2-an de Aŭgusto - 2 août - 34 - Nacka - Västerhaninge

VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS APRES LES PHOTOS

Eblis, ke la hodiaŭa etapo ne estis okazinta, pro du jialoj:

Ĝi ne estis nepra. Nynäshamn, kie ni estos morgaŭ, estas nur ĉirkaŭ sesdek kilometroj for de Stokholmo, kie ni estis hieraŭ. Do ni povis alveni tien ĝustatempe por enboatiĝi: registrado de la vojaĝantoj estas je la 4-a kaj duno postagmeze. Sed kio okazus se ni spertus problemon survoje, se ni erarus pri nia itinero, se pneŭ estus trapikita. Ni riskus alveni tro malfrue. Jen kial ni elektis apartigi ĉi tiun etapon. Ĉirkaŭ tridek kilometroj hodiaŭ, same morgaŭ.

Ĝi estis preskaŭ nuligota. La loĝejo, kiun ni luis ĉi tie en Västerhaninge, ne estas disponebla, estas verkoj en la kromkonstruaĵo. La posedanto informis AirBnb sed la informo ne estis diskonigita al ni. Parasooram kaj Prjyca, ne lasi nin sen solvo, ili proponis gastigi nin en alia ĉambro en ilia dolmo mem. Ili akceptas nin kun ega afableco kaj eĉ invitas nin por la vespermanĝo. Ni manĝos kradita porkaĵo kaj trinkos... etan glasos da vino. Li estis instruisto, ŝi ankoraŭ instruas. Li emeritiĝis, ŝi ankoraŭ laboras. Ŝi devenas Barato kaj parolas la anglan, li estas maŭricio, do la franca estas lia gepatra lingvo. Ni povas do facile interŝanĝi.

Ni diskutas pri multaj temoj, ni parolas precipe pri edukado kaj lernejoj. La malfacilaĵoj ŝajnas la samaj kiel en Francio. Tro da lernantoj en klasoj, studentoj foje neatentemaj aŭ malrespektaj, manko de rimedoj por helpi lernantojn kun handikapoj aŭ en granda malfacilaĵo. Neĝas ĉi de la mezo de novembro ĝis marto. Parasooram priskribas  vere malfacilajn monatojn.

Denove, survoje, ni akiras novajn amikojn.

La hodiaŭa etapo ne estas alloga, nek io abomeninda. Ĝi nur estas ordinara. Ni forlasas Stokholmon per biciklovojoj laŭ la periferia aŭtovojo tiam ni biciklas ur biciklovojoj kiuj estas pli-malpli proksimaj al la vojo 73 kiun ni sekvas pli-malpli suden. Kiam ni malprokimiĝas de ĝi, plej ofte ni transiras vilaĝojn aŭ loĝkvaeralojn per alternativaj vojoj. Estas tiel malpli brue. Transirante Haninge, ni preterpasas la Coca-Cola-fabrikon. Nenio por kapti nian atenton. Ni iras al Västerhaninge, nia halto, kaj piknikas sur placo ĉe la enirejo de la urbo. Nek bela nek malbela.

Sed estas tiel hodiaŭ, ni estas en ia intermedio. Ni ankoraŭ estas en Svedio sed jam iom malĝojas foriri baldaŭ. Tamen Pollando ankoraŭ ŝajnas malproksime. Eble ĉar ni devas reansiri la maron antaŭ ol malkovri ĝin. Navigi dum tuta nokto estas granda ŝaĝo, ĝi tute malsamas al transpaso de landlimo per biciklo.

VERSION EN FRANÇAIS.

 

L’étape d’aujourd’hui aurait pu ne pas être pour deux raisons :

Elle n’était pas indispensable. Nynäshamn où nous serons demain n’est qu’à une soixantaine de kilomètres de Stockholm où nous étions hier. Nous aurions donc pu y arriver à temps pour prendre le bateau, l’enregistrement est à 16 heures 30. Mais sait-on jamais ? Un problème sur la route, une erreur de trajet, une crevaison et c’est prendre le risque d’arriver trop tard. C’est pourquoi nous avons choisi de couper cette étape en deux. Une trentaine de kilomètres aujourd’hui, autant demain.

Elle a failli être annulée. Le logement que nous avions réservé ici à Västerhaninge est indisponible, la dépendance est en travaux. Le propriétaire en avait averti AirBnb mais l’information ne nous avait pas été transmise. Parasooram et Prjyca, pour ne pas nous laisser tomber, nous ont donc proposé de nous héberger chez eux dans une autre chambre. Ils nous accueillent avec une extraordinaire gentillesse et nous invitent même pour le repas du soir. Ce sera grillade de porc avec un petit verre de vin. Il était enseignant, elle l’est aussi. Il est retraité, elle pas encore. Elle est indienne et parle l’anglais, il est mauricien, le français est donc sa langue maternelle. On peut donc échanger facilement.

Nous abordons beaucoup de sujets, nous parlons notamment d’école. Les difficultés semblent les mêmes qu’en France. Classes surchargés, élèves parfois dissipés ou irrespectueux, manque de moyens pour l’accueil des élèves en situation de handicap ou en grandes difficultés. Nous parlons aussi de l’hiver. La neige ici tombe à la mi-novembre et dure jusqu’en mars. Parasooram nous parle d’une période vraiment difficile.

Une fois encore, sur la route, nous gagnons de nouveaux amis.L’étape d’aujourd’hui n’a rien d’attrayant, ni de rebutant du reste. Elle est jusque quelconque. On quitte Stockholm par les pistes cyclables qui longent le périphérique puis on flirte avec la route 73 que l’on longe peu ou prou vers le sud par des pistes cyclables qui en sont plus ou loin proches. Quand on s’en écarte, c’est le plus souvent pour traverser des villages ou des lotissements desservis par des routes alternatives. C’est moins bruyant. En traversant Haninge, on passe devant l’usine de Coca-Cola. Rien qui retienne notre attention. Nous filons jusqu’à Västerhaninge, notre étape et pique-niquons sur une petite place à l’entrée de la ville. Ni belle, ni moche.

Mais c’est comme ça aujourd’hui, nous sommes dans une espèce d’entre deux. Nous sommes encore en Suède mais déjà un peu tristes de la quitter bientôt. La Pologne, elle, semble encore loin. Peut-être parce qu’il y a la mer à traverser. Prendre le bateau et naviguer une nuit entière, c’est une rupture, ce n’est pas comme passer une frontière à vélo.