La pluvo falis hieraŭ je la enlitiĝo sed la vento, kiu tre klare alportas al ni la odoron de la maro, situanta je malpli ol 30 metroj de nia tendo, rapide forpelas ĝin kaj eĉ perfekte sekigas la tendon. Li pardonpetas tiel pro la klopodoj kiujn li postulis de ni. Ĉi-matene, kiel oni prognozis, ĝi estas de la sudokcidento kaj ĝi puŝas la tutan tagon. Nia rapideco superas 16,5 kilometrojn hore averaĝe. Por ni, tio estas grandega. La vetero estas suna kaj la etapo plata kaj mallonga, kvazaŭ ni ferias. Nur la politika situacio en Francio moderigas tiun ĝoja etoso. Krome, la etapo estas tre bela, riĉa je tri gravaj punktoj.
La unua estas en Smygehuk. 55°20'13'' norda latitudo, 13°21'34'' okcidenta longitudo, ĝi estas la plej suda punkto de Svedio. Ĝia malgranda haveno memorigas pri Port Racine en Normandio kaj la loko estas bone aranĝita. Veronik' rimarkas fiŝfumaĵejo, kiu bedaŭrinde malfermiĝos nur je la 10-a horo... Domaĝe. Ne gravas ĉar ni trovis alian kelkajn kilometrojn plu...Antaŭ du jaroj, ni vizitis Skagen, la magian lokon kie la Norda Maro kaj Balta Maro renkontiĝas, la plej nordan punkton de Danio. Bray-Dunes, la plej norda punkto de Francio estas konata al ni, same kiel De Panne, la plej okcidenta punkto de Belgio, kaj ankaŭ kompreneble Ouessant, la insulo kiu estas al ni tiel kara... Ĉu ni komencus malgrandan kolekton?Kelkajn kilometrojn antaŭ alveni en Ystad, ni mallonge paŭzas ĉe Svarte por admiri Disas Tin, ŝtonan rondon kiu markas tomabron, kiu datiĝas de la frua Ferepoko, aŭ de la Neolitiko, ne ĉiuj konsentas...Ni finfine alvenas en Ystad, grandioza urbeto kun siaj stratoj kun buntaj fasadoj kaj alceoj.Ka urbo estas konata kiel la loĝurbo de la komisaro Wallander, la heroo de la romanoj de Henning Mankell. Li loĝas je 10 Mariagatan, ni rigardas sian apartementon. Ĝi estas tute ordinara konstruaĵo, kiu respondas bone al lia karaktero. Kiel ni scias, li estas seniluziigita homo, kontraŭheroo: "Svedio (fariĝis) lando kie fermitaj pordoj (fariĝas) pli kaj pli multaj", li lamentas. Svedio? Ĉu nur Svedio!La pluie est tombée à l’heure du coucher hier mais le vent qui nous amène très nettement l’odeur de la mer, située à moins de 30 mètres de notre tente, l’a vite chassée et a même eu la gentillesse de nous sécher parfaitement la tente. C’est qu’il avait à se faire pardonner les efforts qu’il avait exigés de nous. Ce matin, comme prévu, il est de sud-ouest et nous l’avons dans le dos toute la journée. Notre moyenne dépasse les 16,5 kilomètres à l’heure. Pour nous, c’est énorme. Comme en plus, il fait grand soleil et que l’étape est plate, et courte, nous sommes en mode vacances. Seule la situation politique en France modère cette insouciance. En outre, l’étape est très belle, riche de trois points forts.
Le premier est à Smygehuk. 55°20’13’’ de latitude nord, 13°21’34’’ de longitude ouest, c’est le point le plus méridional de la Suède. Son petit port n’est pas sans rappeler Port Racine et le site est bien aménagé. Véro avise une saurisserie qui hélas n’ouvre qu’à 10 heures… Tant pis. D’autant que nous avons trouvé une autre quelques kilomètres plus loin…Il nous y a deux ans, nous étions passés à Skagen, le lieu magique où se rencontrent Mer du Nord et Mer Baltique, le point le plus au nord du Danemark. Bray-Dunes, le point le plus septentrional de la France nous est familier, tout comme De Panne, le point le plus occidental de la Belgique, sans parler bien sûr d’Ouessant l’île qui nous est si chère… Ça commence à nous faire une petite collection.Quelques kilomètres avant d’arriver à Ystad, nous faisons une petite pause à Svarte pour admirer Disas Tin, un cercle de pierres qui marque le lieu d’une sépulture du début de l’âge de fer, à moins qu’elle ne remonte au néolithique, les avis divergent…Nous arrivons enfin à Ystad, une petite ville magnifique avec ses rues aux façades colorées, ses roses trémières.Elle est connue pour être la ville du Commissaire Wallander, le héros des romans d’Henning Mankell. Il réside au 10 Mariagatan, nous y jetons un œil. C’est un immeuble tout à fait quelconque, ce qui correspond bien au personnage, L’homme on le sait est un anti-héros, désabusé : « La Suède (est) devenu(e) un pays où les portes fermées (deviennent) de plus en plus nombreuses » déplore-t-il. La Suède ? Tiens donc !