10-an de Julio - 10 juillet - 16 - Kivik - Fjälkinge

VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS APRES LES PHOTOS

Ni planis fari nenion hieraŭ. Ni plenumis nian promeson. Ni apenaŭ paŝis la 500 metrojn kiuj apartigis nin de la domo de la naturparko Stenshuvud, kiu proponas tre bone desegnitajn informpanelojn sed kompreneble... en la sveda. Poste la programo estis simpla: dormeti la tutan posttagmezon kaj manĝi glaciaĵo por ŝanĝi... bonega estis la glaciaĵo.

Hodiaŭ matene, ni ellitiĝis je la 6-a kaj duono kaj foriris du horojn poste en grandioza sunbrilo. La vojo kondukas nin al la strando Kivik. Malbonŝance, la vendejo de fumumita fiŝo malfermiĝas nur je la 10-a. Vero esperas trovi alian survoje hodiaŭ, ne okazos.

La itinero kondukas nin plu laŭ la marbordo sed ne eblas iri ĉiam bicikli laŭ la maro: dufoje, ni devas iri enlanden por preteriri militajn ekzercejojn. Fakte, ni nur vidos la maron en Kivik kaj ĉe nia alveno. Ĉar la plej granda parto de nia itinero trairas tra la arbaro. Estas foliaraj arboj kompreneble, sed ĉefe estas multaj belaj rezinarboj.

Ili faras parfumon la plej gravan senton de ĉi tiu tago parfum. Ĉi-foje, la tago profitas al la nazo almenaŭ tiom kiom al la okuloj.

Estas la odoro de florantaj tiloj, tiu de rezinarboj kaj fine tiu de la maro portata de la vento.

Ni aĉetas en Åhus, proksimume dek kvin kilometrojn de nia alvenpunkto.

Ni apenaŭ finis ilin, kiam la ĉielo mallumiĝas. La unuaj gutoj ne timigas nin sed la pluvo plifortiĝas, la tondro bruas... Ni alvenas al la kampadejo tute malsekaj. Ĝi estas tute modesta kaj neniu loko disponeblas por ŝirmi nin. Ni ŝirmas nin en la duŝoĉambro atendante ke la pluvo trankviliĝos por ke ni povu starigi la tendon sur grundo kiu ĉiuokaze estos malsekigita ĉiuokaze.

Vi sendube pensos, kaj vi pravos, ke kiel multaj biciklantoj ni ofte parolas pri tri aferoj: la vetero kiu neniam konvenas, estas tro varme aŭ pluvas, aŭ la vento estas kontraŭ ni, la deklivoj, ĉiam tro krutaj kaj manĝo, aĉetado kaj piknikoj... Estas vere, ĝi estas nia ĉiutaga vivo sed malgraŭ la malfacilaĵoj, kiujn ni foje renkontas, ni daŭre estas optimismaj kaj deciditaj. Ni ne estas la solaj: mi legis en la ĵurnalo, ke la urbestro de Coulonces, vilaĝo en Orne, laca de la incitega, tre normanda vetero, dekretis "ke la pluvo ĉesu kaj ke milda venteto kaj arda suno anstataŭiu ĝin. ». Estu li obeata de la dioj!

VERSION EN FRANÇAIS.

Nous avions prévu de ne rien faire hier. Nous avons tenu notre promesse. À peine avons-nous marché les 500 mètres qui nous séparaient de la maison du parc naturel de Stenshuvud qui propose des panneaux d’information très bien conçus mais bien sûr en suédois. Ensuite le programme était simple : sieste toute l’après-midi et glace pour s’en remettre… excellente la glace.

Ce matin, nous nous levons à 6 heures et demie et partons deux heures plus tard sous un soleil magnifique. La piste nous emmène jusqu’à la plage de Kivik. Pas de chance, la saurisserie n’ouvre qu’à 10 heures. Véro espère en trouver une autre sur notre route aujourd’hui, ce ne sera pas le cas.

L’itinéraire nous conduit plus loin sur la côte mais il n’est pas possible d’y aller en longeant la mer : à deux reprises, il nous faut rentrer nettement à l’intérieur des terres pour contourner des terrains d’entrainement militaires. En fait, nous ne verrons la mer qu’à Kivik et à notre arrivée. Car l’essentiel de notre itinéraire nous conduit en forêt. Il y a des feuillus bien sûr mais il y a surtout beaucoup de beaux résineux.

Ils contribuent à placer cette journée sous le signe du parfum. Pour une fois, la journée profite au nez au moins autant qu’aux yeux.

Il y a l’odeur des tilleuls en fleurs, celle des résineux et finalement celle de la mer qu’apporte le vent.

Nous faisons les courses à Åhus, à une grosse quinzaine de kilomètres de notre arrivée.

À peine les avons-nous terminées que le ciel s’assombrit. Les premières gouttes ne nous effraient pas mais la pluie s’intensifie, le tonnerre gronde… Nous arrivons bien mouillés au camping. Celui-ci est modeste et aucun local n’est disponible pour nous mettre à l’abri. Nous en sommes réduits à nous abriter dans les douches en attendant que la pluie se calme pour que nous puissions dresser la tente sur un sol qui sera, de toute façon détrempé.

Vous penserez sans doute, et vous aurez raison, que comme beaucoup de cyclistes nous parlons bien souvent de trois choses : de la météo qui ne va jamais, il fait trop chaud ou il pleut, ou le vent nous est contraire, du relief, ça monte toujours trop et de nourriture, des courses et du pique-nique… C’est vrai que c’est notre quotidien mais malgré les difficultés que nous rencontrons parfois, nous restons optimistes et déterminés. Nous ne sommes pas les seuls puisque j’ai lu dans le journal que le maire de Coulonces, un village de l’Orne, lassé par une météo exaspérante, très normande, a pris un arrêté prescrivant « que la pluie cesse et qu'une bise légère et un soleil éclatant la remplace. » Puisse-t-il être obéi des dieux !