55. De Bernardswiller à Rosheim, ville jumelle, puis à Lingolsheim .

Nous sommes arrivés à Lingolsheim,  près de Strasbourg où nous faisons pause.

Pas de publication donc ni vendredi ni samedi.  Rendez-vous dimanche.

Mais dimanche nous camperons... Tout dépendra donc de la météo et de la disponibilité d'une connexion Internet au camping. 

Nous avons quitté Anthony et Colette, les deux warmshowers qui nous ont accueillis avec beaucoupdegentillesse, peu après 08 heures car ils devaient aller au travail. De notre côté,  nous étions attendus à Strasbourg. Nous voulions quand même prendre le temps de nous arrêter un peu à Rosheim, la commune jumelle de la nôtre. 

Nous avons rapidement traversé Obernai où nous avions déjà passé un peu de temps la veille.  Jolie ville mais trop de monde, de magasins de spécialités alsaciennes et de restaurants à notre goût. Le syndrome du Mont Saint Michel... Mais il est vrai que nous sommes du nombre. 

Rosheim nous a plu bien davantage. Nous y avons trouvé autant de beauté mais plus de calme. Moins de pression. Nous discutons avec quelques personnes croisées dans la rue.  L'un nous prend en photo,  l'autre nous conseille la visite de l'église,  un autre encore celle de la maison païenne. Nous jetons un œil à la résidence pour personnes âgées Meyerhof car nous connaissons l'une des architectes qui a travaillé au projet. Trop rapidement. Il aurait fallu pouvoir rester davantage pour réellement visiter la ville et la découvrir par le regard de ceux qui y vivent. 

Il est temps déjà de repartir et de rejoindre le canal de la Bruche. La véloroute  qui le longe nous amène sans encombre, et à l'heure à Strasbourg, facile à traverser  grâce à ses nombreuses pistes cyclables et à la courtoise de l'immense majorité des automobilistes.

Nous repartons ensuite pour Lingolsheim,  au sud ouest de la capitale alsacienne.  Nous y faisons relâche chez la sœur de Véronique.  Nous reprendrons la route dimanche en direction Verdun puis des Ardennes,  autre pause en famille, en suivant le cours de la Meuse et de l’EV19, la petite dernière du réseau. 

Ni forlasis Anthony kaj Colette, la du varmajn warmshowers, kiuj tre afable akceptis nin, tuj post la 8a horo, ĉar ili devis labori.  Niaflanke oni atendis nin en Strasburgo je la dekdua kaj duono. Ni ankoraŭ volis pasigi iom da tempo halti en Rosheim, nia ĝemela urbo.

Ni rapide transiris Obernai, kie ni jam pasigis iom da tempo la antaŭan tagon.  Bela urbo sed tro multaj homoj, butikoj vendantaj alzacajn specialaĵojn kaj restoraciojn laŭ nia plaĉo.  Sindromo de Mont Saint Michel ... Sed estas vere, ke ni estas unu el ili.

Rosheim multe pli plaĉis al ni.  Ni trovis tie tiom da beleco sed pli trankvila.  Malpli premo.  Ni parolis kun kelkaj homoj, kiujn ni preterpasis en la strato.  Unu fotas nin, la alia konsilas nin viziti la preĝejon, alia ankoraŭ tiu de la pagana domo.  Ni rigardas la pensiulejon Meyerhof, ĉar ni konas unu el la arkitektoj, kiuj laboris pri la projekto.  Tro rapide.  Estus necese povi resti pli longe por vere viziti la urbon kaj malkovri ĝin per la okuloj de tiuj, kiuj loĝas tie.

Jam estas tempo por foriri kaj aliĝi al la Bruche-kanalo.  La bicikla vojo, kiu laŭiraslaŭn, alportas nin sekure, kaj ĝustatempe al Strasburgo, facile transirebla danke al ĝiaj multaj biciklaj vojoj kaj la ĝentileco de la vasta plimulto de aŭtistoj.

Ni tiam foriras al Lingolsheim, sudokcidente de la alzaca ĉefurbo.  Ni ripozas tie ĉe la fratino de Véronique.  Ni resuseliĝos dimanĉe al Verduno kaj poste al Ardenoj, alia familia paŭzo, bicikkante laŭ la rivero Mozo kaj EV19, la plej juna vojo en la reto.