15-an de Aŭgusto - 15 août - 45 - Wisełka - Stepnica

VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS APRES LES PHOTOS

Ekpluvis ĉi-matene ĉirkaŭ la 5-a kaj la tendo estis ege malseka kiam ni foriris. Ni devis faldi ĝin tiel kaj sekigi ĝin posttagmeze, kiam la suno edenove brilis.

Ni ne plkus vere scias pri la tempo kiam ni vojaĝas per biciklo. Nur hieraŭ nokte ni konstatis, ke hodiaŭ estas la Tago de Ĉieliro. La vendejoj estas do fermitaj. Ni devos kontentigi kun kio restas. Feliĉe, kelkcent metrojn post nia foriro, ni trovis malgrandan bakejon, kiu ankaŭ vendas kelkajn manĝaĵojn. Estas vico ekster la pordo, ni estas la deksepaj en la vico.

Tiam ni finfine rekomencas nian vojaĝon.

La unuan parton de la tago ni pasigas en la arbaro, en granda natura parko. Ĝi estas grandioza. La vojetoj ne ĉiam estas facilaj, pro la difektita aŭ neekzistanta surfacokovrilo ĉi-tie kaj tie kaj pro la deklivoj, kiuj estas multe pli akraj ol ni pensis. Ni vojaĝas pli ol 20 kilometrojn sub la kovro de arboj. Ni preterpasas multajn biciklantojn. Averaĝe unu el dek respondas al nia saluto. Alveninte ni babilos kun pola biciklanto, kiu faras la saman observon kaj kiu, kiel ni, malĝojas pri ĝi. Jen tiel ĝi estas.

Kaj komenciĝas longa malsupreniro, ĉe kies fino la pejzaĝo tute ŝanĝiĝas.

Ni eliras al malferma pejzaĝo kaj ni revidas la Baltan Maron malproksime. Jen la lasta fojo, kiam ni vidas ĝin. Ni direktiĝas suden, sur bela gruza pado kiu sekvas la lagunon, vualitan en malpeza nebulo. Estas tre varme.

Ni alvenas ĉirkaŭ je la 4-a. al la dezerta kampadejo. Ni starigas la tendon. Iom post iom alvenas aliaj kamploĝantoj, du aliaj biciklantoj, familio en ruldomo kaj grupo de plenkreskuloj, kiuj venas kun Trabant kaj germana armea kamiono en kiu estas instalitaj iliaj litoj.

Morgaŭ ni estos en Szczecin kie ni faros paŭzon antaŭ ol foriri Pollandon por eniri Germanion. Ĉi tiu ripozo estos bonvena ĉar ni estas lacaj.

VERSION EN FRANÇAIS.

La pluie s’est mise à tomber ce matin vers 5 heures et la tente était trempée au moment de partir. Il a fallu la plier mouillée et l’étaler ce midi, le soleil revenu, pour la faire sécher.

On perd le fil du temps quand on voyage à vélo. Ce n’est qu’hier soir que nous nous sommes avisés qu’aujourd’hui était le jour de l’assomption et que les magasins étaient fermés. Il faudra faire avec ce qui reste. Heureusement, quelques centaines de mètres après notre départ, nous trouvons une petite boulangerie qui vend aussi un peu d’épicerie de dépannage. Il y a la queue devant la porte, nous sommes les dix-septièmes dans la file d’attente.

Puis nous reprenons finalement notre route.

La première partie de la journée se passe en forêt, dans un grand parc naturel. C’est magnifique. Les pistes ne sont pas toujours faciles, à cause du revêtement par endroits dégradé ou inexistant et des dénivelés, nettement plus marqués que ceux que nous attendions. Nous parcourons plus de 20 kilomètres sous le couvert des arbres. Nous croisons de nombreux cyclistes. En moyenne un sur dix répond à notre salut. Nous discuterons à l’arrivée avec une cycliste polonaise qui fait le même constat et qui, comme nous, s’en désole. C’est ainsi.

Et s’amorce une longue descente au bout de laquelle le paysage change du tout au tout.

On débouche sur un paysage ouvert et on voit au loin la Baltique. C’est la dernière fois que nous la croisons. Nous prenons au sud, sur un beau chemin gravillonné qui suit la lagune, noyée dans une légère brume. Il fait très chaud.

Nous arrivons vers 16 heures 00 au camping, désert. Nous plantons la tente. Peu à peu d’autres campeurs arrivent, deux autres cyclistes, une famille en caravane et un groupe d’adultes venus avec une Trabant et un camion militaire allemand dans lequel leurs couchages sont installés.

Demain nous serons à Szczecin où nous ferons une pause avant de quitter la Pologne pour rejoindre l’Allemagne. Ce repos sera bienvenu car nous sommes fatigués.