Par trajno kaj per buso, de Ĵibervil' ĝis Hamburgo, tra Parizo.
En bus et en train, de Giberville à Hambourg, en passant pas Paris
ESPERANTA VERSIO - VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS
.
Ek al la biciklado!
Ni ellitiĝas je la 6-a kaj duono. La sakoj estas alkroĉitaj sur la bicikloj ekde hieraŭ. Ni nur devas aldoni la sakon de nutraĵoj kaj ŝlosi la domon... Por tio kaj por la duŝo ni bezonas iom pli ol du horojn.
La tago komenciĝas per... ŝerco. Ĉu mi ellitiĝis... per la malbona piedo? Tamen mi estas en bona humoro kaj tute bonfartas. Sed... Mi aĉetis belajn novajn ŝuojn ĉe Intersport por anstataŭigi tiujnn, kiujn mi aĉetis en Havro antaŭ tri jaroj, dum nia biciklado ĉirkaŭ Francio, kiuj jam estis sufiĉe difektitaj. Estas strange... La dekstra ŝuo estas tre komforta sed la maldekstra... multe tro malgranda... Unu estas en mezuro 44, la alia... en 42. La vendistino estas ŝercema. Ni vidos tion kiam ni revenos post tri monatoj. En la malnovaj ŝuoj, ni faros la plej bonan vojaĝon.Unuaj pedalbatoj por atingi la stacidomo en Caen. Mojose! La liftoj funkcias kaj la trajno alvenas ĝustatempe! Ni entrajniĝas kaj rimarkas, ke kvankam ni rezervis du lokojn por niaj bicikloj, ili ĉiuj estas okupataj. Estas nur tri en la trajno! Ni do devas lasi niajn ĉevalojn en la koridoro, tenante ilin por eviti ke ili falu, senkulpigante nin ĉiufoje kiam pasaĝero volas aliri la kafo-disdonilon – kiu ne funkcias – aŭ iri al la necesejo... Post du horoj starantaj, ni finfine alvenas al la stacidomo Saint Lazare de kie ni aliĝas al la busstacidomo Bercy, en la orienta parto de la ĉefurbo.Neniam ni spertis tiom da malfacilaĵoj por veturi enParizo. Kulpas la Olimpikoj. Mi malofte vidis samloke tiom da policistoj kaj ĝendarmoj. Ĉie estas tiom da girolumoj… ili aspektas kiel kristnaskaj ornamaĵoj. Sur la stratoj al la kajoj de Sejno kaj sur la kajoj mem oni ne rajtas veturi: hodiaŭ estas la tago por provparado sur la riverego. Sed ni ne vidas la boatojn. Apenaŭ ni vidas nur malproksime la tribunojn starigitajn sur la barita Placo de la Konkordo kaj, sur la alia riverbordo de Sejno, la Nacian Asembleon.Kompreneble kvankam ni estos eksterlande ni voĉdonos prokure okaze de la du balotoj de la venonta elekto: demokratio estas en danĝero. Ni ne volas, ke Francio estu regita de dekstremuloj.Ni piknikas en la Parka Bercy sub sufiĉe varma suno, tiam trinkas tason da kafo sur la teraso de la Franca Kinobiblioteko por pasigi tempon, estas iom pli ol tri horoj por atendi antaŭ ol la buso foriro.. La kelnero, vidante la esperantan flagon, kiu flirtas sur mia biciklo, demandas al ni pri kio temas... kaj diras al si, ke estus bona ideo lerni ĝin.Mi atendas ĉe la stacidomo, ke la kajonumero de nia buso estos anoncita. Eble ĉar mi surmetis flavan poloĉemizon kun Esperanta emblemo, pasaĝeroj pensas min helpagento de la stacidomo kaj petas de mi informojn. Estas vere, ke la stacidomo aspektas kiel abelujo, ke neniu agento ĉeestas por helpi al ili. Krome, la loko estas kaduka, nealloga kaj malpura. Mi respondas kiel eble plej ĝuste en la franca, la germana kaj la angla. Bedaŭrinde neniu parolas Esperanton. Estus tiel multe pli simple.La enbusiĝo ne estis facila afero. Homoj amasiĝas kaj puŝas unuj la alian sur la plenplenaj platformoj. Ni devas malmunti ĉiujn botelportilojn, kiuj ne kongruas kun la busa biciklo-rako, kaj ŝargi niajn 10 sakojn. La ŝoforo, kiu jam havas multe da laboro dum enbusiĝo por kontroli pasaĝerojn kaj ŝarĝi pakaĵojn, estas en sufiĉe malbona humoro...Nun ni devas nur lasi nin veturigi al Bonn – Conny iam bonvenigis nin tie -, Leverkusen, Duseldorfo, Essen, Dortmund, Bremen – tie Manuel afable akceptis nin –. La alveno en Hamburgo estas planita morgaŭ matene je la 6-a kaj kvarono.
