25-an & 26-an de junio - 25 et 26 juin - Restado en Rostoko - Séjour à Rostock
2
25-an & 26-an de junio - 25 et 26 juin - Restado en Rostoko - Séjour à Rostock
Publiée le 26/06/2024
BEAUCOUP DE PHOTOS POUR CES DEUX JOURS, PEUT-ÊTRE TROP... J'AI EU DU MAL À CHOISIR !
VERSION EN FRANÇAIS PLUS BAS APRES LES -(NOMBREUSES) - PHOTOS
Mardo la 25-an de junio.
Kiel multaj, niapriore imagis Rostokon kiel kaj industria urbo el la iama Germana Demokratia Respubliko. Estis malprave! La urbo estas plena de trezoroj kaj ni spertis agrablan restadon tie, estas vere, ke la tre bela vetero helpas. Estas multaj fotoj, estis tiom multe por vidi kaj montri.
Mi ofte malvolontas viziti lokojn rekomenditajn kiel nepre vidindajn de turismaj gvilibroj. Sed mi pravis esti ĉi-foje obeema: la preĝejo Sankta Mario ja estas mirindaĵo, la altaltaro, la ambono, la orgeno, ĉio estas bela. Precipe la astronomia horloĝo. Ĝia mekaniko estas mirige preciza; ĝia beleco estas impresa.
Longe vizitinte tiun ĉi juvelon de la urbo, ni glutis falafelan sandviĉon aĉetitan en budo sur la Merkata Placo, kontraŭ la Urbodomo, antaŭ ol promeni laŭ la komerca strato, kie ni regalis nin per mola glaciaĵo , specialaĵo de la iama GDR, ankoraŭ farita per la tiamaj maŝinoj. Tre bona!
La urba muzeo pri historio kaj loka kulturo, instalita en la iama Monaĥejo de la Sankta Kruco, estas tre bone desegnita kaj aliro estas senpaga. Tamen la vizito estas laciga por ni: ĉio estas kompreneble en la germana. Mi kredas, ke ni komprenas la plejparton sed la detalojn kompreneble ni ne komprenas.
Ni trapasas Place de la Universitato. La studentoj, kiujn ni vidas tra la fenestroj de la klasĉambro, vidas la ĝojajn ludojn de la infanoj laŭtkriante ĝuantaj la fontanon, laŭ la ĉi tiea tradicio kiam la temperaturoj altiĝas.
Ni poste vizitas la preĝejon Sankta Petro. Ni povus, eble estus devintaj, grimpi al la supro de ĝia turo por admiri la panoramon super la urbo. Ni ne faris ĝin sed ne bedaŭras, ni jam multe profitis la tagon. Ni reiras sur niajn biciklojn, preterpasas la faman Ŝtonapordo kaj revenas hejme.
Merkredo la 26-an de junio.
Alia kvartalo, alia etoso. Ni la entrajniĝas por pasigi la tagon en Warnemünde, norda kvartalo de la urbo, proksimume dek kvin kilometrojn de la centro ĉe la buŝo de la rivero Warnow. Ĝi estas kaj malgranda fiŝhaveno kaj ĉemara feriejo, kun sia grandega sabla plaĝo kie ĉiuj, sub la prema suno - estas 30° - ŝajnas voli certigi la riĉon de sia dermatologo. Ni promenas laŭ la strato kiu iras laŭ la haveno kaj sur la moleo.
Ne estas malagrable, sed ni jam vidis pli bone: la areo estas tre turisma, plenplena de restoracioj, precipe fiŝrestoracioj, rapidaj aŭ tradiciaj, kaj glaciaĵejoj. La plej multaj el la boatoj kiuj eniras kaj eliras la havenon estas plezurŝipoj por turistoj.
La lumturo estas surtere kaj ŝajnas malestimi ĉi tiun tutan agitiĝon, iom malbonhumore.
