de toutes façons une merveille,  que ça monte ou que ça descende.

La hodiaŭa etapo estas sendube unu el la plej belaj, kiujn ni faris. Ŝi igas nin forlasi Burgonjon kaj alveni en Jura.

PPostni forlasis Seurre, foje sekvante Saône, foje sekvante perditajn vojojn inter maizo kaj sunfloroj, ni atingas Saint-Jean-de-Losne.

Ni tiam forlasas Saône por sekvi la Radano-Rejno-kanalon, kiu kelkfoje sekvas la kurson de Doubs. Kelkajn kilometrojn plu, ni ŝanĝas deparementon, ni nun estas en Jura.

Ni iomete ekskursas en Dôle, tro mallonge, sed ni certe revenos venontjare : ŝildo indikas "Nantes : 900 km", "Nigra Maro:  3.500 km".

La pejzaĝoj ŝanĝiĝas, la kvieta abundego de Burgonjo cedas lokon al malsama etoso, pli modesta, pli populara resume. La domoj estas pli modestaj, la vilaĝoj ŝajnas pli industriaj.

Mi retrovas la etoson de la legaĵoj de mia juneco, Bernard Clavel refoje, ĉi tiu mirinda rakontisto, kiu vivigas siajn rolulojn tiel same, kiel la lokoj, riveroj kaj riveretoj, kie ili loĝas.

Sur la bordoj de la rivero, ni vidas pli da homoj, fiŝkaptistoj, promenantoj, legantoj, feriantoj. Iuj homoj grimpas sur la klifojn, aliaj kanuas, estas aero de Suisse Normande. Ĉu ĉiam tiel aŭ nur hodiaŭ ĉar la vetero taŭgas?

Morgaŭ ni devas alfronti pli malebenajn vojojn por atingi Baume-les-Dames, kie ni havos nian lastan paŭzon antaŭ Strasburgo. Tio ŝanĝos nin. Ni biciklas sur ebenaj vojoj jam delonge; de kiam ni forlasis Bretonujon, la grimpadoj maloftas. Ni probable devos premi iomete pli sur la pedalojn. Véronique kiu estas el Ardenoj ĝojas, la flandra, ke mi estas, estas malpli entuziasmas, Io por ŝi, io por mi. Ja

tiu vojaĝo ĉiuokaze estas mirindaĵo, ĉu ĝi supreniras aŭ malsupreniras.