Josette, la correspondante locale d’Ouest-France était passée à la maison dimanche après-midi, la courageuse, pour discuter un peu de notre projet et nous tirer le portrait. L’article, que vous ont transmis quelques amis, est paru hier matin. Le voici.
La kuraĝa Josette, loka korespondanto de la ĵurnalo Ouest-France, venis al la domo dimanĉon posttagmeze, por diskuti pri nia projekto kaj foti nin. La artikolo, sendita al ni de kelkaj amikoj, aperis hieraŭ matene. Jen ĝi.
=> Pour une meilleure lecture, cliquer sur l'icône "voir la photo", représentant un oeil.
=> Por pli facile legi, alklaku la ligilon "voir la photo", kiu aspektas kiel okulo.
Ni forlasas Dieter kaj Karin kvaronon pli malfrue ol la planita horo, sed fine estas apenaŭ sufiĉa tempo por adiaŭo, foteto, brakumo kaj grandega "dankon" al niaj novaj amikoj. Yves, de supre — se estas supro — ankaŭ devas esti sufiĉe kortuŝita.
Ni forlasas Hamburgon per itinero, kiu foje kondukas nin laŭ iom pli trafikataj vojoj sed kiu, plejofte, igas alterni malgrandaj ne multe trafikaj vojoj kaj trairejoj tra parkoj kaj arbaroj. La vetero estas bona kaj la vento estas apenaŭ perceptebla. Sub la ombro de la arboj, estas malvarmete kaj agrable. Ĝis tagmezo, la vojo estas sendekliva. Ni haltas ĉe la lagobordo en Norderstedt por manĝi la piknikon, kiun Karin afable preparis por ni. Posttagmeze ni grimpas tamen kelkajn montetojn.
Kvankam ĝi ne estas grave interesa malgraŭ kelkaj belaj vidpunktoj, ĉi tiu etapo havas la grandan meriton indas por veki niajn krurojn.
En regiono ĉirkaŭ Bald Oldesloe, ŝildoj kaj standardoj anoncas Kindervogelschießen, infanpapagopafadon. Ĝi estas tradicia kaj populara festo, kies originoj sendube estas antaŭ la Mezepoko. Ĉiuj studentoj de ĉiuj lernejoj en la urbo - de la unua ĝis oka klaso - partoprenas, sed nur tiuj de la oka klaso rajtas pafi per arbalesto la lignajn birdojn kiuj mokas ilin de la supro de la stango. Konkurso determinas la reĝon kaj reĝinon de ĉiu el la aliaj klasoj. Ĉio kompreneble estas kun parado, danco kaj muziko.
Ni faras belan rondiron de la lago Klüthsee por atingi la kampadejon, kie ni pasigos nian unuan nokton sub tendo.
La morgaŭa etapo estos mallonga por doni al ni tempon por viziti la urbon Lübeck, kiun ni trapasis dum nia reveno el Danio antaŭ du jaroj, promesante al ni reveni tien. Ĉi-foje ni plenumas nian promeson.
C’est avec un retard d’un quart d’heure sur l’horaire prévu que nous quittons Dieter et Karin, mais c’est à peine finalement le temps d’un au revoir, d’une petite photo, d’une embrassade et d’un immense merci à nos nouveaux amis. Yves, de là-haut - s’il y a un là-haut - doit être un peu ému lui aussi.
Nous quittons Hambourg par un itinéraire qui nous fait parfois longer des routes un peu plus passantes mais qui, la plupart du temps, fait alterner petites voies à faible trafic et passages dans les parcs et les bois. Le temps est au beau et le vent à peine perceptible. Sous le couvert des arbres, la fraicheur est agréable. Jusqu’à midi, la route est plate. Nous nous arrêtons au bord du lac à Norderstedt pour avaler le pique-nique que Karin nous a gentiment préparé. Dans l’après-midi nous avons quelques côtes à grimper.Bien qu’elle ne présente pas d’intérêt majeur malgré quelques beaux points de vue, cette étape a le grand mérité d’être idéale pour une remise en jambes.Dans les environs de Bald Oldesloe, des pancartes et des banderoles annoncent le Kindervogelschießen, le tir au papagoy des enfants. Il s’agit d’une fête traditionnelle et populaire dont l’origine est sans doute antérieure au Moyen-Âge. Tous les élèves de toutes les écoles de la ville - de la première année primaire à la huitième année – y participent mais seuls ceux de huitième année ont le droit de tirer à l’arbalète sur les oiseaux en bois qui les narguent du haut du mât. Un concours désigne le roi et la reine de chacune des autres classes. Le tout bien sûr avec défilé, danse et musique.Nous faisons le beau tour du lac de Klüthsee pour atteindre le camping où nous passerons notre première nuit sous tente.L’étape de demain sera courte pour nous laisser le temps de visiter la ville de Lübeck que nous avions traversée en revenant du Danemark, il y deux ans, nous promettant d’y revenir. Pour une fois, ce sera le cas.