Ni revenas sen tro prokrasti... ni volas profiti la bonan veteron por lesivi antaŭ la venontaj noktoj en tendoj.
Morgaŭ ni enpramiĝos al Danio. Ni pasigos tie iom malpli ol unu semajnon antaŭ ol transiri la svedan landlimon, tempon por vidi kelkajn esperantistajn amikojn en Kopenhago kaj Nivå, sed ve, sen reveni al Jutlando kaj sen revidi Skagen, ĉi tiun vere magian lokon, kie miksiĝas la Norda kaj la Balta Maroj.
Comme beaucoup, nous avions de Rostock, l’image a priori d’une ville de l’ex-RDA grise et industrielle. C’était bien à tort ! Le vile regorge de trésors et nous y avons passé un agréable séjour, le très beau temps aidant il est vrai. Les photos sont nombreuses, il y avait tant à voir et à montrer.Je rechigne souvent à visiter les lieux recommandés comme incontournables par les guides touristiques. Mais j’ai eu raison de me montrer docile pour cette fois : l’église Sainte Marie est effectivement une merveille, le maître-autel, la chaire, l’orgue, tout est beau. L’horloge astronomique surtout. Sa mécanique est d’une précision étonnante ; sa beauté est à couper le souffle.Après avoir longuement visité ce joyau de la ville, nous avalons un sandwiche aux falafels acheté dans une échoppe sur la place du Marché, face à l’Hôtel de ville, avant de parcourir la rue commerçante où nous nous offrons en guise de dessert une glace molle, spécialité de l’ex-RDA, encore fabriquée avec les machines de l’époque. Très bonne.Le musée historique et culturel de la ville, installé dans l’ancien Monastère de la Sainte Croix est très bien conçu et son accès est gratuit. Mais la visite est pour nous fatigante : tout est bien sûr en allemand. Nous comprenons je crois l’essentiel mais les détails bien sûr nous échappent.Nous passons sur la Place de l’Université. Les étudiants que nous voyons au travers des fenêtres des salles de cours ont, eux, vue sur les jeux joyeux enfants qui profitent à grands cris de la fontaine, comme il est ici de tradition dès que les températures s’élèvent.Nous nous rendons ensuite à l’église Saint Pierre. Nous aurions pu, dû peut-être, grimper jusqu’au sommet de sa tour pour admirer le panorama qu’elle offre sur la ville. Nous ne l’avons pas fait mais n’en éprouvons pas de regret, nous avons déjà bien profité de la journée. Nous reprenons nos vélos, passons devant la célèbre Steintor et rentrons.
Mercredi 26 juin.Autre quartier, autre ambiance. Nous prenons le train pour passer la journée à Warnemünde, un quartier nord de la ville, à une quinzaine de kilomètres du centre à l'embouchure de la Warnow. C’est à la fois un petit port de pêche et une station balnéaire, avec son immense plage de sable où chacun, sous le soleil accablant – il fait 30° – semble s’employer assurer la fortune de son dermatologue. Nous nous promenons sur la rue qui longe le port et sur le môle.Ce n’est pas déplaisant, mais nous avons déjà vu mieux : la zone est très touristique, encombrée de restaurants, de poisson notamment, rapides ou traditionnels, et de glaciers. La plupart des bateaux qui entrent et sortent du port sont des bateaux de promenade.Le phare est à terre et semble mépriser toute cette agitation, un peu boudeur.Nous rentrons sans trop tarder… il nous faut profiter du beau temps pour faire une lessive avant les prochaines nuits sous tente.Demain, nous prenons le ferry pour le Danemark. Nous y passerons un peu moins d’une semaine avant franchir la frontière suédoise, le temps de revoir quelques amis espérantistes à Copenhague et à Nivå, mais hélas, sans repasser par le Jutland et sans revoir Skagen, ce lieu proprement magique où se rencontrent Mer du Nord et Mer Baltique.
