À peine avions-nous parcouru une centaine de mètres ce matin que le conducteur d'une voiture blanche nous hèle : "Saluton !’’. Serge est le troisième espérantiste que nous croisons au hasard du chemin, outre bien sûr ceux qui nous ont hébergés, que nous avions contacté d'avance. Il habite la ville et il est tandemiste. Il nous déconseille de prendre le chemin proposé par le GPS qui emprunte pendant deux kilomètres une côte à 20%. Il nous propose deux autres possibilités pour rejoindre Condette, la départementale, assez plate ou la petite route qui prend à droite au monument aux morts, cette côte-là ne fait "que" 17% sur "seulement” un kilomètre. Vendu. On mouillera le maillot mais on y gagnera une jolie vue sur Boulogne.
À Condette, nous jetons un œil au joli château d’Hardelot qui porte étrangement ce nom bien qu'il ne soit pas à Hardelot, le village suivant.
La piste qui longe la départementale qui traverse la forêt monte et descend encore. On croise de riches villas bien entretenues, un golf, un grand concours hippique, de belles voitures... Ce n'est rien encore en regard du Touqet, ”Paris-Plage” siou plaît, annoncé par le panneau ”Le Touquet - nature et élégance”. D’autres panneaux de deux mètres cinquante sur un mètre cinquante au bord de la route annoncent les événements culturels de la saison. Vous pouvez encore tenter votre chance au Concours d’élégance automobile organisé le 5 septembre par la banque privée JPM”... Tout ici respire l'argent, le paraître et l’entre-soi.
Auparavant nous passons à Étapes où nous pique-niquons face à la Canche. Sur le port, nous croisons de bien jolies statues (cf. infra). Dans mes souvenirs d’adolescent, la ville et le port étaient bien plus actifs qu'aujourd'hui mais nous sommes fin août entre midi et deux heures.
Nous passons ensuite à Berck ou plutôt, en suivant l’EV4, nous contournons la ville. Sur ce parcours, je ne reconnais rien de l'ambiance de mes premières colos celles-là même qui m'ont donné l'opportunité de bénéficier d'un départ en retraite au titre des carrières longues et donc la possibilité de ce voyage à vélo.
La route est ensuite sans grand intérêt. La journée dans son ensemble, sans être déplaisante, ne nous a pas enchantés. Mais il est vrai que la traversée des Flandres et le passage par les Caps avait placé haut la barre.
Demain en revanche, nous ferons le tour de la Baie de Somme...
Ni apenaŭ pedalis cent metrojn hodiaŭ matene, kiam ŝoforo de blanka aŭto alvokis nin: "Saluton !" Serge estas la tria esperantisto, kiun ni renkontas hazarde laŭ la vojo, krom kompreneble tiuj, kiuj gastigis nin, kiujn ni kontaktis anticipe. Li loĝas en la urbo kaj estas tandemisto. Li konsilas al ni ne preni la vojon proponitan de la GPS, kiu grimpas je 20% dum du kilometroj. Li proponas al ni du aliajn eblojn por atingi Condette, la departementan vojo, sufiĉe ebena aŭ malgranda vojo, kiu turniĝas ĝuste ĉe la militmonumento. Ĉi tiu monteto grimpas "nur" je 17% dum "nur" unu kilometro. Vendita. Ni malsekigos la ĉemizon, sed ni vidos belan vidpunkton al Bulonjo.
En Condette, ni rigardas la belan kastelon Hardelot, kiu strange portas ĉi tiun nomon, kvankam ĝi ne estas en Hardelot, la sekva vilaĝo.
La vojo, kiu kuras laŭ la departementa vojo, kiu transiras la arbaron, supreniras kaj malsupreniras denove. Ni renkontas riĉajn, bone prizorgitajn vilaojn, golfejon, bonegan ĉevalon, belajn aŭtojn ... Ĝi estas ankoraŭ nenio kompare kun Touqet, "Paris-Plage" se vi volas, anoncita per la ŝildo "Le Touquet - naturo kaj eleganteco ”. Aliaj grandaj vojflankaj signoj reklamas la kulturajn eventojn de la sezono. Vi ankoraŭ povas provi bonŝancon ĉe la konkurso de aŭta eleganteco organizita lala-an de septembro de la privata banko JPM "... Ĉio ĉi tie elspiras monon, aspekton kaj intersivivon.
Antaŭe ni iras al Étapes, kie ni piknikas antaŭ la Canche. Sur la haveno, ni trovas iujn tre belajn statuojn (vidu sube). En miaj adoleskaj memoroj, la urbo kaj la haveno estis multe pli aktivaj ol hodiaŭ, sed estas la fino de aŭgusto inter tagmezo kaj la dua.
Ni tiam trapasas Berck aŭ pli ĝuste, sekvante la EV4, ni preterpasas la urbon. En ĉi tiu kurso, mi rekonas nenion pri la etoso de miaj unuaj tendaroj, ĝuste tiuj, kiuj donis al mi la ŝancon profiti de emeritiĝo por longaj karieroj kaj do la eblecon de ĉi tiu vojaĝo bicikle.
La hodiaŭa vojo malmulte interesas. La tago entute, sen esti malagrabla, ne ĝojigis nin. Sed estas vere, ke la transiro de Flandrio kaj la trairejo tra la Ĉapoj altigis tian altan nivelon.