Lever à 6 heures 30. Les sacoches sont installées depuis hier sur les vélos. Il faut juste ajouter le sac de denrées alimentaires et fermer la maison… ce qui prend bien deux heures, douche comprise.La journée commence par… une blague. Me serais- je levé… du pied gauche ? Je suis pourtant de bonne humeur et en forme. Mais… J’avais acheté chez Intersport une belle paire de Merell toute neuve pour remplacer mes chaussures achetées au Havre, il y a trois ans, pendant notre tour de France, déjà bien abimées. Sensation bizarre… La chaussure droite est bien confortable mais la gauche… beaucoup trop petite… L’une est en 44, l’autre… en 42. La vendeuse est joueuse. On verra ça à notre retour, dans trois mois. C’est donc dans les vieilles chaussures qu’on fera les meilleurs voyages.Premiers coups de pédale pour rejoindre la gare de Caen. Chouette, les ascenseurs fonctionnent et le train est à l’heure ! Nous embarquons et constatons que, bien que nous ayons réservé deux places pour nos vélos, toutes sont occupées. Il n’y en a que trois dans le train ! Il nous faut donc laisser nos montures dans le passage en les tenant pour éviter qu’elles ne tombent, nous excusant chaque fois qu’un passager veut accéder au distributeur de café – qui ne fonctionne pas – ou se rendre aux toilettes… Après deux heures de station debout, nous arrivons enfin à la gare Saint Lazare d’où nous rejoignons la gare routière de Bercy, à l’est de la capitale.Nous n’aurons jamais rencontré autant de difficultés pour rouler à Paris. La faute aux Jeux olympiques. J'ai rarement vu autant de policiers et de gendarmes au même endroit. Il y a tant de gyrophares partout… On dirait des décorations de Noël. Il est interdit de circuler dans les rues menant aux quais de Seine et sur les quais eux-mêmes : c'est aujourd'hui le jour de la répétition de la parade inaugurale sur le fleuve. Mais nous ne voyons pas les bateaux. À peine devinons-nous au loin les tribunes érigées sur la place de la Concorde, clôturée et, sur l'autre rive de la Seine, l'Assemblée nationale.Bien sûr, même si nous sommes à l’étranger, nous voterons par procuration lors des deux tours du prochain scrutin : la démocratie est en danger. Nous ne voulons pas que la France soit gouvernée par l’extrême droite.Pique-nique au Parc de Bercy sous un soleil généreux, suivi d’un petit café à la terrasse de la Cinémathèque française pour tuer le temps, il y a un peu plus de trois heures d’attente avant le départ du bus. Le serveur voyant le drapeau espérantiste qui flotte sur mon vélo, nous demande de quoi il s’agit… et se dit que ce serait une bonne idée de l’apprendre.J’attends en gare que le quai de notre bus soit annoncé. Peut-être à cause de nom polo jaune siglé espéranto, des passagers me prennent pour un agent de la gare et s’adressent à moi pour obtenir des renseignements. Il est vrai que la gare ressemble à une ruche, qu’aucun agent d’accueil n’est présent et qu’en outre le lieu est d’une vétusté et d’une saleté peu engageantes. Je réponds comme je peux en français, en allemand, en anglais. Hélas personne ne parle espéranto. Ce serait tellement plus simple !L’installation dans le bus ne fut pas des plus faciles. Les gens se pressent et se bousculent sur les quais bondés. Il nous faut démonter tous les porte-bidons, incompatibles avec le porte-vélos du bus puis charger nos 10 sacoches. Le chauffeur qui a déjà beaucoup de travail au moment de l’embarquement pour contrôler les passagers et charger les bagages était d’assez méchante humeur…Il n’y a plus maintenant qu’à se laisser conduire Bonn – Conny nous y avait accueillis - , Leverkusen, Düsseldorf, Essen, Dortmund, Brême – ici c’est Manuel qui nous avait gentiment reçus - , arrivée à Hambourg prévue à 6 heures 15 demain matin.
Le texte en français est à la suite du texte en espéranto.
Quel parcours du cycliste combattant et combattif !
A envoyer à la gare de Caen , à la gare des bus à Bercy et bien sûr à la FUB .
Bravo pour votre endurance!
