21-an de Aŭgusto - 21 août - Restado en Berlino - Séjour à Berlin
1
21-an de Aŭgusto - 21 août - Restado en Berlino - Séjour à Berlin
Publiée le 21/08/2024
Ich bin ein Berliner !
VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS APRES LES PHOTOS
Por viziti la urbon, vi devus resti plurajn tagojn ĉi tie en Berlino. 24 horoj estas evidente ne sufiĉas, sed du aŭ tri tagoj verŝajne ankaŭ ne sufiĉus. Tia estas la leĝo de la vojaĝo, vi ĉiam estas forinronta. Ĉiam restas sento de nekompleteco kaj tio estas bona. Do ni elektas unu aŭ du vidindajn lokojn kaj ni vagas kun la okuloj malfermitaj, ni provas percepti etoson prefere ol amasigi enciklopediajn sciojn pri la urbo.
Ĉi matene, ni enbusiĝas al Spandau, poste la entarjniĝas al la ĉefa stacidomo berlina kaj promenas de Unter der Linden al Alexanderplatz. Ni tiel renkontas plurajn emblemajn monumentojn de la urbo, kiujn ni rigardas nur de la ekstero. Mankas tempo sed ne gravas.
Ĉi tiu urbo kompreneble estas historioplena. Ni povus simple admiri ĝin, ni klopodas kompreni ĝin kaj lerni de ĝi.
De naziismo ĝis komunismo, spuroj de la pasinteco ankoraŭ videblas ĉie, nur rigardu supren la arĥitekturon de la konstruaĵoj.
Spuroj sed ankaŭ cikatroj kiel pruvas precipe la monumentoj kiuj omaĝas tiujn, kiuj mortis provante fuĝi al Okcidento aŭ kiuj estis viktimoj de nazia barbareco. Tiuj cikatroj ankaŭ estas kaŝitaj aŭ silentaj: nia gastiganto, kun kiu ni priparolis hieraŭ, surprizis min, konfidante al mi, ke li, kiu naskiĝis en Okcidenta Berlino kaj kiu ĉiam loĝis tie, ankoraŭ sentas sin maltrankvila hodiaŭ, kiam li vizitas la antaŭe orientgermanan parton de la urbon, kvankam la Muro falis de preskaŭ tridek kvin jarojn.
Sed sur Alexanderplatz, kolportisto vendas falsajn ĉapojn de la Nacia Volksarmee de la GDR kaj ĉie troveblas derivitaj produktoj kun la kiso de Breĵnev kun Honnecker.
Il aurait fallu rester plusieurs jours ici ̄Berlin pour visiter la ville. 24 heures, c’est forcément trop court, mais deux ou trois jours l’auraient sans doute aussi été. Mais c’est la loi du voyage, il faut repartir. Un voyage laisse toujours un sentiment d’incomplétude et c’est bien ainsi. Alors on se donne un ou deux repères et on déambule les yeux ouverts, on cherche à percevoir une ambiance plutôt qu’à accumuler un savoir.
Nous prenons donc le bus pour Spandau, puis le train pour la gare principale et nous remontons Unter der Linden jusqu’à Alexanderplatz. Nous croisons ainsi plusieurs des monuments emblématiques de la ville, que nous ne regardons que de l’extérieur, il faudrait plus de temps pour visiter mais qu’importe.Cette ville est bien sûr imprégnée d’histoire. On peut se contenter de l’admirer, on peut désirer la comprendre, en apprendre.Du nazisme au communisme, les traces du passé sont encore visibles, il suffit de lever les yeux et de regarder l’architecture des bâtiments. Des traces mais aussi des cicatrices dont témoignent notamment les mémoriaux qui rendent hommage à ceux qui ont trouvé la mort en tentant de passer à l’ouest ou qui furent victime de la barbarie nazie. Elles sont aussi cachées ou tues : notre hôte avec qui nous en avons discuté hier m’a étonné en m’expliquant que, lui, né à Berlin-Ouest et y ayant toujours vécu, éprouve aujourd’hui encore, près de trente-cinq ans après la chute du Mur, un certain malaise quand il se rend dans la partie autrefois est-allemande de la ville.Mais sur Alexanderplatz, un camelot vend des fausses casquettes de la Nationale Volksarmee de la RDA ou de l’armée rouge et on trouve partout des produits dérivés qui reproduisent le baiser de Brejnev à Honnecker.
