3-an de Aŭgusto - 3 août - 35 -Västerhaninge - Nynäshamn

VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS APRES LES PHOTOS

Ĉirkaŭ la 9-a, ni forlasas Parasooram kaj Joy, kiuj akceptis nin tiel afable. Ili invitis nin por matenmanĝi kaj proponis melonon kiel deserto hodiaŭ posttagmeze. Ili estas kiel amikoj kaj ni volonte refaru al ili la saman favoron en Normandio. Ili povus veni al Francio en oktobro. Ankaŭ poste ni ĝojas esti bonvenigitaj de indiano kaj maŭricio okaze de nia lasta sveda halto. La mondo estas pli bela kiam vi havas malferman menson. Ni ĝojs, ke ĉi tio sufiĉus igi la rasistojn gluti siajn malnoblajn rimarkojn.

Ni havas nur ĉirkaŭ tridek kilometrojn por pedali, jam la lastaj en Svedio. De unu monato, ni veturis ĉi tie pli ol 1 300 kilometrojn sed ni havas la impreson, ke ni alvenis pasintsemajne kaj jam la deziron reveni, vintre eble por malkovri ĉi tiun "alian mondon", pri kiu Parasooram parolis al ni hieraŭ.

Ni havas tempon, la boato estas nur je la 18-a, enregistriĝo ekde la 16-a. Ni alvenas en Nunäshamn iom antaŭ la tagmezo kaj piknikas en parko antaŭ ol fari iom da aĉetado ĉar ni scias, ke ne eblos fari ajnan aĉeton morgaŭ en Gdansk, la vendejoj estas fermitaj dimanĉe en Pollando. La pramterminalo estas senhoma kiam ni alvenas tie sed nia boato jam estas ĉe la kajo. Atendante por surŝipiĝi, Véro elprenas sian trikaĵon.

Je la 16-a, kiel planite, ni suriras la Waven. Kiel ŝerco, la ŝipo estis konstruita en 1980 en Malmö, la urbo de niaj unuaj pedalbatoj en Svedio kaj transformita en pramon en 2004 en Gdansk, la urbo de niaj unuaj polaj radturnoj. Ĝi povas porti 1.000 pasaĝerojn, mezuras 164 metrojn longa kaj 28 larĝa... Estas restoracio tie (ni vidos ĉu ni vizitos ĝin) kaj noktoklubo, kie, certe, ni ne iros.

Estas la 18-a horo, la ŝipligejoj oni malligis. La ŝipo foriras de la kajo, turniĝas kaj malrapide forlasas la havenon, preterirante amason da rifoj, insuloj kaj insuletoj por atingi la malferman maron.

VERSION EN FRANÇAIS.

Nous quittons Parasooram et Joy qui nous ont reçus avec tant de gentillesse vers 9 heures, après qu’ils nous ont invité pour le petit déjeuner et offert du melon pour notre dessert de ce midi. Il se comportent en amis et nous aurions plaisir à leur rendre la pareille en Normandie. Ils se peut qu’ils viennent en France en octobre. Et puis il nous plaît d’avoir été accueillis par une Indienne et un Mauricien pour notre dernière étape suédoise. Le monde est plus beau quand on a l’esprit ouvert. Si cela pouvait faire ravaler aux racistes leurs propos ignobles.

Nous n’avons qu’une trentaine de kilomètres à parcourir, les derniers déjà en Suède. En un mois, nous aurons roulé ici plus de 1.300 kilomètres mais nous avons l’impression d’être arrivés la semaine dernière et déjà le désir de revenir, en hiver peut-être pour découvrir cet « autre monde » dont nous parlait hier Parasooram.

Nous avons le temps, le bateau n’est qu’à 18 heures, l’enregistrement à partir de 16 heures. Nous arrivons à Nunäshamn un peu avant midi et pique-niquons dans un parc avant de faire quelques courses car nous savons qu’il ne sera pas possible d’en faire demain à Gdansk, les magasins sont fermés le dimanche en Pologne. La gare maritime est déserte quand nous y arrivons mais notre bateau est déjà à quai. En attendant l’embarquement, Véro sort son tricot.

À 16 heures, comme prévu, nous embarquons sur le Wavel. Comme un clin d’œil, le navire a été construit en 1980 à Malmö, la ville de nos premiers coups de pédale en Suède et transformé en ferry en 2004 à Gdansk, la ville de nos premiers tours de roue polonais. Il peut embarquer 1.000 passagers, mesure 164 mètres de long sur 28 de large… On y trouve un restaurant (nous verrons bien sur nous y allons) et une discothèque, où, c’est sûr, nous n’irons pas.

Il est 18 heures précises, les amarres sont larguées. Le navire s’éloigne du quai, pivote et sort lentement du port en contournant une multitude de récifs, d’îles et d’îlots pour gagner la pleine mer. C’est parti pour 18 heures de navigation, de transition.